DISCUSSIE: Kindjes van thuisblijfmama's worden "moederskindjes"

A

Anoniem

Guest
uitleg: doordat thuisblijfmama's (of papa's) veel en intensief tijd doorbrengen met hun kind hechten het kind zich extra aan mama. Als het getroost moet worden of iets nodig heeft zal het zich daarom ook eerder tot mama wenden. De papa (of mama) die vooral 's avonds of in het weekend thuis is wordt dan meer een toeschouwer en zal voornamelijk spelen met het kind en minder doen aan de verzorging/opvoeding.

Succes ermee!

Jacoline.
 
hahaha, en je eigen mening??? hahaha.

maar goed, ik denk niet dat dat komt door het wél of niet thuis zijn voor je kindjes (de mama's-kindjes bedoel ik dan)
mama's-kindjes "kweek" je op andere manieren dan door thuis te zijn (denk ik) als je thuis bent (zoals ik, maar door ziekte-wet) vind ik dat je een tijd van samen hebt, maar ook een tijd van "even alleen spelen"

Ik vind het (voor mezelf) moeilijk uit te leggen... maar ik was als kind zijnde dus écht een mama's-kindje, en dat terwijl ze werkte!! (part-time) maar elke minuut die ze vrij was besteedde ze ook aan mij en mijn broer.... en het ligt ook aan het aard van het kindje, want mijn broer is dus géén mama's-kindje.

Groetjes Debby
 
Totaal oneens!!! Ik ben een thuisblijfmama en inderdaad hecht ons kindje zich erg aan me maar daardoor echt niet minder aan mijn partner die overigens ook wel 'veel' thuis is!
Ik denk dat quality time veel belangrijker is, dat als je tijd hebt of een dag met je kind hebt ook vol je energie in je kind steekt!
Ik heb veel op kinderdagverblijven gewerkt en zag vaak dat ouders die een dagje vrij hadden dan blij waren dat ze dan een dag voor zichzelf hadden.... tuurlijk heb je dat af en toe nodig maar dan vraag ik me sterk af waarom je een kind hebt! Alleen voor het weekend??? Ik val hier niemand op aan ieder zijn eigen mening.
Wij zijn erg blij dat ons kind zeker het eerste/ belangrijkste jaar zich goed aan ons gehecht heeft, dit is de basis voar de gehele verdere ontwikkeling van je kindje. Tuurlijk is dit nooit een garantie maar wij zitten zo in elkaar dat we alles voor ons kindje over hebben en altijd het beste voor haar willen en dat is volgens ons op de manier waarop wij het nu regelen.
Ieder zijn eigen manier van opvoeden maar kijk naar de normen en waarden van de (hang)-jeugd op straat en dan kun je wel concluderen dat de maatschappij er niet op vooruit gaat....!
Of dit aan de hechting ligt....? In mijn ogen zeker wel!

Groetjes L81
 
Oneens!!!!

Ik ben ook een thuisblijfmamma en ik geloof niet dat je mamma'skindjes kweekt door thuis te blijven en niet te werken.
Inderdaad, ook kinderen van een moeder die werkt kunnen mamma's kindjes worden.
Wat betreft de partner die meer een de zijlijn staat als toeschouwer; dat ligt naar mijn idee helemaal aan je eigen houding.
Een partner moet ook bereid zijn tijd met zijn kind(eren) door te brengen, maar degene die thuis is moet hem die ruimte ook geven en gunnen.
Ik zie vaak om me heen dat moeders het denken beter te weten en niets tot weinig aan hun partner overlaten. Mannen trekken zich dan terug en deze houding breng je ook over op je kinderen.

Mijn man doet heel bewust sávonds ons zoontje in bad na het eten en daarna hebben ze vaak echt nog quality- time. Samen gek doen, stoeien, liedjes zingen.
Ik trek me dan vaak bewust wat terug zodat ze even samen de tijd hebben.
Heerlijk is het dan om die twee te horen.
Mijn zoontje is zowel aan mij als aan mijn man gehecht. Dat kan ik opmaken uit de manier waarop hij reageert als Maarten uit zijn werk komt.

Verder denk ik ook dat het goed is om je kindje los te laten. Over te geven aan anderen, vreemden. Ik had daar vooral in het begin enorme moeite mee. Op de creche in de kerk bijv. Dan huilde hij heel veel en dat vond ik zoooo moeilijk.
We hebben toch doorgezet en nu is er niks meer aan de hand.

Ik denk dat je als ouders een stevige basis hoort te vormen van waaruit je kindje op weg mag gaan om anderen te ontmoeten en zich ook aan hen te hechten.
Maar als ouders blijf je de basis. Snappen jullie me nog?


 
oei wat haal je je op de hals met deze discussie??? Of zijn onze hormonen allemaal weer op een normaal niveau zodat we hier nu normaal over kunnen praten???

Ik denk niet dat je stelling waar is. Zelf werk ik drie dagen per week en mijn man 4 dagen. Theoretisch gezien zou Stijn dus misschien meer aan mij kunnen hangen, omdat ik iets meer thuis ben. Maar hij is juist heel erg pappa gefocussed. Bijna tegen het irritante aan. Ben soms echt jaloers op mijn man. Gister had mijn man Stijn van het kinderdagverblijf afgehaald en ik kwam vijf minuten daarna, ik kon nog net een lachje krijgen maar hij kroop helemaal in zijn vader weg. En als pappa naar de wc gaat wil Stijn mee, overal waar mijn man gaat gaat Stijn..

anderen zeiden het ook al, het ligt ook aan de manier waarop je met je kinderen omgaat, zelf spelen vind ik erg belangrijk. En bovendien probeer ik niet bij elk kikje bij hem te zijn, hij moet ook leren op zichzelf te vertrouwen. En de aard van het beesje speelt absoluut een rol. Stijn houdt er niet van om op schout te zitten, dus echt knuffel tijd is er nauwelijks, helaas!!!!

Carina
 
@Debby: ik ben aan 't werk, dus vandaar dat mijn mening even achterwege bleef... Heb offline even mijn mening gevormd en gooi hem er nu tussen! :)

Mijn mening is dat je dit in beperkte mate zelf in de hand hebt. Als de werkende ouder zich ook actief opstelt als hij/zij thuis is dan zal het kind zich ook goed hechten aan die ouder. Dus lekker spelen, eten geven, in bad doen, naar bed brengen, etc. En wat iemand ook al zei; als thuisblijf-ouder moet je de ander ook de ruimte geven.
Daarnaast denk ik dat mama’s altijd een streepje voor hebben bij hun kind, of ze nu wel of niet werken. Ikzelf werk 32 uur, mijn man zorgt voor Lara. Maar toch is Lara echt een moederskindje; zodra ik in beeld ben wil ze meestal zo dicht mogelijk bij mij zijn (ik heb blauwe enkels van de loopstoel waarmee ze tegen me aanramt als ik sta te koken!). En ik pak haar echt niet snel op, laat ook dingen aan m’n man over en creëer ook tijden waarop ze alleen moet spelen. Maar haar grote voorkeur gaat toch uit naar mij!

Jacoline.
 
ja.. haha, ik las het ook pas in Duckie's topic.. haha
Maar ja, jou kind "plakt" dus echt aan jou.... is dus ook het aard van het beessie  doe je niets tegen, was er zelf ook zo 1
 
Hihi, CMkunst, hier ook zo'n papa's kindje hoor! grrrr

Ik ben het niet helemaal met de stelling eens en moet toch wel een beetje grinneken om de reacties van de 'thuisblijfmoeders". Nee, natuurlijk zijn jullie het niet eens met de stelling...duh.

Ik ben geen psychologe en weet niet precies waarom een kind meer naar de een trekt dan naar de ander.   Wij werken beide 4 dagen, Vilmar gaat 3 dagen naar de creche en omdat we een eigen bedrijfje hebben spendeer ik thuis de meeste tijd met hem. (pa is thuis ook nog aan 't werk)
Dus ben ik ook degene die hem alleen laat spelen (vind ik belangrijk) en vervelende neusspray moet toedienen enzo. Als paps thuis komt dan gaat hij meteen spelen en leuke dingen met hem doen, op die manier denk ik dat pa een voorkeurspositie heeft.......! Is niet erg hoor, vind het erg schattig om te zien, mijn mannetjes.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan