Direct wéér zwanger

<p>Hoi dames,</p><p>Ik weet dat er al meerdere topics zijn over dit onderwerp, toch wil ik graag mijn verhaal kwijt, voel je vooral niet verplicht er iets mee te doen! ;-) Mocht je het herkennen of tips hebben, dan hoor ik het graag!</p><p>Eind april heb ik helaas een miskraam gehad, ik was toen ruim acht weken zwanger. Deze (korte) zwangerschap ging samen met heel veel buikpijn, waardoor de miskraam niet geheel onverwachts was. </p><p>Mijn man en ik besloten er direct weer voor te gaan, met goedkeuring van de verloskundige en huisarts natuurlijk. We waren dan ook verrast, maar vooral in shock, toen ik een aantal weken later wéér zwanger bleek te zijn! Het voelde als een onwijs groot cadeau dat het zo snel weer mocht lukken, ik was tenslotte nog niet ongesteld geweest na de miskraam.</p><p>Helaas maakte het geluk al snel plaats voor enorme angst, want wat als het weer mis gaat? De dagen kruipen voorbij en ik kan maar moeilijk genieten van de zwangerschap, hoe hard ik het ook probeer. Ik ben nu tussen de 5 en de 7 weken zwanger, en bij elk krampje of steekje gaan al mijn alarmbellen af, bij elk toilet bezoek ben ik bang bloed te zien. </p><p>Over drie heb ik mijn eerste (vroege) echo, hopelijk stelt dat wat gerust.</p><p>Émilou</p>
 
Wat vervelend dat je het hebt mee moeten maken. Is de miskraam wel op een natuurlijke manier verlopen of met med of zkh? Wij hebben in april ook een miskraam gehad. Vanaf het begin af aan was ik al terughoudend en had ik ergens het gevoel dat het niet goed zat. Helaas ging het met 5.5/6 weken mis. Doordat het zo vroeg en op een natuurlijke manier fout ging hebben wij het redelijk makkelijk kunnen verwerken. 
Ik ervaarde het als een menstruatie omdat we nog niet zo ver waren en heb ook niet bewust meegemaakt da ik het vruchtzakje ben verloren. Dat zal met 8 weken wel anders zijn.
Meteen na de miskraam waren we weer zwanger. Dit voelde gelijk al anders. Ik probeerde me daarom gerust te stellen dat het allemaal goed was. Na 2 weken kreeg ik steeds meer steken in de buurt van mn eierstok. We zouden pas een week later een echo hebben (rond de 7 weken) ik heb toen gebeld omdat ik twijfelde of dat het wel op de goede plek zat. Mocht 's avonds meteen komen en het zat goed! Zagen ook al een hartje kloppen, maar het was nog te klein om op te meten hoelang ik was. 2 weken later weer een echo gehad en alles zit goed en ik zou toen rond de 8w3d zitten. 
Doordat ik me de 2e x op de een of andere manier anders voelde als de 1e keer wist ik dat het wel goed zat (behalve dan of het op de juiste plek zat) toen wij langer zwanger waren als de 1e keer voelde dat ook bijzonder. 
Je zal altijd een beetje onzeker blijven tot je de 1e echo hebt gehad en zelfs dan kan je nog onzeker blijven. Dat hoort er ook wel bij. Er gebeurt van alles in je lichaam wat je niet kent en waarvan je niet weet wat je allemaal moet voelen. Laat het ook een beetje op je afkomen en als je twijfelt of onzeker bent overleg dan met je verloskundige. Die maken dit vaker mee en kunnen jou daar ook in begeleiden.
Uit je bericht kan ik niet halen of je over 3 dagen of 3 weken de echo hebt, maar ik gok 3 dagen. Veel succes met wachten en probeer er een beetje van te gaan genieten!
 
