derde kind?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben moeder van twee kinderen, waar ik vreselijk verliefd op ben. IK ben ergens overbezorgt en wil alles goed doen. Nu vraagt mijn man of ik ook een derde kind wil. Ergens wil ik dit best graag, maar ik zit met een probleem, ik durf niet meer!!
Ten eerste waren mijn bevallingen een regelrechte hel!!!!
Ten tweede heb ik in beide gevallen bekkenproblemen gehad.
Maar ik ben opeens vreselijk bang voor complicaties. Vandaag staat er weer in de krant dat er een moeder is overleden vlak na de bevalling van haar tweede kind. Vreselijk het idee !!!! Ik denk dan alleen maar "stel dat mij dit ook gebeurd?" Waar de angst opeens vandaan komt is mij een raadsel, maar ik vind het wel lastig omdat het zo dubbel is.
Wie herkent dit en wie kan een advies geven.

Groeten
 
Herkennen doe ik het wel, maar een advies geven is lastig.
Ik had ook heel erg het gevoel dat het na twee keer goedgaan vragen om probemen was om nog een derde te willen..... Wat is de kans dat het weer goedgaat??? Dit kan niemand je vertellen. Maarja niemand kan je ook vertellen of jij of ik morgen een ongeluk krijgt.... Niets is zeker in deze wereld.

Bekkenklachten heb ik nooit gehad gelukkig, maar je zou bij de verloskundige of huisarts na kunnen vragen of de kans groter is dat je het krijgt, aangezien je het al twee keer gehad hebt. Misschien is het met therapie wel goed in de hand te houden? Misschien kan je hulp krijgen in huis? (denk aan thuiszorg of familieleden ofzo).

Wat de bevallingen betreft zou je natuurlijk vooraf al voor een ziekenhuis kunnen kiezen waar ze wel 24 uur / 7 dagen per week  pijnstilling kunnen geven dmv ruggeprik. Mocht je het dan nodig hebben, kan je het ook krijgen! Gelukkig is iedere bevalling anders, misschien valt het bij een derde voor jou ontzettend mee! Maar ik zou proberen alle struikelblokken op te lossen.

Ik ben wel voor een derde gegaan, de bevalling viel mij vies tegen.... maar ik heb er een heerlijke gezonde (derde) dochter bij! Met mij is alles goed, met mijn kinderen ook en mijn man is trots op zijn harem!

Het onderstaande klinkt allemaal misschien een beetje luguber, maar het geeft mij heel veel rust. Bij de geboorte van je kind, wordt (bijna) tegelijkertijd je verantwoordelijkheidsgevoel voor deze kleine hummels geboren..... Je wilt gewoon het beste voor je oogappel(s)!

Na het overlijden van mijn moeder in 96 ben ik me bewust gaan bezig houden met mijn eigen dood. Ik heb toen van alles op papier gezet voor het geval dat.... Toen ik zwanger was van mijn oudste (1999) hebben mijn man en ik een testament laten maken waarin wij een voogd voor onze (toekomstige) kinderen aangesteld hebben. Zodat ik zeker weet dat mijn kind(eren) goed terecht zullen komen, mocht ons wat gebeuren. We hebben gekozen voor vrienden van ons, die ontzettend veel op ons lijken. Zij hebben de zelfde normen en waarden en dezelfde opvattingen. Bij ons in de familie konden we dat niet vinden (ja eentje wel, maar die heeft het zelf al zwaar genoeg). Verder hebben mijn man en ik beide een levensverzekering, zodat als een van ons wat gebeurt, de ander het financieel kan redden en dan ook de dagelijkse zorg van de kind(eren) zelf kan doen (of goede oppas kan inhuren).

 
bedankt voor je reactie.
Het gekke is dat ik er stil bij ben komen te staan door een recent advertentie in de krant waarin stond dat een jonge vrouw van 33 jaar overleed door de bevalling.
Ik vraag me af of er meer vrouwen zijn die daar bij stil staan, voordat ze er aan beginnen.
Gek wordt ik van mezelf.

Sandra
 
Als het dezelfde is als waar ik van gehoord heb (overleden één dag na de bevalling) kwam dat officieel niet door de bevalling maar door een hersenbloeding (geloof ik)   en natuurlijk komt er veel meer druk op de bloedvaatjes in je hersenen te staan tijdens de bevalling, maar je moet al zwakke bloedvaatjes hebben, neem ik aan.

Ik denk dat er heel veel vrouwen (vooral bij tweede of derde kinderwens) hier over piekeren. Want het is niet niks om een klein kindje achter te laten..... Je wilt er natuurlijk zijn voor je kinderen.... Maarja bevallen is iets heel natuurlijks en ik denk dat de kans groter is dat je een (auto)ongeluk krijgt dan dat je overleid tijdens of na de bevalling.

Maarja piekeren en ongerust maken hoort bij het moederschap! Daar ontsnappen wij nooit meer aan.
 
Hallo, ik kan me je twijfel heel goed voorstellen!
Als het 2 keer goed is gegaan zou ik ook mijn handjes dichtknijpen en het niet meer durven, denk ik.
Alleen wordt het moeilijker als er wel een 3e kinderwens bestaat, bij jou en/of je partner.
Wat er gebeurs is met die mevrouw (overleden door/na bevalling) is natuurlijk verschrikkelijk tragisch en verdrietig, maar dat zal eerder (gelukkig) een uitzondering zijn.
Ik zou zeggen, als je hart graag wilt moet je dat volgen en dan zie je wel waar het uitkomt. Niet teveel over gaan nadenken wat er mis kan gaan want dan komen er vanzelf weer andere bezwaren voorbij.
En als je gevoelsmatig echt niet meer wilt of durft dan zou ik proberen me daarbij neer te leggen en het dan ook te accepteren.
Klinkt makkelijk, is het niet, dat weet ik ook wel......
Dus eigenlijk een advies wat je zelf ook wel kunt bedenken, denk ik...
Veel succes en wijsheid gewenst!
 
Mamma bal, klopt volgens mij ook, was lid van CVA vereniging (voor jongeren) Vreselijk maar oke. Het gebeurd inderdaad zeer weinig.
Bedankt voor jullie reacties
Ik zie altijd en overal apen en beren, het gevoel is heel dubbel.
MIjn man zegt ook altijd, tjee als je deelneemt in het verkeer loop je meer risico! waar heb je het over.
Het komt ook door mijn omgeving, mijn moeder bijv loopt mij ook bang te praten.enz
Ach ja komt tijd komt raad.
Volgens mij ben ik de enige die hier bang voor is, althans zo lijkt het wel. Andere denken alleen maar leuk een baby en staan er niet bij stil wat er allemaal mis zou kunnen gaan.

Groeten Sandra
 
Ik denk dat je zeker niet de enige bent die wat bang is!!!
Zeker niet iedereen zal alleen aan het leuke denken, en ik denk dat het ook goed is om bewust stil te staan dat het krijgen van een kind dat gezond is geen vanzelfsprekendheid is!!!
Cliche, maar zo waar als maar kan.
Groeten, en succes, Claudia.
 
claudia,

Ik ben er me altijd van bewust geweest dat het krijgen van een gezond kind niet vanzelfsprekend is. Alleen nu denk ik o jee stel dat ik het een derde keer niet overleef?
Ik vraag me af of meer vrouwen die negatieve gedachtes hebben?
Als ik het stiekem wel eens om me heen vraag, "zeggen de meeste van "nee daar hou ik me niet mee bezig".

Groeten
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan