Dipje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik heb nu echt een dipje in mijn zwangerschap.

We zitten in een verbouwing en ik heb er helemaal genoeg van. Heel normaal voor de meeste maar niet voor mij. Ik ben dol op verbouwen en klussen.
Ik ben echt dood moe en alles doet me pijn.
Ze zeggen dat je lichaam aangeeft als je te veel doen. Meestal doormiddel van harde buiken. Nou ik merk niets aan mijn lichaam of ik herken het niet. Ik kan niet zeggen dat ik "harde buiken"   heb. Ik heb wel af en toe een pijnlijk gevoel in mijn buik.

Verder heb ik het vermoeden dat de kleine me op een zenuw ligt of zo. Ik heb al een paar dagen last van mijn been. Niet echt pijn, maar een raar gevoel. Alsof je been slaapt.
Een andere hobby van de kleine is trappen tegen de blaas en darmen. Of je blijft naar de wc rennen om te plassen (vaak loos alarm) of je hebt het gevoel alsof iemand je een trap tegen je kont heeft gegeven.

Ik slaap slecht. Wordt steeds weer wakker. Echt doorslapen heb ik al een tijdje niet meer gedaan. Ik wordt moe wakker en krijg mijn kracht niet terug.
En mijn uiterlijk is helemaal een ramp. Ik zit onder de kraassen van de verbouwing, puisten hoef je niet te zoeken die springen er vanzelf wel uit, mijn haren is een bos stro waar je niets mee kan doen, heb last van een ssort puistjes in en op mijn ooglid en nog maar te zwijgen van de wallen onder mijn ogen.

Ik ben het echt even helemaal zat !!!!!! boehoe.

Ik moet maandag weer naar de verloskundige. Hopelijk heeft ze tips voor me. Want het wordt er niet leuker op en mijn werk lijd eronder. Mijn baas begint als te zeuren.

Ik heb dus echt even een dipje. Heb ik nog lotgenoten ???

Groetjes Jeanine
(morgen 24 weken)
 


quote: jeaninegielis schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-04-2009 10:14:53'));

Hallo,

Ik heb nu echt een dipje in mijn zwangerschap.

We zitten in een verbouwing en ik heb er helemaal genoeg van. Heel normaal voor de meeste maar niet voor mij. Ik ben dol op verbouwen en klussen.
Ik ben echt dood moe en alles doet me pijn.
Ze zeggen dat je lichaam aangeeft als je te veel doen. Meestal doormiddel van harde buiken. Nou ik merk niets aan mijn lichaam of ik herken het niet. Ik kan niet zeggen dat ik "harde buiken"   heb. Ik heb wel af en toe een pijnlijk gevoel in mijn buik.

Verder heb ik het vermoeden dat de kleine me op een zenuw ligt of zo. Ik heb al een paar dagen last van mijn been. Niet echt pijn, maar een raar gevoel. Alsof je been slaapt.
Een andere hobby van de kleine is trappen tegen de blaas en darmen. Of je blijft naar de wc rennen om te plassen (vaak loos alarm) of je hebt het gevoel alsof iemand je een trap tegen je kont heeft gegeven.

Ik slaap slecht. Wordt steeds weer wakker. Echt doorslapen heb ik al een tijdje niet meer gedaan. Ik wordt moe wakker en krijg mijn kracht niet terug.
En mijn uiterlijk is helemaal een ramp. Ik zit onder de kraassen van de verbouwing, puisten hoef je niet te zoeken die springen er vanzelf wel uit, mijn haren is een bos stro waar je niets mee kan doen, heb last van een ssort puistjes in en op mijn ooglid en nog maar te zwijgen van de wallen onder mijn ogen.

Ik ben het echt even helemaal zat !!!!!! boehoe.

Ik moet maandag weer naar de verloskundige. Hopelijk heeft ze tips voor me. Want het wordt er niet leuker op en mijn werk lijd eronder. Mijn baas begint als te zeuren.

Ik heb dus echt even een dipje. Heb ik nog lotgenoten ???

Groetjes Jeanine
(morgen 24 weken)



