Dochter overleden 30wkn, zoon toen 11 mdn last van

Mijn dochter is op 1 december heel plots overleden in mijn buik met 30 weken. Hiervoor hebben wij(papa en mama) 5 nachten in het ziekenhuis geslapen. Onze zoon was op dat moment 11 maanden oud. Hij heeft altijd in zijn eigen kamer geslapen, ging gelijk slapen en sliep 9 van de 10 nachten helemaal door. Sinds dat we terug zijn uit het ziekenhuis is het volledig anders en zijn we de hele nacht met hem op. Volgens de psycholoog kunnen we alle pedagogische regels overboord gooien, want bij hem is er nu meer aan de hand dan ‘normale’ slaapproblemen die bij zijn leeftijd horen. We moeten er nu juist voor hem zijn, want hij voelt onze emoties. Heeft hier nog iemand ervaring mee?
 
Jeetje wat heftig zeg. Ik heb geen ervaring, maar wilde je wel een hart onder de riem steken. Heel veel sterkte gewenst!
 
Och lieve vrouw, wat hebben jullie wat moeten doorstaan. Een afscheid van een geliefd kindje. Gecondoleerd...

Ik heb ook geen ervaring maar ik heb wel een gevoelige dochter. Door met haar te praten over de dingen word ze rustiger. Mocht ik huilen dan zegt ik: mama heeft verdriet omdat .... en dan troost ze mij door mij te knuffelen. Anderzijds zegt ik het ook als zij boos is/verdriet heeft/blij is. Jij bent blij want... hierdoor leren de kinderen gevoelens herkennen en wat ze er mee zouden kunnen doen.
Veel sterkte.
 
Wat een ontzettend heftige gebeurtenis voor jullie. Heel veel sterkte!!

Ik ben 23-10-2020 bevallen maar een zeer gecompliceerde zwangerschap met veel lange opnames. Vanwege Corona mocht mijn dochter toen 1 jaar ook niet op visite komen. Bij de bevalling was ze bij opa en oma logeren. Onze zoon had een slechte start waardoor een week in ziekenhuis en zij wederom niet op visite mocht komen en heeft gelogeerd bij opa en oma. 12 dagen na bevalling heb ik een spoed operatie gehad wegens placentarest waarbij ik 3 liter bloed verloor en weer 5 dagen moest blijven zonder dat zij mocht komen. Zij heeft toen weer gelogeerd bij opa en oma zodat mijn man alleen de baby had thuis.

Zij was compleet ontregeld met slapen. Bij opa en oma ging het goed maar thuis kort slapen, slecht inslapen, krijsend wakker worden, en als je haar wilde wegleggen je heel hard vasthouden omdat ze je niet wilde loslaten. Wij hebben haar toen in bed genomen. Als ze in paniek was waren wij er meteen voor haar en konden haar geruststellen. Na 2 weken hebben we het weer in haar eigen bed geprobeerd en dat ging wel goed. Ze werd wel eens wakker of vroeg wakker maar dan konden we haar troosten. Volgens mijn psycholoog krijgen kindjes hoe klein ook heel veel emoties en angst mee en reageren daar op. Je kunt ze dan ook niet verwennen met teveel aandacht of tussenin slapen. We zijn inmiddels dik 4 maanden verder en ze slaapt weer net zo top als voorheen!!

Ik wil je heel veel kracht toewensen!!!
 
Gecondoleerd met jullie verlies, wat ontzettend zwaar moet het zijn❤️ Heel veel kracht en sterkte gewenst
Een vriendin van mij verloor haar dochter ook met 30 weken. Haar andere dochtertje van 1,5 had er ook last van, vooral veel aandacht vragen. Ze zei dat ze veel samen geslapen hebben en veel knuffelen enzo. Ze heeft er ook heel open over gepraat, al kon haar dochter natuurlijk nog niet echt terugpraten. Nu 1 jaar later zegt haar dochter wel eens ' mama nina is een sterretje he', of begint ze opeens over haar zusje. Mijn vriendin vindt het heel fijn dat ze zo open is geweest en dat er door de grote zus over haar gepraat wordt. 


Nogmaals dikke knuffel en sterkte, helaas van dichtbij meegemaakt hoe ontzettend veel pijn dit verlies doet❤️
 
Bedankt voor de berichtjes. We proberen er inderdaad met hem over te praten, maar ik het nu het idee dat we dat nog meer moeten doen. Super bedankt voor jullie adviezen! We gaan ermee aan de slag
❤️
 
Terug
Bovenaan