Dip....

Lieve meiden,

Even mijn verhaal kwijt, hoor.

Meestal gaat het wel goed, maar heb nu toch een dip...
Afgelopen week wat rotmomenten gehad. Eerst dinsdag. Ik had met de bloemenman op de markt een week eerder afgesproken 40 roze gerbera's te komen halen, maar ik kon pas na 12 uur komen, vanwege een afspraak die ochtend... Kom ik daar, is hij ze vergeten weg te zetten. Maar de gerbera's waren voor Charlotte's bloemstuk op haar tuintje. Moest daar mijn tranen wegslikken, wou daar niet huilen. Kwam later in de auto.

Vervolgens woensdag. Ik hielp 3 ochtenden bij het Vakantie Bijbel Feest hier, kozen ze als tekst voor de overdenking voor de leiding het verhaal van Jezus die de kinderen zegent. Precies de tekst van Charlotte's begrafenisdienst... Ging dus ook niet goed. Gelukkig zaten er veel lieve mensen om me heen, die me konden troosten.

Vervolgens hoorden we dat een vriendin van ons zwanger is van een tweeling. Ik gun het hen zo erg, maar wat hakte dat erin zeg... Alle vriendinnen die al zwanger waren, kan ik goed hebben, maar een nieuwe zwangerschap.... IK WIL OOK EEN LEVEND KINDJE !!!! Sorry, dat moest er even uit....

En het was gisteren een maand geleden dat ons meiske geboren werd. Ik mis haar zo.

Dank jullie wel dat ik het even van me af kan schrijven.

Liefs Marit
 
Meid, wat een heftige week. En dat een maand na de geboorte van jullie lieve dochter Charlotte.
Logisch dat dit er allemaal zo inhakt en dat je een dip hebt.

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen!

Liefs,

 
Schrijf maar lekker van je af hoor dat lucht op!
wat moet het toch moeilijk zijn om een kindje te moeten missen...schiet al vol bij de gedachten..vind je zo sterk en dapper...het zou niet goed zijn als je geen dip krijgt toch?hoe moeilijk ook.en alles om je heen gaat maar door en door en dan die pijnlijke confrontaties maken het er niet makkelijker op.
hoop voor jullie als de tijd er is dat je een mooi,gezond kindjes uit Gods hand mag ontvangen!

heel veel sterkte meid

liefs jootje
 
Lieve Marit...
Je beseft het zelf misschien niet, maar je bent een hele sterke vrouw! En moeder waar menigeen wat van kan leren!!! Je hoeft geen sorry te zeggen of je schuldig te voelen, omdat jij deze gevoelens hebt. Je mag ze hebben en je mag ze er ook uit gooien..

Ik heb echt heel veel respect voor je.. Je verdiend alle goeds en ik bid voor je dat God je helpt
in deze moeilijke tijd en het ook weer goed zal maken! En ik geloof oprecht dat hij je helpt, al gaan dingen vaak anders dan je zelf zou willen zien. Ken je het gedicht over de voetstappen in het zand?

Liefs en een dikke knuffel voor jou!
Liefs Rosan



 
Hey Lieve Marit,

Jeetje zeg,zit ik hier met een hele dikke buik en de tranen in m`n ogen....

Ik vind het zo knap hoe je het allemaal doet!

Wilde ik even aan je melden,

Liefs Sandra
 
De voetstappen in het zand, ik heb daar al zo vaak aan gedacht als ik je stukjes zat te lezen. Ik hoop echt dat jullie het zo voelen...

Ik vind je altijd zo lief en gunnend tegen iedereen met goed nieuws, dat is zo knap! Natuurlijk wil jij een levend kind!! En natuurlijk mis je je meisje! Dat mag je hier lekker even van je af schrijven, daar zijn we ook voor.

Heel veel sterkte lieverd,

X Nathalie
 
Ha lieve Marit,

Wat fijn dat je het hier gewoon even het forum opgooit, blijf dat ook vooral doen! En ik wil je even laten weten dat ik van kleinere dingen van slag kan raken dan wat jij hierboven beschrijft, dus voel je niet bezwaard. Ik vind je zo ongelooflijk sterk, vergeet niet dat je alles tegelijk krijgt, je lichaam is nog niet de oude, je hormonen gieren nog door je lijf en dan alles verwerken wat er gebeurd is... het is echt niet niks!

En ik kan me zo goed voorstellen dat je wel zou willen gillen dat je ook een gezond kindje wilt, natuurlijk wil je dat! Het lijkt wel alsof het de hele wereld gegeven wordt behalve jullie. Blijf hoop houden en goede moed!

Liefs Blossom
 
Terug
Bovenaan