Denken jullie ook wel eens extra na over....

Oei scherp onderwerp dit wel en meer omdat ik vorig jaar 3weken in coma heb gelegen ik krijg in augustus de zelfde operatie weer waardoor dit alles kwam en maak me dus iid heel druk over het hoe en wat ook om die reden ben ik getrouwd met Marco omdat ik niet zou willen dat mijn kindje naar familie zou gaan als hij er nog gewoon zou zijn....dom misschien maar we hebben allemaal gedacht dat ik het niet zou halen en dus ben ik me er tendege van bewust hoe kwetsbaar een mens is ik kreeg op mijn verjaardag een hersenbloeding waar de hap van zei dat het een verrekt psiertje in de nek was ik moest die dag erna toch naar de neuroloog voor een herniacontrole en die zag gelijk aan me dat het niet goed zat kortom ik had een hersenbloeding ik ben overgebracht naar tilburg ben er geopereerd en die dag erna kreeg ik op die operatie een infarct in de hersenen...weer geopereerd......en nu moet ik dus in augustus weer de 1ste operatie opnieuw ondergaan dus op je vraag denk je daar wel eens aan JA ik wel ik ben ook vreselijk bang nu


liefs Corina
 
oow corina dat is inderdaad wel beangstigend in jouw geval ja
ik denk dat het voor iedereen een enge gedachte is maar voor jouw nu helemaal,ik wens je alvast heel veel sterkte voor de operatie

ja ik denk daar ook wel over na maar niet te lang want ik val dan heel snel in een depresieve bui.en dat wil ik helemaal niet.
maar het is inderdaad wel goed om er af en toe weleens bij stil te staan.

liefs kim
 
Ja ik denk daar ook wel veel aan. Ik vind het wel fijn om te horen dat ik daarin niet de enige ben. Ik vertel namelijk weleens aan mijn moeder dat ik me hier zorgen om maak en zij reageert altijd een beetje alsof ik heel dwangmatig ben en vergeet te genieten van het feit dat ik wel nog leef. Dat is echt helemaal niet zo, maar ik maak me soms wel zorgen. Ik zorg er wel voor dat dit geen invloed heeft op mijn dagelijks handelen trouwens.
Het heeft er denk ik ook wel mee te maken dat ik alleenstaande moeder ben dus dat Sol geen ouder meer zal hebben als ik kom te overlijden. Dat lijkt me zo erg! Ik ga inderdaad bij de notaris laten vastleggen dat ze dan bij mijn ouders kan gaan wonen.
Wat ik ook doe en wat misschien wel een beetje overdreven is maar het geeft me een goed gevoel; ik hou een soort dagboek bij voor haar. Ik probeer hier alles in te schrijven over wie ik ben en hoeveel ik van haar hou. Hoe ik als tiener was etc... Sowieso leuk om terug te lezen voor haar later maar ook een beetje met het idee in mijn achterhoofd dat mocht ik overlijden ze in ieder geval iets heeft waardoor ze me kan herinneren of leren kennen. Het geeft me wel een goed gevoel, hoewel het misschien wat al te dramatisch is.
Corine, heel veel sterkte met jouw operatie!
 
Ja, ik denk er ook wel vaak aan. Ook ik houd om die reden een dagboek bij voor Esther en mini. Een vriendinnetje van mij heeft vrij jong haar moeder verloren en die zei eens dat nu niemand haar kon vertellen hoe het vroeger was, omdat haar vader daar bijna niets van onthouden had.
En het was ook een belangrijke reden voor ons om te trouwen. En zodra de kleine uk geboren is, gaan we vastleggen wat er met de kindjes moet gebeuren als ons iets overkomt.

Het was ook één van de eerste dingen die na de geboorte in me op kwam: nu mag er nooit meer iets met mij gebeuren. Ik vond dat wel beangstigend, dat er  nu  iemand was die fysiek maar ook emotioneel zo afhankelijk van mij was...
 
hoi hoi

toen ik zwanger werd van kaya begon het ook ineens door me hoofd te splen van wat als.... we hebben toen meteen gereglt als ons wat gebeurd waa me kindjes heen gaan

ook voor de toekomst hebben we dingetjes vast laten leggen

eerlijk is eerlijk ik scheel 23 jaar met mijn man en als kaya en jayla de leeftijd hebben dat ze gaan studeren is mijn mannetje toch al dik in de 60 als een van de kinderen dan bedenkt dat hij ineens de unversieteit wilt gaan doen ja dan moet je het wel effe ophoesten

we hebben nu een eigen zaak en geen pensoen opbouwdus we zijn nu al aan het sparen voor als karel met pensoen gaan
hij wilt niet als hij gaat genieten van zijn oude dag (hoop ik maar)
dat ik me dan een slag in de ronte moet werken om rond te komen

en als je dan ook twee schoolgaande kinderen dan heb ja moet je wel voorbereid zijn

klink allemaal een beetje raar maar mischien wel realistich voor ons dan

groetjes mariella
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan