De heilige, zwangere vrouw

[Gebruiker10397694]

Hallo lezer!

Even een gedachtespinsel om te delen, waarvan ik benieuwd ben hoe anderen dit ervaren.

Sinds mijn zwangerschap bekruipt mij een bijzonder gevoel, gestimuleerd door gedrag van de mensen in mijn omgeving. Een soort bijzondere positie. Waarbij, hoe ongegeneerd ik mij ook gedraag (lees: hard boeren bijvoorbeeld, of onderuitgezakt met m'n benen wijd over m'n buik wrijven), er een soort vrijbrief lijkt te zijn. Waarbij etentjes met vrienden of familie de eerste vraag tegenwoordig is waar ik zin in heb en waarbij op een bruiloft met een lopend buffet, ik op mijn zitplaats, ongevraagd, bediend wordt door de aanwezige chef, die trots de visjes extra heet doorbakken heeft en daar verslag van aflegt wanneer hij de opgediende bordjes serveert.
Ik ervaar een bijzondere status aan zwanger zijn. Je lijf wordt geëerd, al gaat dit soms met ongevraagde aanrakingen op je buik, je wensen worden voorop gesteld en je wordt voorgelaten in de rij. Terwijl ik het nog prima zelf kan, al sta ik dan een kwartiertje langer te wachten, of eet ik niet mijn lievelings maaltijd. Net zoals mijn eten ophalen bij het buffet. Hoewel ik het gebaar en de bewondering ook zeer waardeer en speciaal vind. Wat is dat toch? Dat een zwangerschap komt met zo'n verandering in je omgeving? Hoe ervaren jullie dit?

 

[Cyiza Wills]

Same, iedereen hield extra rekening met mij. Ik vond mezelf niet mooi maar de hele wereld vond dat ik een glow had en een mooie buik. Iedereen was super lief haha

 

[Duplo]

Hier dan juist weer een andere ervaring... ik had dit namelijk totaal niet.
Ik moest altijd juist benadrukken dat ik dingen niet kon doen of eten omdat ik zwanger was. In restaurants was de bediening altijd heel stuntelig met mijn wensen; dingen niet weten over bepaalde ingediënten (en ook niet aanbieden om het na te vragen), dat soort dingen. En ik moest altijd echt wel zelf opkomen voor mijn beperkte dieet bij restaurantkeuze. 

Ik moest ook continu qua afspraken met vrienden en familie op de rem trappen; dat ik geen energie had voor een heel weekend leuke dingen doen of een lange wandeling. 


Kortom misschien juist de omgekeerde wereld? Ik had het juist wel fijn gevonden als er wat méér rekening mee gehouden was.

 

[Gebruiker10370390]

Mijn omgeving houdt er wel rekening mee, maar (gelukkig vind ik) niet zo extreem als jij hierboven beschrijft. Ik ben prima in staat om langs een buffet te lopen en zelf te kiezen wat ik wel en niet kan eten. En als ze vragen of ze iets voor me kunnen meenemen dan vind ik dat fijn, maar ik loop net zo lief even zelf. Komt misschien ook doordat ik nu met 31+2 totaal geen last heb van kwaaltjes. Ik zeg wel eens, ik ben zwanger, niet gehandicapt (niet beledigend bedoeld!). Waarschijnlijk zijn er zat vrouwen die jouw ervaring heerlijk zouden vinden, maar ik krijg het er bijna benauwd van.

 

[NicoleSD]

Hier ook andersom. Ik was net verhuisd en moest nog veel geklust worden en ging bijna trouwen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was (niet helemaal gepland). Ik werkte ook nog 4 dagen en deed daarvoor nog opleiding waarvoor ik toen nog paar tentamens had gepland. Zonder dat ik zwanger was vond ik dit allemaal bij elkaar nogal veel. Maarja..ook nog zwanger dus en was daar heeeeel moe van. Maar niemand die echt zoiets had van goh moet jij het niet eens rustiger aan gaan doen ofzo. Ook toen ik uiteindelijk zo moe was en er doorheen zat waardoor ik maar halve dagen kon werken kreeg ik daar van collega's niet heel veel begrip voor. Ik heb dus uiteindelijk zelf op de rem moeten trappen en werd echt door niemand betutteld o.i.d.. Kijk er ook op terug als hele negatieve ervaring en hoop dat een eventuele 2e zwangerschap in een rustigere en relaxtere tijd mag zijn waardoor ik er wel van kan genieten!!
Maar wel fijn dat er bij jou zoveel rekening wordt gehouden, al vind ik het ook wel beetje overdreven af en toe en zou ik ook soms denken van tjonge dat kan ik heus zelf wel! ?

 

[MommyFaye]

Precies zoals het hoort toch?

 

[MrsM]

Wat fijn dat er zo'n rekening met je gehouden wordt. Geniet ervan!
Zo te lezen heeft niet iedereen dezelfde positieve ervaringen....
Wat mij bij m'n eerste zwangerschap opviel, was dat ik door collega's anders benaderd werd, omdat ik nu ook toe ging treden tot de club van ouders (we hebben ook veel jonge en oude kinderloze collega's). Ik vond het erg leuk dat ze me meer toevertrouwden en tips gaven.
Door vreemden werd ik niet anders benaderd hoor. Heb weleens in een volle bus of trein om een zitplaatsje moeten vragen, niet iedereen 'ziet' je buik.
Nu zwanger van onze 2e en het zijn vooral de jonge nog kinderloze vrouwelijke collega's die het fantastisch vinden. Voor de rest van de wereld is het business as usual, want ik ben al een keer zwanger geweest. 
Overigens gaat veel van de aandacht die jij nu als zwangere krijgt straks na de bevalling vooral naar je pasgeboren kindje..

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Deels herkenbaar, ik vond het erg verstikkend. Ik heb wel eens geroepen dat mijn zwangerschap geen handicap was! Mijn 1e zwangerschap verliep zonder een kwaaltje(beetje misselijkheid dan)
Bij de tweede had ik extreem veel pech. Een buikoperatie met 24 weken, bekkeninstabiliteit. Toen heb ik in de bus naar het werk(want fietsen ging echt niet meer) moeten smeken voor een zitplaats. 
En dat omgevraagd aan je buik zitten had ik bij de 1e, ik moest er niets van hebben en ben met 30w een buikband gaan dragen met een verboden aan te raken logo erop. Bij de 2e zat ik midden in coronatijd, dus bleef men er sowieso al vanaf.