Ook ik moest hard huilen als iemand kwam vertellen dat ze zwanger waren. Ik ben wel afhankelijk van de mmm. Maar uiteindelijk maar 17 maanden voor de oudste aan het tobben geweest. De 2e was met 1 rondje hormonen gelukt. Hoewel ik er nog van baal als iemand zegt dat het heel snel ging bij hun, is het bij mij nooit een reden geweest om ze het niet te gunnen. Ik heb altijd even de tijd nodig gehad om het te verwerken. Om vervolgens heerlijk toch wat kadootjes te kopen om te vieren dat ze zwanger waren. En dan was ik ook blij dat hun veel ellende bespaart is gebleven. Ik snap best dat ze het even moest verwerken, maar dit vind ik toch wel ver gaan. Zou iedereen kinderloos moeten blijven omdat het bij hun niet lukt? Beetje onrealistisch hoor. Maar je hebt je best gedaan. Het is nu aan haar. Probeer van je wondertje te genieten. Het is nu haar gemis van een neefje of nichtje. Niet dat van jou!