A
Anoniem
Guest
Goh, Cissy, ik zit toch ook al lang op het forum, maar ik kende dit verhaal helemaal niet van je. Misschien heb ik het gemist, doordat ik een tijdje niet zo actief ben geweest vanwege het feit dat M. mij 8 weken na de geboorte van Siebe liet zitten met 2 kleine kindjes.
Ik krijg het helemaal koud als ik lees wat jullie is overkomen. Het fijne weet ik er niet van, maar ik kan uit de verhaaltjes al genoeg opmaken en ik vind het echt vreselijk voor je. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven in je hart. Het is in ieder geval goed van je dat je er samen met een psycholoog over praat. Ik ga ook nog steeds naar een psycholoog en merk dat ik door haar langzaamaan kan accepteren wat er allemaal is gebeurd. Het heeft tijd nodig en die tijd moet je gewoon nemen, dat doe ik ook (ook al vindt M. dat ik het zolangzamerhand allemaal maar eens moet gaan accepteren en dus niet zo moeilijk moet doen!)
Ieder verwerkt de dingen op zijn eigen wijze en op zijn eigen tempo! Ik wens je ontzettend veel sterkte toe!
Groetjes Fonske.
Ik krijg het helemaal koud als ik lees wat jullie is overkomen. Het fijne weet ik er niet van, maar ik kan uit de verhaaltjes al genoeg opmaken en ik vind het echt vreselijk voor je. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven in je hart. Het is in ieder geval goed van je dat je er samen met een psycholoog over praat. Ik ga ook nog steeds naar een psycholoog en merk dat ik door haar langzaamaan kan accepteren wat er allemaal is gebeurd. Het heeft tijd nodig en die tijd moet je gewoon nemen, dat doe ik ook (ook al vindt M. dat ik het zolangzamerhand allemaal maar eens moet gaan accepteren en dus niet zo moeilijk moet doen!)
Ieder verwerkt de dingen op zijn eigen wijze en op zijn eigen tempo! Ik wens je ontzettend veel sterkte toe!
Groetjes Fonske.