discussie: wel of geen draagmoeder zijn?

nee dat zou ik ook niet kunnen, ik zou me teveel hechten aan het kindje en zou het emotioneel niet aankunnen om het af te staan.
Wel diep respect voor diegene die het wel kunnen.

Liefs sandra
 
nee, ik zou geen draagmoeder kunnen zijn. Dit omdat ik emotioneel gezien veel van dit kindje ga houden. Ik zou er geen afstand van kunnen doen. Eicel donatie daar sta ik niet echt negatief tegenover. Ik draag het kindje dan geen 9 maand bij me. En als ik mijn zusje daarbij de gelegenheid kan bieden om ook een klein babytje te mogen krijgen denk ik dat ik dit zeker zou doen.

 
Weet je, ik weet het echt niet.......... Volgens mij is ja of nee zeggen gemakkelijker als je het niet aan de hand hebt. Als je niet weet waarom iemand het vraagt, wat eraan vooraf gaat..... Stel je voor dat je de vrager bent, wanneer vraag je dat aan iemand, hoeveel vertrouwen heb je dan in diegene.

Wanneer zeg je ja, wanneer zeg je nee........... Hoe emotioneel bind je je aan kindje waarvan je vanaf het begin weet hoe blij het anderen gaat maken......... Pffffff, ik vind dit geen vraag waar ik zomaar een ja of nee op klaar heb op de doorsnee woensdagavond.

Liefs
Susan
 
Pfff dit is een moeilijke vind ik.
Toevallig pas nog met mijn man over gehad, ik vind zwanger zijn helemaal geweldig maar ons eigen gezin is compleet.
Dus als ik er iemand mee zou kunnen helpen, tja mijn  gevoel zegt dan "doen!!!"
Maar wat is dan het gemakkelijkst, een bekende of juist een vreemde?
En je bent natuurlijk toch enorm verbonden met het kindje, stel dat het opgevoed wordt op een manier waar ik niet achter kan staan, je moet dan alles loslaten en dat lijkt me onmogelijk.
Ik denk dat ik dan toch "ja" zeg het lijkt me  een mooie manier om  iemand ook van het meeste fantastische, een kindje, te kunnen laten genieten.  
Ik zou dan wel een bepaalde band met de ouders moeten hebben, of opbouwen, want dit is wel een erg emotioneel gebeuren natuurlijk.

groetjes Daniëlle.
 
Dragen zou ik denk ik niet kunnen, je gaat van het kindje houden en het lijkt me vreselijk om dan het kindje af te moeten staan.
Maar als ik hun allerlaatste redmiddel ben (bv voor mn zus), dan zou ik me ook heel erg schuldig voelen om het niet te doen. Tja ik denk dat je pas echt kun bepalen als je het aan de hand hebt.

Eiceldonatie daar integen heb ik pasgeleden nog over nagedacht. Een goeie kennis van ons heeft nog maar een half functioneren eierstok (heeft een verklevingsziekte). Na een aantal pogingen in het zh en de hele malle molen doorstaan te hebben, moest bijna de hoop opgegeven worden. De artsen spraken toen over eiceldonatie. Toen ik het hoorde, hadden wij net Yoëll. Toen heb ik gezegd dat zou ik met alle liefde voor ze willen doen (misschien de zwangerschapshormonen nog) Uiteindelijk is de aller laatste poging gelukt en mogen zij januari ook een kindje krijgen.

Ik denk dat het er aan ligt wie het is en wat de band is tussen jullie.
 
Ik denk dat ik nog eerder draagmoeder zou zijn dan een ei-cel donateur. Voor m'n zus dan he! Ik zou namelijk altijd denken: mijn dna -> mijn kind. Maar anders is het een soort 'dienst' aan m'n zusje. Natuurlijk bind je je wel in die 9 maanden, maar dat zou ik denk ik makkelijker los kunnen laten dan altijd een kindje zien dat eigenlijk van mij is.
Maar goed, als mijn zusje een eicel nodig zou hebben, zou ik daar wel over na willen denken.
Liefs Nelleke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan