Dilemma; advies gevraagd ;-)

ZEKER DOEN!!!

Ik had een vaste baan voor 34 uur, wilde graag zwanger worden en werd ontslagen (reorganisatie). Toen durfden we niet meer (financieel) en een half jaar later kreeg ik pas weer een nieuwe baan. Maar zonder vaste uren! Toen durfden we ook niet, want stel dat ik weer weg moest??
Maar na weer een half jaar hebben we de knoop gewoon doorgehakt! Niets is zeker, ook een vaste baan niet! En je kunt wel eeuwig blijven wachten, zekerheid krijg je nooit!

Ik ben bij het bedrijf waar ik werkte weg moeten gaan na mijn zs verlof en had meteen na mijn zs verlof een nieuwe baan (partime, in de kov, waar hier echt niet makkelijk een baan in te krijgen is!!).
Nu zit mijn vriend thuis (ook reoganisatie!) en zelfs nu redden we het allemaal...

Niet uitstellen!! Gewoon doen!
 
Ik sluit me bij de anderen aan; DOEN!!!!! Wij willen ook graag een 2e kindje en ik heb zo de balen van mijn baan en wil weg, dat is dan wel mijn eigen keuze maar goed. Wij gaan aan het einde van dit jaar voor een 2e kindje en dat vind ik het belangrijkste dus daar ga ik ook voor. Wat de anderen al zeggen garanties heb je nooit in je leven en als  je zonder werk mocht komen te zitten dan  komt het ook wel weer goed, je hebt recht op een uitkering en het UWV is idd de beroertste niet in bepaalde situaties!

suc6!

Puk  
 
Ik ben nog al een zeker dus ik zou zeggen NIET DOEN.
Sorry, kweet dat ik je beslissing niet makkelijker maak..

Ik zou zeggen zorg voor de zekerheid.  Zeker als jouw salaris ook meespeelt. Het is toch belangrijk dat thuis alles op rolletjes loopt (ook financieel).
Persoonlijk zou ik eerst zorgen voor een nieuwe baan. Misschien heb je die heel snel en heb je een vast contract. Dan is het probleem opgelost.

Hoop dat ik je toch geholpen heb..

Groetjes Bianca mv Thijn
 
oh als het ABM-AMRO is... Bij de Rabobank (waar ik werk) is vast nog wel een plekje!!

haha  
 

Hoi lieve meiden,
Bedankt voor jullie reacties!!
Nee het is niet ABN AMRO. Het is een bedrijf in een heel andere branche. Ik wil hier een beetje anoniem blijven ivm bekenden die misschien ook op het forum kijken. Vandaar dat ik het bedrijf niet noem.
De meesten van jullie zeggen gewoon doen. Dat zou ik ook het liefste willen. Misschien kan ik gewoon blijven bij mijn bedrijf in mijn huidige of misschien wel een andere functie. Die kans is best wel groot.
Als ik gewongen ontslagen word kom ik in een sociaal plan terecht, waarin we waarschijnlijk een mooi geldbedrag meekrijgen.
In het allerergste geval raak ik werkeloos tijdens mijn zwangerschap, krijg ik niets anders dan een WW uitkering en moet ik op zoek naar een andere baan met alles stress en onzekerheid vandien.
Tsja, waar moet ik voor kiezen?? Mijn vriend wil absoluut niet meer dan 3 jaar verschil tussen onze kindjes. Hij en zijn broer schelen best veel en daardoor heeft hij amper een band met hem. Dat vindt hij erg jammer. Daarom willen we dat niet voor onze zoon.
Soms zou ik willen dat ik niet zo piekerde over alles. Dat ik gewoon wat meer mijn hart volgde. Maar ja, zo zit ik niet in elkaar. Ik hou van zekerheid....
Maar goed, wat is nog zeker in dit leven....
Poehee, wat een moeilijke beslissing. Maar jullie hebben me wel geholpen, bedankt daarvoor!!
Liefs!
 
 
Hoi Billie,

Tja... maar niet elke broer/broer, zus/zus, broer/zus verhouding is hetzelfde hoor!
Ik en mijn broer schelen dus bijna 4 jaar, en wij zijn 4 handen op 1 buik!!
In onze pubertijd dachten buitenstaanders zelfs dat we verkering hadden... we zijn écht héél close! (gingen ook samen stappen)En ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten!! Nu nog... hij heeft een schat van een vrouw, en 2 heelijke kids...en gelukkig hebben we internet.. anders zou de telefoonrekening wel errug duur worden!! we spreken elkaar bijna dagelijks.

Dus het kan ook anders.... Maar ja, daar heb jij nu niets aan natuurlijk!
Kijk, en weet je wat het is?? mocht het zover komen dat je zonder werk komt te zitten.. dan kan je direkt na je zs verder kijken voor een andere baan..
Als je het andersom doet, weet je ook niet wat er kan komen. En kan het jááren duren.. er wordt tegenwoordig niet zo heel snel meer vaste-contrakten aangeboden.

Krijg je weer eeerst een jaar contrakt... en die mogen ze maximaal 3x verlengen... hoe bedoel je onzeker... Ook weet je niet hoe je toekomstige werkgever in elkaar steekt, mbt zs...
En zelfs dán.... owww wat heb ik me vergist in mijn vorige werkgever!! En uiteindelijk kiezen ze tóch voor hun eigen centen... tja, net als ieder ander (ik ook)

Al met al wéér een hééééél verhaal van mij....
Hopelijk heb je er wat aan...
Groetjes Debby mv B'Elanna
 
Hoi Billie,

Ik wilde toch nog ff reageren, ik ben ook iemand die altijd zekerheid wil hebben echt met alles maar de wens voor een 2e kindje is bij een oergevoel en mijn leeftijd (35)  speelt hier ook een hele grote rol in. Wat leeftijdsverschil betreft het zegt allemaal niets zoals Debby ook al schreef, ik ben zelf een broer die 3 jaar ouder is en een zus die 6 jaar ouder is dan ik en ik heb met geen van tweën veel contact wat ik overigens zelf erg jammer vind. Mijn man en zijn broer schelen 2,5 jaar en hebben ook praktisch geen contact met elkaar dus ook met broers/zussen heb je geen garanties, als je over alles nadenkt dan heb je je hele leven geen garanties. Ik hoop dat onze reacties je kunnen helpen in het maken van je keuze want uiteindelijk moet je die toch zelf maken!

Groetjes,

Puk
 
Hoi Billie,
Ik wil er ook nog een stukje aan toevoegen;
Toen ik een tweede kindje wilde, had mijn vriend als bezwaar ook het financiele gedeelte.
Toen ik hem vroeg wanneer hij dan dacht dat het er tijd voor was, (want rijker zouden we nooit worden) heeft hij hier over nagedacht en kwam tot de conclusie dat je het idd daar niet vanaf moet laten hangen; zo komt er elke keer wel wat voorbij.
Zoals mijn moeder altijd zei; "Waar er 3 eten, kan een vierde ook mee eten."

Ook ik ben overigens van mijn mening dat het leeftijdsverschil tussen de kinderen in elke gezin anders uit kan pakken. Maar als jij er voor wil gaan om er weinig tussen te laten zitten, dan moet je er nu voor gaan.
Sil
 
Terug
Bovenaan