Goed onderwerp!! grappig is dat ik een hele poos als begeleider in de jeugdhulpverlening heb gewerkt bij een groep uit huis geplaatste kinderen van 2 tot 9 jaar. er woonden er 9, allemaal zonder beperkingen, bahlve dan natuurlijk dat ze vaak een boel ellende hadden meegemaakt. Altijd was ik of één van mijn collega's aanwezig om voor ze te zorgen (ook 's nachts en in het weekend). We hadden eens per week een vergadering om te bespreken hoe we met ieder kind om gingen, ze vertoonden natuurlijk wel afwijkend gedrag, sommigen heel uitdagend anderen juist extreem sociaal wenselijk. Kortom, als pedagogisch medewerker heb ik vrij veel ervaring opgedaan met allerlei pedagogische technieken.
Een eigen kind is natuurlijk wel even wat anders, dat is niet te vergelijken!! Daar ben je de hele dag en voor de rest van je leven bij en hou je onmenselijk veel van (zoals jullie weten ).
Toch hoop ik dat ik veel van wat ik van mijn werk weet ook toe zal kunnen passen bij Lukas. Ik merk dat ik dat ongemerkt al heel erg doe. Inderdaad van die 'simpele' dingen, die gewoon heel erg goed werken, Zoals op ooghoogte tegen een kind praten, Uitleggen dat iets niet mag en wat er gaat gebeuren als het kind het toch doet (bijvoorbeeld, ik zeg het je nu, doe je het nog een keer ga jij naar de gang tot mama jouw boterham gesmeerd heeft) en je natuurlijk houden aan de consequentie. Als je hem dan op de gang zet weet het kind ook waarom en wist ie ook dat ie het kon verwachten, en hoe lang de periode op de gang duurt. Ik heb gemerkt dat dat heel goed werkt (is nu bij Lukas natuurlijk nog helemaal niet van toepassing, maar goed).
Wat ik nog meer een hele sterke stelregel voor mezelf als moeder vind is:
met straffen stop je een bepaald gedrag, met belonen leer je het kind iets nieuws aan.
Dus als ik wil dat Lukas iets niet meer doet, wil ik hem uitleggen waarom en een alternatief bieden (belangrijk!), en hem belonen als hij dan dat andere gedrag laat zien. Dat kan ook door een complimentje ofzo, als kinderen dingen echt lastig vinden is zo'n stikkerkaart inderdaad een goede.
Vaak, daar let ik nu al op, geef je je kind aandacht als ie iets doet wat niet mag, maar bijvoorbeeld niet als ie lief zit te spelen, gewoon omdat je dan ff je handen vrij hebt. Ik probeer er nu al op te letten dat ik hem juist dan een complimentje geef of een aai over zijn bol. Dan leert ie dat ie niet per see stout hoeft te zijn voor aandacht.
Ik hoop dat deze dingetje zo goed zullen werken dat we het daarmee gaan redden, of zou ik te optimistisch zijn ?? Ach uiteindelijk is ieder kind natuurlijk gewoon uniek en heeft een eigen aanpak nodig. Toch denk ik dat slaan gewoon nooit een slim idee is, tenzij de noodzaak erg groot is dat je iets voorkomt, bijvoorbeeld wat debbie zei, met die verwarming. Ik heb er nog goed vertrouwen in dat we het met de bovenstaande dingen gaan redden om Lukas groot te brengen. Consequent zijn, doen wat je beloofd en belonen is altijd beter dan straffen houden wij ons voor ogen!!
Nou, zoals jullie zien, ik ben vol ambities, maar ik kan me voorstellen dat als Lukas groter wordt je soms ook gewoon echt je geduld verliest. Dan wil ik hem wel uitleggen hoe dat komt, zodat hij het snapt (in kindertaal natuurlijk). Hij mag best weten dat mama soms ook moe of verdrietig kan zijn.
Ik lees net even mijn stuk door, wat een verhaal zeg, maar goed, ik vind die discussies ook een leuk idee
