Tja, eindelijk na heel lange tijd (!!) word ik dan toch geopereerd aan mijn rug. Ik ben in 1992 achterover een kelder in gevallen op mijn toenmalige werkplek waar ze aan het verbouwen waren en met mijn rug op de trap terecht gekomen. Dat heeft er toe geleid dat ik in steeds ergere mate last kreeg van mijn rug met inmiddels al een keer of 10 een fikse hernia. Vorig jaar al bij de neurochirurg geweest, maar hij stuurde me weer naar huis, want volgens hem was het nog niet erg genoeg . Ik ben al ruim 4 jaar thuis, vanwege het feit dat ik steeds uitval met rugproblemen en ik dus geen stabiele factor ben op een werkplek.
Nu in augustus via de neuroloog weer bij neurochirurg terecht gekomen nadat ik het afgelopen jaar 3 pijnbehandelingen heb ondergaan op de o.k., maar helaas had dat niet het gewenste effect. Mede op mijn aandringen, voor zover je kunt aandringen bij een arts die er alle verstand van heeft, heeft hij toch besloten om te gaan opereren. Pfffff....ik voel me zo opgelucht en hoop dat er nu eindelijk een eind komt aan de dagelijkse pijn en het slikken van de pijnstillers.
Maandagochtend om 10.30 uur moet ik binnen zijn en dinsdagochtend word ik geholpen. Men gaat een vrij nieuwe techniek toepassen, waardoor ik hoogstwaarschijnlijk al dinsdagavond weer naar huis mag. De kindjes zijn de eerste 2 weken bij hun vader. Hij heeft kunnen regelen dat hij het restant van zijn ouderschapsverlofuren achter elkaar op kan nemen en wanneer blijkt dat hij daar te weinig aan heeft, kan hij nog zorgverlof krijgen. Goed geregeld dus. Het zou ook geen doen zijn als ik steeds iedereen in mijn directe omgeving moet vragen om me te helpen. Het herstel duurt zo ongeveer 3-4 weken dus ik moet deze tijd ook echt in acht nemen. Het zal wel heel stil zijn hier in huis, maar mijn ex heeft al gezegd dat hij regelmatig met de jongens langs zal komen. Hij moet Merijn toch dagelijks hier in Oisterwijk naar school brengen en weer ophalen.
Kortom, een heel spannende dag en vooral nadien als moet blijken of het geholpen heeft. Het afgelopen weekend lag ik weer in de kreukels. Gelukkig waren de kids bij hun vader, maar nu nog heb ik er sterke naweeën van en ik zit momenteel echt de dagen af te tellen........nog 6 dagen te gaan!!!
Groetjes Fonske
Nu in augustus via de neuroloog weer bij neurochirurg terecht gekomen nadat ik het afgelopen jaar 3 pijnbehandelingen heb ondergaan op de o.k., maar helaas had dat niet het gewenste effect. Mede op mijn aandringen, voor zover je kunt aandringen bij een arts die er alle verstand van heeft, heeft hij toch besloten om te gaan opereren. Pfffff....ik voel me zo opgelucht en hoop dat er nu eindelijk een eind komt aan de dagelijkse pijn en het slikken van de pijnstillers.
Maandagochtend om 10.30 uur moet ik binnen zijn en dinsdagochtend word ik geholpen. Men gaat een vrij nieuwe techniek toepassen, waardoor ik hoogstwaarschijnlijk al dinsdagavond weer naar huis mag. De kindjes zijn de eerste 2 weken bij hun vader. Hij heeft kunnen regelen dat hij het restant van zijn ouderschapsverlofuren achter elkaar op kan nemen en wanneer blijkt dat hij daar te weinig aan heeft, kan hij nog zorgverlof krijgen. Goed geregeld dus. Het zou ook geen doen zijn als ik steeds iedereen in mijn directe omgeving moet vragen om me te helpen. Het herstel duurt zo ongeveer 3-4 weken dus ik moet deze tijd ook echt in acht nemen. Het zal wel heel stil zijn hier in huis, maar mijn ex heeft al gezegd dat hij regelmatig met de jongens langs zal komen. Hij moet Merijn toch dagelijks hier in Oisterwijk naar school brengen en weer ophalen.
Kortom, een heel spannende dag en vooral nadien als moet blijken of het geholpen heeft. Het afgelopen weekend lag ik weer in de kreukels. Gelukkig waren de kids bij hun vader, maar nu nog heb ik er sterke naweeën van en ik zit momenteel echt de dagen af te tellen........nog 6 dagen te gaan!!!
Groetjes Fonske