O ships Twijfels vieren hier hoogtij. Niet voor wat betreft mijn zwangerschap want ik voel me prima. Ik maak me geen zorgen om de baby, die vermaakt zich wel in mijn buik. Maar over 4 maanden is hier een klein mensje die totaal afhankelijk is van ons . Man wat een verantwoordelijkheid. Hebben we er wel goed over nagedacht? Hele uitgebreide gesprekken hebben we niet gehad. Wel dat ons leven gaat veranderen, maar verder niet echt. In ieder geval gaat mijn dagelijks leven er totaal anders uitzien en aan de ene kant kan ik niet wachten en aan de andere kant denk ik o wat heb ik gedaan?? Hebben we er wel goed over nagedacht? Snap ik straks wel hoe ik de baby moet verzorgen? Kan ik me geduld bewaren als het kind het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Ben ik als het kind straks in de pubertijd is niet te oud zodat ik belangrijke signalen mis, niet weet wat er speelt, pffffff. Heeft iedereen last van de twijfels? Lag er gisteren wakker van. O als ik maar geen muts wordt die het alleen maar over voeding heeft en billenuitslag.
Mijn vriend heeft zoiets van, ach je gaat het geweldig doen en we zijn met zijn tweeën, maar toch. Ik ben zo gewend om dingen zelf te doen, dat ik nu al gestoord word omdat ik gewoon dingen vergeet zoals de was uit de machine te halen, hoe moet dat straks met de baby? We kunnen niet meer terug.
Hebben jullie dit soort gekke gedachtes ook?
Mijn vriend heeft zoiets van, ach je gaat het geweldig doen en we zijn met zijn tweeën, maar toch. Ik ben zo gewend om dingen zelf te doen, dat ik nu al gestoord word omdat ik gewoon dingen vergeet zoals de was uit de machine te halen, hoe moet dat straks met de baby? We kunnen niet meer terug.
Hebben jullie dit soort gekke gedachtes ook?