Hoi Jeanine

Ja, ik kan me helemaal voorstellen dat je er door heen zit!!
Ik zit enigszins in hetzelfde schuitje... Wij zijn vorig jaar in april begonnen met een flinke verbouwing! En dan ook echt flink, we wonen sinds april in een woonunit achter in de tuin!
In juli had ik een positieve zwangerschapstest in handen.
We waren bewust bezig met zwanger worden en hadden zoiets van; als alles goed meezit, dan is het huis behoorlijk klaar (bewoonbaar) als de kleine er is....
Nou, NIET DUS!!!! Er heeft zooooooooooooooooooo veel tegen gezeten....
Met het verbouwen zelf heb ik weinig van doen gehad (ik heb niet zelf staan klussen) maar manlief dubbel zoveel. Vaak van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Wat dus inhield dat we het kamertje en de wagen samen hebben gekocht en de rest heb ik allemaal alleen gekocht. Dat vond ik erg jammer.
Ook was hij 's avonds helemaal bekaf, dus echt gezelliger werd het er niet op.
Toen bleek dat we het niet gingen redden voor de kleine kwam, toen heb ik moeten praten als brugman, want ik wil dus NIET met de baby in de woonunit.
Dat is gewoon te klein, te gehorig, en we hebben wel een 2e slaapkamertje, maar dat staat nu vol met verhuisdozen en o.a. de wasmachine en droger. Ja, waar laat ik die dan weer als de baby daar moet slapen? Plus... de meubeltjes hadden daar helemaal niet gepast!
Gelukkig voor ons hebben zijn ouders een tijd terug hun appartement te koop gezet en een ander huis gekocht (was nog net voor de crisis)... maar het appartement dus nog steeds niet verkocht.
Dus zijn ze het huis gaan verhuren, en als de baby geboren is (ik beval in het ziekenhuis) gaan we dáár tijdelijk wonen.
Dus daar is ook het kamertje ingericht (heb ik met m'n schoonmoeder gedaan, die heeft ook alles geverfd) enzo.

Ik vind het zo enorm jammer dat hij er zo weinig bij betrokken is, ik weet dat het de omstandigheden zijn en dat hij het ook liever anders had gezien, maar ik vond het echt niet leuk!

Gelukkig zitten we nu in een fase dat we zelf weinig aan het huis kunnen doen!
(behalve rekeningen betalen, haha)

Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaanis, maar ik probeer me er ook weer niet ál te druk om te maken en steeds maar te bedenken dat alles goed komt en dat we straks een heel mooi huis hebben!! :)
En dat geldt natuurlijk ook voor jou; doe wat je kan doen, en meer ook niet!
Neem vodldoende rust, want als je dalijk instort, dan heeft niemand er iets aan! En je kleintje al helemaal niet!!

Het niet doorslapen en veel naar het toilet moeten is helaas ook herkenbaar... sja, het hoort er allemaal bij!

En wat betreft je uiterlijk.... ik ga om de 7 a 8 weken eens lekker naar de schoonheidsspecialiste! Is goed voor je huid en nog heerlijk ontspannend ook!! :)

Ik wens je veel succes met de verbouwing en zwangerschap en hoop dat je snel uit je dipje bent!! Ook goed om er met de VK over te praten, al is het maar om je verhaal kwijt te zijn!!

Groetjes, Mickje
(40w+5d)


 
He meid,
kop op hoor.

Het klinkt trouwens alsof je nodig aan een (korte) vakantie toe bent! Heb je niet een zus, vriendin, moeder ofzo waar je lekker een weekendje mee kunt gaan relaxen?
En laat je baas maar zeuren hoor, dat doe ik ook

Het wordt mooi weer de komende dagen, dus, boek een hotelletje bij zee en ga even lekker uitwaaien, dan kun je er maandag weer tegenaan! Denk vooral even alleen aan jezelf en gun jezelf rust.

geniet van het lekkere weekend dat voor je ligt!

groetjes
Klarei
 
hallo Mickje,

Ik ik denken dat ik het al erg had. Jij zit nog erger in de verbouwing dan mij.   en uitgeteld !!!!! Nou ik hoop dat je snel je huisje klaar hebt.
Jij ook veel succes.






 
Hoi,

Wij kunnen gelukkig wel in ons huis blijven en hoeven niet zo drastisch te verbouwen.
Ons oudste gaat naar zolder, maar daar moeten nog ramen geplaatst worden en die kunnen pas geplaatst worden als het vakantiegeld er is.Was sneller zwanger dan gedacht, dus daar ging de planning. Voor zo ver je een kindje kan plannen dan hé
Zijn kamer wordt de babykamer en moet dus nog daarna gedaan worden en de baby, ja die wordt waarschijnlijk in de wk van 19 mei al gehaald. Dus gaat niet lukken allemaal. De baby gaat maar eerst bij ons op de kamer met een wiegje.
Dat slaapprobleem ken ik heel goed en dat heb ik al een week of 13 en heb idd aardig wat wallen hangen.Ik val nu gelukkig wel weer sneller in slaap.

Laat je lekker even verwennen bij een schoonheidsspecialiste. Je gezicht lekker laten doen en misschien lekker ook je voetjes.Kan je enorm van opknappen.Misschien ook even naar de kapper, al is het alleen maar  voor een heerlijk wasbeurd en massage.

