Hoi allemaal,
Hier weer even de razende reporter aan de zijde van Lynn
Het verhaal is wel redelijk bekend dacht ik. We kunnen nu lekker gaan aftellen en dan zijn we binnen afzienbare tijd vader en moeder van 2 heerlijke koters. Ik moet zeggen dat ik sinds de laatste echo en het bezoek aan de arts, een stukkie rustiger ben dan eerst. Misschien omdat de stip aan de horizon gezet is en we daar nu naartoe gaan.
Voor Lynn is het niet meer te doen. Echt heel zwaar gewoon. De klachten nemen toe, het wordt nu gewoon echt zo'n fase van 'Leuk is het niet, maar het is voor de kindjes.' Dat is klote om te zien, als man moet je daar dan maar naar kijken en het accepteren. Lastig, want je wilt zo veel meer doen dan dat je kunt op zo'n moment. Gelukkig is Lynn van nature een ijzervreter en slaat ze er zich echt heldhaftig doorheen. Zeg ik ook vaak genoeg tegen haar: ,,Ik ben echt ontzettend trots op je, hoe je het allemaal maar doet." En dat is ook zo. Het was een tricky zwangerschap en als je dan ziet dat die kids alles getackeld hebben dankzij hun moeder, kun je daar alleen maar respect voor hebben en trots op zijn als man/vader.
Voor mij zijn het zakelijk gezien verschrikkelijk drukke tijden, maar mijn werk gaat uitstekend mee in het verhaal. Ik heb altijd vrij gekregen voor de echo's en ook nu is het allemaal weer prima geregeld, mochten we zover zijn voor de bevalling. Ik heb voor de controles geen uur verlof op hoeven nemen en kan tijdens mijn afwezigheid schuiven met mijn dagen, zoals ik het wens te doen. Thuis probeer ik Lynn zoveel mogelijk te ontlasen in het huishouden, ik wil dat ze zich niet meer inspant.
Ik merk aan mezelf dat ik er klaar voor ben. Afgelopen weken was ik net een stuiterbal, onrustig, ongeduldig. Nu is er de rust en vooral ook het besef dat ik op (voor mijn gevoel dan) zeer korte termijn mijn kinderen vast kan houden. Dat is echt een supergevoel. Dus elke dag is er 1, dat we hem kunnen afstrepen. Wat mij betreft komen ze vandaag, maar als ze een beetje op hun vader lijken en net zo eigenwijs zijn en dus hun eigen gang gaan, blijven ze bij wijze van spreken lekker tot de kerst zitten. Eigenwijs is ook wijs, nietwaar?
Dit was voor nu de laatste bijdrage hier op dit forum tot aan de bevalling van mijn zijde. Jullie horen het wel van Lynn als de ukkies er zijn. Op mijn werk is er al een heuse pool losgebarsten met geslacht en geboortedatum. Ik had hem ingezet op 2-11-12. Dat is dus vandaag. Nou Lynn, hup hup, rammelen, je hebt nog 17,5 uur haha!
Dames, succes met de allerlaatste loodjes. Hoorde ook van Lynn dat er al wat kindjes waren geboren binnen deze December groep. Aan diegenen uiteraard ook mijn felicitaties, geniet ervan! Dan ga ik nu mijn cape omgooien en verkleed als 'superpapa' de dag tegemoet. Aftellen...
Grt de man van Lynn!
Hier weer even de razende reporter aan de zijde van Lynn
Het verhaal is wel redelijk bekend dacht ik. We kunnen nu lekker gaan aftellen en dan zijn we binnen afzienbare tijd vader en moeder van 2 heerlijke koters. Ik moet zeggen dat ik sinds de laatste echo en het bezoek aan de arts, een stukkie rustiger ben dan eerst. Misschien omdat de stip aan de horizon gezet is en we daar nu naartoe gaan.
Voor Lynn is het niet meer te doen. Echt heel zwaar gewoon. De klachten nemen toe, het wordt nu gewoon echt zo'n fase van 'Leuk is het niet, maar het is voor de kindjes.' Dat is klote om te zien, als man moet je daar dan maar naar kijken en het accepteren. Lastig, want je wilt zo veel meer doen dan dat je kunt op zo'n moment. Gelukkig is Lynn van nature een ijzervreter en slaat ze er zich echt heldhaftig doorheen. Zeg ik ook vaak genoeg tegen haar: ,,Ik ben echt ontzettend trots op je, hoe je het allemaal maar doet." En dat is ook zo. Het was een tricky zwangerschap en als je dan ziet dat die kids alles getackeld hebben dankzij hun moeder, kun je daar alleen maar respect voor hebben en trots op zijn als man/vader.
Voor mij zijn het zakelijk gezien verschrikkelijk drukke tijden, maar mijn werk gaat uitstekend mee in het verhaal. Ik heb altijd vrij gekregen voor de echo's en ook nu is het allemaal weer prima geregeld, mochten we zover zijn voor de bevalling. Ik heb voor de controles geen uur verlof op hoeven nemen en kan tijdens mijn afwezigheid schuiven met mijn dagen, zoals ik het wens te doen. Thuis probeer ik Lynn zoveel mogelijk te ontlasen in het huishouden, ik wil dat ze zich niet meer inspant.
Ik merk aan mezelf dat ik er klaar voor ben. Afgelopen weken was ik net een stuiterbal, onrustig, ongeduldig. Nu is er de rust en vooral ook het besef dat ik op (voor mijn gevoel dan) zeer korte termijn mijn kinderen vast kan houden. Dat is echt een supergevoel. Dus elke dag is er 1, dat we hem kunnen afstrepen. Wat mij betreft komen ze vandaag, maar als ze een beetje op hun vader lijken en net zo eigenwijs zijn en dus hun eigen gang gaan, blijven ze bij wijze van spreken lekker tot de kerst zitten. Eigenwijs is ook wijs, nietwaar?
Dit was voor nu de laatste bijdrage hier op dit forum tot aan de bevalling van mijn zijde. Jullie horen het wel van Lynn als de ukkies er zijn. Op mijn werk is er al een heuse pool losgebarsten met geslacht en geboortedatum. Ik had hem ingezet op 2-11-12. Dat is dus vandaag. Nou Lynn, hup hup, rammelen, je hebt nog 17,5 uur haha!
Dames, succes met de allerlaatste loodjes. Hoorde ook van Lynn dat er al wat kindjes waren geboren binnen deze December groep. Aan diegenen uiteraard ook mijn felicitaties, geniet ervan! Dan ga ik nu mijn cape omgooien en verkleed als 'superpapa' de dag tegemoet. Aftellen...
Grt de man van Lynn!