Hoi Lieverds,
wat lief dat jullie zo meegaand zijn!
Wij hebben dus zaterdagavond een heel goed gespr. gehad. Ik heb hem prs duidelijk kunnen maken wat ik ervan vind, en hoe ik bepaalde dingen zie en wat de verwachtingen daarvan zijn.
Hij heeft toegegeven dat hij de laatste weken niet echt flexibel is geweest. Dit zei hij altijd tegen mij, dat ik flexibeler moest worden. Nou, dan doe ik dat, en dat doet hij het vervolgens zelf zoals ik het altijd gedaan heb zeg maar.
Ik werd er echt moedeloos van. De hele tijd nadenken hoe ik iets aan hem moest vragen, en dan denk ik het goed te doen, en loopt het nog op een discussie en/of ruzie uit
Feit is wel, dat hij heel goed merkt dat ik er goed mee bezig ben. Maar ik denk dat hij onbewust niet kan/wil geloven dat een mens wel kan veranderen. Tuurlijk niet van het ene uiterste naar het andere, want je blijft een individu die een eigen karakter heeft. Maar je moet wel bepaalde dingen kunnen laten en/of juist doen als het je relatie verder kan helpen.
We moeten dit ff de tijd geven, want Rome is ook niet in 1 dag gebouwd heb ik tegen hem gezegd.
Ik ben nooit geen prater geweest (is me nooit geleerd ook), maar ik doe echt moeite om goed naar hem te luisteren en als ik iets niet snap, het hem vragen. Het praten gaat ons dan ook makkelijker af de laatste tijd, maar blijkbaar niet goed genoeg.
Ik hoop echt dat dit gespr. ons verder gaat helpen, en dat we weer net zo gelukkig worden als een aantal mnd terug.
Maar er komt wel een zware tijd aan tuurlijk... Binnekort zal de kleine zich laten zien, en dan ben ik daar veel mee in de weer tuurlijk. En niet te vergeten met ons Dylano.
En aangezien mijn man heel erg van aandacht houdt, en we wat strubbelingen hebben gehad toen Dylano net geboren was omdat hij vond dat hij te weinig aandacht kreeg, moeten we het hier zeker nog een xtje goed over hebben.
Want een kleintje eist je aandacht op, maar het is wel een goede zaak om zoveel mogelijk tijd met elkaar te besteden als het ff kan.
Wbt de babykamer: Alleen het rolgordijn moet nog opgehangen worden, dat doet mijn stiefvader morgen. Die vind dat het ook eens tijd wordt dat de kamer afkomt.
Gister zijn ze Dylano's nieuwe kamer wezen brengen, dus die slaapt sinds gister in een groot bed. Das trouwens harstikke goed gegaan vannacht! Zijn echt trots op ons manneke!
Het ledikantje laten we nog ff op Dylano's kamer staan, maar die zetten we steeds verder richting de deur. Maar goed... Mocht de kleine komen, staat het bedje er nog zo tuurlijk.
Ik heb vanmiddag Dylano's te kleine kleertjes uit de kast gehaald, en helemaal volgestopt met kleertjes voor zn broertje! Dat je zo blij kan zijn, met een kast vol met kleren inruimen hé?!
Ben ook al aan Dylano's nieuwe kast begonnen, maar vond dit net ff wat belangrijker
Nogmaals: Ik vind het erg fijn dat ik hier mn verhaal kwijt kan. Het heeft me echt goed gedaan!!
Thnx!!
Liefs Debby.
);