<p><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Pfff en toen zaten we ineens midden in de peuterpuberteit. Wij hadden nog gehoopt dat het ons een beetje bespaard zou blijven, maar helaas. Al dagen horen we alleen maar nee, chagrijnig gezicht bij zo goed als alles en jeetje wat kan hij driftig worden en overstuur raken dan, tot bijna overgeven aan toe.</span></p><div><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Er zijn al veel onderwerpen hierover geplaatst, maar ik doe het toch ook. Want ook ik heb advies nodig. Mijn zoontje zit dus midden in de driftbuien. Bij hem uit zich dit in overstuur janken. Het lastigste vind ik alleen dat hij dan wel soms om mij (mama) roept en echt zijn armpjes naar mij toe steekt. Dan vraag ik mij meteen af...is dit aandachttrekkerij en doe ik er verkeerd aan om hem dan op te pakken en te troosten? Mijn gevoel zeg troosten je kindje...mijn man vindt dit totaal niet kunnen. Dan hebben we ook nog het feit dat mijn man vindt dat we hem niet de dienst moeten laten uitmaken. Eens natuurlijk, maar als die kleine boos is, dan probeer ik wel even met hem in gesprek te gaan om aan te geven dat ik het snap, maar dat hij iets gewoon niet mag. Mijn man pakt hem tijdens zijn bui het liefste boos op en zet hem ergens anders neer en vindt dat hij na een minuutje maar klaar moet zijn met dat gejank. Lastig dus...we denken er beide wat anders over en waar doe je nou goed aan? Ik wil het nu wel meteen goed aanpakken in de hoop dat we er een beetje grip op kunnen hebben. </span></div><div><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"> </span></div><div><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Dus mijn vraag is eigenlijk om jullie ervaringen/tips/meningen te delen. Wat helpt bij jullie en waar doen we goed aan? Oppakken en knuffelen als hij daar behoefte aan heeft of niet...</span></div>