Ik heb eind augustus vorig jaar een miskraam gehad. Ik zag het toen totaal niet aankomen omdat ik een echo met hartje had gezien. Die was gestopt na 8 weken en 4 dagen. Daarna ben ik één keer ongesteld geweest en daarna meteen weer zwanger geraakt. Nu voorbij de 34 weken dus het kan goed gaan! Buikpijn hoort erbij, dat is je baarmoeder die zich voorbereid op de zwangerschap. Heb ik ook heel veel gehad. 
 
Vervelend he die onzekerheid! Ik heb vorig jaar een miskraam gehad, had al telkens wat bloedverlies dus hield er op een gegeven moment ook al rekening mee.
Na de miskraam snel weer zwanger, en ook hier begon bloedverlies te komen. Ik was er van overtuigd dat het weer een miskraam zou zijn, ook omdat ik weinig tot geen symptomen had. Niks bleek minder waar! Afgelopen vrijdag bevallen van onze zoon :)
Ik hoop echt voor je op een mooie eerste echo, die heeft mij destijds ook flink gerust gesteld! Probeer er daarna maar goed van te genieten. 
 
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik kan mij goed voorstellen dat genieten van je zwangerschap nu moeilijk is. Bij mijn eerste zwangerschap kwamen we er bij de uitgebreide 20-weken echo erachter dat ons kindje zeer complexe afwijkingen had. De angst dat dit bij de tweede zwangerschap weer zo was, had ik vooral de eerste weken. Ik controleerde geregeld of ik geen bloed verloor, ik sliep slecht, bij elk krampje of pijntje schoot er adrenaline door mijn lichaam.
Ik denk dat genieten nu te hoog gegrepen is na een mk. Probeer je eerst te focussen dat je de angst toe mag laten en uiteindelijk los mag laten. Dat is makkelijk gezegd. Gedachtes die bij mij hielpen waren: ‘logisch dat ik mij nu zorgen maak, deze angst voel ik nu en het hoort er nu even bij, angst gaat ook altijd weer voorbij. Als het weer niet goed is, dan kan ik er toch nu niks aan doen.’ De laatste gedachte is een moeilijke maar zeer krachtige gedachte. Probeer wat afleiding te zoeken en vooral lief voor jezelf te blijven! Ik hoop voor je op een goede zwangerschap! 
 
Oh wat erg!! Ik had die angst ook en kon het pas loslaten toen ik rond de 29 weken was. Ik wist toen dat als de baby zou komen hij/zij veel overlevingskans kans had. Hoop dat je snel kunt gaan genieten. Het is je gegund ♥️
 
Joun verhaal is zo precies hetzelfde als mijne.
op 13 maart had ik ook een miskraam met 8 weken! Sochtends wakker geworden met enorme buikpijn en ik wist genoeg smiddags kwam het bloed en ja hoor alles was mis.  K ben ook direct erna weer zwanger geworden en nu 12 weken zwanger. Ik had de dagen voor mijn nod weer die enorme buikpijn waardoor ik zeker wist dat mijn menstruatie kwam. Ma nee hoor ik was zwanger! Ik heb deze buikpijn iedere week nog wel een paar keer. Tot aan week 8 was k ook erg onzeker ma toch weer niet! Probeer het los te laten het komt echt goed en richting iedere echo blijft het spannend ik heb er nu 3 gehad.. 
 
Ik kan alleen maar zeggen probeer het los te laten en toch wat te genieten.
Ik was vorig jaar zwanger van ons dochtertje en deze is eind dec levenloos op de wereld gekomen omdat ze ernstig ziek was! Ik moest gewoon bevallen je krijgt daarna een levenloos kindje in je armen zo perfect zo af maar ook zo ziek. 
Op dit moment ben ik weer bijna 9 weken zwanger en voel ik mezelf er best positief onder tuurlijk moment en van angst. Maar iets zegt me dat dit goed moet komen en ons zoontje nu een broertje of zusje moet krijgen om mee te knuffelen en kusjes geven.
 
Terug
Bovenaan