dipje....... de koek is op!

Lieve mama Peet,
Kan me goed voorstellen dat je een flinke dip hebt. Je hebt gewoon teveel slecht bericht gehad om alles goed te laten bezinken..........Alles zit dan tegen en dan komt die bekende druppel die net teveel is. Hopelijk vind je de kracht weer terug. Als je eenmaal op de bodem van de put zit, dan kan je alleen nog maar omhoog.
Veel sterkte en een dikke knuffffff!!!
 
Hey meisje,

We wisselen elkaar lekker af zo, om en om proberen we elkaar op te beuren... Ik weet niet of ik nog iets nieuws kan toevoegen, er is al veel geschreven en je gevoelens zijn zo herkenbaar! Ik geloof ook nog steeds dat het jullie gaat lukken, maar dat het tijd nodig heeft!
Ik kan je helaas niet vertellen hoe je die lange tijd goed door kunt komen. Behalve de welbekende dooddoeners als: Probeer afleiding te zoeken, praat het van je af, schrijf het van je af, ga leuke dingen doen.... Het valt gewoon niet mee allemaal, je hebt een heftige tijd achter de rug, of beter je zit er midden in. Het is logisch dat je het af en toe niet meer ziet zitten hoor. Ik vraag me ook vaak af, hoe het zou voelen als we zoals Lies hierboven, over een paar jaar, hopelijk allemaal met een kleintje om ons heen, op deze tijd terugkijken....

Ik wou dat ik de wijsheid had om je (en mezelf dan ook maar....)duidelijkheid te geven en een einde te maken aan die vreselijke onzekerheid, al zou het nog 5 jaar duren, als we maar wisten dat het goed kwam....

(Over 5 nachtjes word ik 30, misschien dat ik dan wijs word??)

Ik denk aan je, niet opgeven, we komen er echt wel van Mickey
 
lieve allemaal,

Bedankt voor jullie lieve woorden allemaal.
Hier gaat het redelijk.
Zit nog best wel in een dip, maar zie achter die hele dikke wolken ook weer af en toe een straaltje zon.
Sommige van jullie schrijven dat het misschien slim is om een pauze in te lasten.
Dat zien wij allebei niet zitten. Wij hebben vrienden die zo'n pauze hebben ingelast en daarna niet meer wilden beginnen.
We hebben dus ook samen afgesproken dat we er voor gaan zolang we kunnen en als het niet meer lukt, dan stoppen we er helemaal mee en moeten we het een plekje gaan geven.
Vandaag ga ik naar mijn ouders in Limburg. Kom morgen weer terug naar huis en zaterdag gaan mijn mannetje en ik lekker een paar dagen naar Zandvoort.
Hopelijk waaien er aan zee heel veel zorgen van me af en kan ik het allemaal weer beter aan! We shall see!!!
Heb gisteren weer clomid gehaald bij de apotheek, want mochten de RD mee willen naar Zandvoort, dan is de kans dus aanwezig dat ik daar alweer moet beginnen met Clomid.
Ik blijf hopen natuurlijk dat ik ze niet nodig zal hebben, maar ik vrees dat ik toch weer mag starten over een paar dagen...
Langzaam maar zeker laten zich wat menstruatie achtige verschijnselen zien en voelen, dus ik ben me daar maar alvast  op aan het voorbereiden. (hoe noem je dat.... proberen de klap minder hard aan te laten komen?????)

Liefs van nog een beetje depri Peetje
 
Hey Depri Peetje,
Wat een gedoe zeg, wat wordt er veel van je verwacht in de mm.
Gek eigenlijk dat je niet automatisch beroep kunt doen op iemand die helpt bij de psychische druk.
Zou toch niet gek zijn als je na een afspraak met een gyn je naar een therapeut zou kunnen om te hebben over wat het met je doet en met je relatie en hoe je jezelf kan helpen er doorheen te komen?
Misschien alsnog een goed idee?
En lees het niet verkeerd, Peetje, ik zeg dit niet omdat ik denk dat het zo slecht met je gaat dat je hulp nodig hebt, dat je te zwak bent of wat dan ook, nee ik vind juist dat het belachelijk is dat we allemaal die mm molen in moeten en men verlangt dat we dat wel trekken.

Ik zelf bezoek al 1x in de drie weken een psycho therapeut vanwege andere redenen, maar zij helpt me nu ook met het praten over het uitblijvende wondertje...
Ik heb er veel aan.
Ook al ben ik nog steeds af en toe depri...

het is maar een ideetje..

sterkte en zie de mooie zonnestralen vandaag eens!

liefs

 
Lieve Mama Peet,

Heel herkenbaar, de gevoelens die jij omschrijft. Ik heb de laatste tijd ook steeds vaker de neiging om maar gewoon overal mee te kappen. Steeds maar weer die ellende, steeds maar weer die stress, die onzekerheid, die lichamelijke rompslomp, de verzekerings toestanden (heb ik ook last van...) en weet ik veel wat nog allemaal meer. Ik zit trouwens niet meer op het wachtbankje, zie min topic van vandaag. Ik hoop dat jij gewoon lekker nu zwanger bent en dat je kunt gaan genieten. Want meid, deze ellende wens ik niemand toe! Heel veel sterkte en succes en wijsheid en je keuzes waar je voor staat.

Liefs, Anke
 
lieve peet,

vanaf de dag dat je in het ziekenhuis loopt met je kinderwens,
weet je dat je een zwaar traject in gaat.
maar hoe zwaar, en wat je allemaal moet doorstaan daar  heb je eigenlijk geen weet van.
en  wat is het  zwaar...en je moet veel doorstaan.....
lichamelijke ongemakken, spanningen, teleurstellingen, geestelijke zware belasting.etc.
je praat er soms wel met je omgeving over,
maar jij en je man weten alleen precies hoe het zit.
en moeten de last samen dragen.

dat ik vorige week in het ziekenhuis belande,
zei mijn man ook;
waar zijn we in godsnaam mee bezig.
zie hoe je er nu bijligt, hoe ziek je bent.
en dat om onze grote kinderwens......
eigenlijk mag je gezondheid daar niet onder lijden.
het is zo dubbel.
in het begin stel je samen je grenzen als je het traject in gaat.
maar eenmaal bezig verzet je de grens constant.....

ook jij hebt al veel moeten doorstaan.
ik begrijp het gevoel van jouw en je man helemaal.
is het alle ellende  wel waard....
het nare van allemaal is dat je dat pas weet als je alle stappen doorlopen hebt.
en dat maakt de keus van doorgaan  of stoppen zo verdomd moeilijk.

ik wens je veel sterkte meid.
probeer de moed erin te houden.
ook al is dat soms zooo zwaar!!
ik leef met je mee.
kus, jana.





 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan