Hi Loreane,
Ik was erg benieuwd hoe je echo was gegaan... Ik herkende je onzekerheid namelijk in je berichtje van vorige week...
Heb zelf 5 juni gehoord dat ik niet bijna 11 weken zwanger was maar dat ons kindje na 8 weken en 5 dagen niet meer leefde. Je wereld stort in elkaar! Diep van binnen had ik dat gevoel al maar wilde natuurlijk niets liever dan een mooie echo met een kloppend hartje... Heb bijna 2 weken gewacht op de miskraam, vreselijk was dat. Wilde het allerliefste een spontane miskraam afwachten maar heb me wel continu druk gemaakt: wanneer gebeurt het, ben ik dan op mijn werk, is mijn man bij em etc etc. Uiteindelijk ben ik vorige week woensdag gecuretteerd. Na 2 weken verdriet was er eindelijk opluchting. Maar het doet zo'n pijn, al was het nog maar zo pril! Voelde me verdrietig, boos, onbegrepen en alleen. Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent, is het een feit dat je een kindje krijgt. En dan is die echo zo'n klap in je gezicht...
Hopelijk voor jou komt de miskraam vanzelf (en in 1 keer!) en kun jij daarna weer verder, stap voor stap. Zorg dat je goed ingelicht wordt over wat er kan gebeuren en praat erover... Meid, volg je gevoel en neem de tijd! Als je eraan toe bent: ik heb veel steun aan het forum "zwanger worden na een miskraam" en dan specifiek "miskraam in 2008 en hopelijk snel weer zwanger". je bent meer dan welkom! Want dat is wat we allemaal willen: zwager worden en een kindje op deze wereld zetten!
Als je vragen hebt, stel ze bij ons forumpje want we hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt...
Veel sterkte, ik leef een beetje met je mee...
Groetjes!