Nou meid, kop op en denk maar aan het kleine wondertje dat je straks in je armen houd

Evelien mv Dylan en 31 wk zwanger
 
Herkenbaar hoor! Ik heb ook regelmatig dipjes en dat zie ik het even niet meer zitten. Laatst nog was ik een hele week 'depressief'. Gelukkig kwam er daarna weer een goeie week, maar dat heen en weer geslinger is echt verschrikkelijk.

Ik vind het vooral erg dat ik weer zo snel dik wordt. Ik had net weer een leuk maatje 38 en als ik nu die dikke kop in de spiegel zie... Ik probeer er niet teveel aan te denken en ben al lang al blij dat deze zwangerschap voor alsnog beter gaat dan de eerste (toen lag ik met 22 weken al plat, had bekkeninstabiliteit en op het laatst zwangerschapsvergiftiging) en ben blij met elke dag dat het goed gaat!

Probeer inderdaad af en toe vrij te maken om leuke dingen voor jezelf te doen en verwen je eens lekker. Jij weet zelf wat je fijn vindt, dus doen al die leuke dingen!

Groetjes, Marisa

 
Yeps... herken het helemaal.
Niet zo zeer de verbouwing, maar wel lichamelijk. Vanaf week 15/16 voel ik de kleine al trappelen, en vanaf week 18 kon   manlief de kleine ook al voelen. Vanaf week 20 loop ik al met gekneusde ribben rond, ja deze kleine is een echte voetballer. En de kleine trappeld de hele dag er op los, zowel overdag als 's nachts. Hierdoor heb ik van week 20 tot 36 slechts 2/3 uurtjes per nacht geslapen. Was gewoon helemaal kapot. Wist niet meer wat ik voor en achter moest doen. Gelukkig had mijn baas er wel begrip voor en omdat ik niet afhankelijk ben van klanten, kon ik mijn eigen (enigszins) vaste tijden bepalen. Dus ipv 8-half 5 ben ik van 10 tot 6 gaan werken, en dan een kortere pauze. Dat ging prima. Wel ben ik rond week 32 even een weekendje tussenuit geweest, even voor de laatste keer alleen met m'n man. En dat was wel een verademing!! Misschien is dat ook nog iets voor jullie? Lekker luxe hotelletje, niets hoeven, lekker eten, lekker relaxen en vooral nog even genieten van elkaar!!

Verder zit ik ook helemaal onder de pukkels, ben helemaal bont om m'n gezicht. Sinds 3 weken begin ik ook vocht, heel veel vocht, vast te houden. Dus voel me nu echt een tientonner. Ben ook nog nooit zo dik geweest in m'n leven, dus ik hoop dat de kilo's er gauw af zijn na de bevalling.

En hoe ik die weken ben doorgekomen met 2/3 uurtjes slaap?? In eerste instantie ging ik stug door, totdat ik echt omviel van de slaap. Vanaf toen heb ik 's avonds geen afspraken meer gemaakt, maar was iedere avond een relaxavondje, niets meer doen, voeten op de bank en beetje tv hangen.

Ondertussen kan ik dus niet op m'n rechterzij liggen, omdat die zwaar gekneusd is. Op m'n rug wil ook niet, want dan wordt de zenuw in m'n rug afgekneld en wordt ik raar. Dus dan blijft de linkerzij over...

Dus ik denk dat je nog wel even wat moeilijke momenten krijgt, maar ik heb het tot nu toe ook gered. En die laatste loodjes komen bij mij ook vast wel goed. Maar je krijgt er straks wel iets heel moois voor terug. Probeer in de komende weken tijd voor jezelf te vinden, laat je een keer masseren, of een schoonheidsbehandeling. Ga wat leuks doen met een vriendin...  Dan gaat het helemaal goed komen!!

Liefs Rixt
 
Hoi ben ik nog even.

Klinkt misschien raar, maar ben blij dat jullie ook van die vreselijke kwaaltjes hebben en het gewoon zeggen.Mijn vriendinnen zijn bijna allemaal gezegend met gewone zwangerschappen en snappen me soms niet en denken dat ik me aanstel, niet allemaal natuurlijk. Maar ze kunnen zich het gewoon moeilijk voorstellen denk ik en daar baal ik weleens van.
Gister voor het eerst ook durven toegeven dat ik weleens in gedachten heb gewenst dat het mis zou gaan, zodat ik overal van verlost zou zijn en geen pijn meer zou hebben. Maar gelukkig heeft ons kereltje anders besloten en nu is het een kwestie van aftellen. Nog hopelijk 6 a 7 wk en dan wordt de kleine gehaald. Hij is te groot voor mij en heb veel last van mijn bekken.
En als buiten het zonnetje schijnt, kan ik het ineens allemaal wat beter hebben.

Evelien
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan