Depressief voelen en baby hebben.

A

AnoniemZ

<p>Hoi allemaal..... misschien hier wat erkenning of tips.... ik heb een prachtige dohter van 7 maanden maar sinds een paar dagen voel ik me enorm slecht... tis eigenlijk begonnen sinds ik begon met werken.... ik schaam me bijna om dit te zeggen maar ik werk maar een paar iurjes per dag wel lichamelijk zwaar.. en ben dr na helemaal uitgeput... t begon goed en k was dol enthousiast dat ik weer begon en van de ene op andere dag negon ik te huilen en ik kan niet meer stoppen... heb 2 jaar terug een bijna burnout gehad... het voelt weer als toen... k krijg nu ook weer hartkloppingen en voel me niet helder kunne nadenken en functioneren... als ik huil lucht het dr na maar even op.... ik schaam me voor alles en iedereen zelfs voor mijn man al steunt hij me erin tot nu toe.... we hebben een pittige start gehad met ons kleintje en is nog steeds altyd heel pittig... ik voel me zo ellendig en ik wil dit niet voor mn dochtertje....!heb wel al de huisarts ingeschakeld... hoe doe je dit met en de zorg van een kleintje.... ik voel me zo’n enorme zwakkeling. Waarom kan ik dit dan niet aan en zoveel mamas wel? </p>
 
Hoi! Ik denk dat wel moeders hier wel last van hebben maar er niet over praten.. voel je alsjeblieft geen zwakkeling. Moeder zijn is,  naast dat het mega bijzonder is, ook best pittig. Zeker naast het hebben van een baan. Alle balletjes hoog houden, alles regelen. En nog een goede moeder zijn, vrouw voor je partner en sociaal leven onderhouden. 
Het heeft mij geholpen door echt even alleen maar dingen te doen die ik echt zelf graag wilde ipv voor iedereen goed te willen zijn. Dus terug naar de basis; je gezin, je man en je kindje. En basis werk indien dat gaat en sociale leven alleen dingen die je echt leuk vindt en geen extra energie kost. En accepteren dat je leven even zo is met een kleine baby en alles wat je misschien wel zou willen maar dat dat gewoon even niet altijd kan. Kom weer terug naar de basis en kijk naar alles wat je hebt in je gezin. De rest is bijzaak. Het komt goed. Neem tijd voor jezelf en wees niet te streng voor jezelf. Liefs!
 
Dankje voor je reactie! Ben op dit moment beland op t punt dat ik t niet eens kan opbrengen om te koken! T enige wat ik denk is mn babytje... daar doe ik superhard mn best voor om voor haar te zorgen. Heb ook besloten om toch wat meer oppas te gaan regelen en zelf wat probeer bij te tanken van alles... ik dacht altyd oppas nodig? Ja voor t werk! Heb al 7 maanden niks leuks alleen gedaan zeg maar.... al heb ik daar nu helaas ook geen zin en puf voor... ben ook altijd bang geweest om anderen op te zadelen met mn dochtertje omdat ze zo pittig is.... maar goed, fijn om te horen dat niet iedere mama altijd sterk in dr schoenen staat...
 
Je staat juist wel sterk in je schoenen door dit aan te geven en hulp te vragen. Dat is juist knap! Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Probeer echt even bij te tanken! Sterkte!
 
Ik vind het heel knap van je dat je dit zo kan omschrijven. Ik denk dat 9 van de 10 mama's dit gevoel echt wel herkennen. Het is ook gewoon zwaar! Buiten dat is het natuurlijk prachtig, maar toegeven dat het zwaar is is juist realistisch. Het is ongelofelijk zoeken naar het juiste ritme. Je leven, lichaam zijn totaal anders geworden na het komst van een kind. En dit heeft echt even tijd nodig om dit te verwerken. En verwerken hoeft niet negatief te zijn, het is gewoon zo dat iedereen moet omschakelen. Ik vond het zelf ook lastig in het begin, heb me zo verschrikkelijk slecht gevoeld. Ik deed niks meer. Toch uiteindelijk mijn draai gevonden en bleek ik opeens zwanger van de 2e. Nu pas bevallen, supermooi gezin maar weer even heel pittig! Gelukkig zit ik nog in het ritme van de eerste en pak ik het ritne met de baby daarin mee. 
Schaam je vooral niet, het komt echt goed. Je kan pas vooruit als je het probleem erkent en dat doe je. Je zal je weg hierin echt gaan vinden! Je bent een super mom!
 
Knap dat je er over vertelt. En ook goed dat je gesteund wordt door mensen om je heen.
Vraag je niet af waarom jij het niet kunt en zoveel andere mamas wel. Veel mamas voelen hetzelfde maar zeggen niks!.. 
Bovendien zijn er ook heel veel mamas die niet werken, maar fulltime mama zijn. Als het beter voelt om niet te werken, en het is financieel ook mogelijk, dan zou ik stoppen met werken. Bedenk je ook dat je niet voor eeuwig fulltime mama hoeft te zijn. Je kunt altijd weer gaan werken immers. 
Veel sterkte de komende tijd! En het komt echt goed. Neem de tijd voor jezelf, zodat je er ook kunt zijn voor je man en kindje! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan