Mijn dochter is op 1 december heel plots overleden in mijn buik met 30 weken. Hiervoor hebben wij(papa en mama) 5 nachten in het ziekenhuis geslapen. Onze zoon was op dat moment 11 maanden oud. Hij heeft altijd in zijn eigen kamer geslapen, ging gelijk slapen en sliep 9 van de 10 nachten helemaal door. Sinds dat we terug zijn uit het ziekenhuis is het volledig anders en zijn we de hele nacht met hem op. Volgens de psycholoog kunnen we alle pedagogische regels overboord gooien, want bij hem is er nu meer aan de hand dan ‘normale’ slaapproblemen die bij zijn leeftijd horen. We moeten er nu juist voor hem zijn, want hij voelt onze emoties. Heeft hier nog iemand ervaring mee?