Ik vind ook niet dat je kunt zeggen dat je het als volwassene allemaal bepaalt. Ik ben zelf de 13 jarige in deze situatie geweest en het heeft echt wel een negatief effect gehad. Je veilige basis wordt uit elkaar gehaald bij een scheiding. Vervolgens hoopt je moeder dat je ook net zo blij bent met die nieuwe vriend en dat nieuwe huis terwijl je als puber eigenlijk gewoon vet veel behoefte hebt aan duidelijkheid en structuur. Die behoefte dreigt dan ook nog in de war geschopt te worden door een baby. Dat jij vet blij bent met je nieuwe partner is fijn en je ontzettend gegund maar verwacht dat niet van je kinderen. Net zo min als dat jij net zo blij zal zijn met hun toekomstige vriendjes als zij zijn.
Mijn ervaring is dat de relatie niet altijd positief verandert als er een nieuw kindje bij komt. Dat komt denk ik vooral omdat de band van het kind met beide biologische ouders anders zal zijn dan die met de biologische ouder en de stiefouder. Je voelt als kind nou eenmaal aan dat die liefde vaak sterker en stabieler is. Tenminste dat gevoel had ik heel sterk. Wij werden niet achtergesteld hoor en kregen in geldelijke waarde alles gelijk maar dat weegt echt niet op tegen de band die veranderde.
Ik schrijf het niet om je bang te maken maar om je inzicht te geven in hoe dit voor een puber kan voelen. En vooral ook dat dit geen aanstellerij is vanuit de puber maar dat er een helaas soms terechte angst onder zit. Dat deze puber het over 20 jaar allemaal wel leuk zal vinden vind ik dan ook wat kort door de bocht, en is bij ons nooit echt goed geworden.
Mocht toch voor een kindje willen gaan dan snap ik dat heel goed. Maar ik hoop dat je dan ook bewust tijd vrij wil blijven maken voor je oudere kinderen. Tuurlijk zal dat in de eerste tijd met een baby lastig zijn maar zodra het kan ga dan een dag/ weekend weg met je oudste en heb even echt alleen tijd voor haar, telefoon op stil en even geen gepraat over thuis. Blijf je interesseren in wat je puber bezig houdt ook al kom jij uit de zoveelste slapeloze nacht en ben je niet te genieten dat is niet iets waar je oudere kinderen onder moeten lijden. Oprechte interesse heb ik namelijk veel gemist in mijn pubertijd.
Ik wens je veel wijsheid in deze keuze. Nogmaals ik zeg niet dat je het per definitie niet moet doen maar ik wil je het perspectief vanuit de puber meegeven en een persoonlijke ervaring.
Mijn ervaring is dat de relatie niet altijd positief verandert als er een nieuw kindje bij komt. Dat komt denk ik vooral omdat de band van het kind met beide biologische ouders anders zal zijn dan die met de biologische ouder en de stiefouder. Je voelt als kind nou eenmaal aan dat die liefde vaak sterker en stabieler is. Tenminste dat gevoel had ik heel sterk. Wij werden niet achtergesteld hoor en kregen in geldelijke waarde alles gelijk maar dat weegt echt niet op tegen de band die veranderde.
Ik schrijf het niet om je bang te maken maar om je inzicht te geven in hoe dit voor een puber kan voelen. En vooral ook dat dit geen aanstellerij is vanuit de puber maar dat er een helaas soms terechte angst onder zit. Dat deze puber het over 20 jaar allemaal wel leuk zal vinden vind ik dan ook wat kort door de bocht, en is bij ons nooit echt goed geworden.
Mocht toch voor een kindje willen gaan dan snap ik dat heel goed. Maar ik hoop dat je dan ook bewust tijd vrij wil blijven maken voor je oudere kinderen. Tuurlijk zal dat in de eerste tijd met een baby lastig zijn maar zodra het kan ga dan een dag/ weekend weg met je oudste en heb even echt alleen tijd voor haar, telefoon op stil en even geen gepraat over thuis. Blijf je interesseren in wat je puber bezig houdt ook al kom jij uit de zoveelste slapeloze nacht en ben je niet te genieten dat is niet iets waar je oudere kinderen onder moeten lijden. Oprechte interesse heb ik namelijk veel gemist in mijn pubertijd.
Ik wens je veel wijsheid in deze keuze. Nogmaals ik zeg niet dat je het per definitie niet moet doen maar ik wil je het perspectief vanuit de puber meegeven en een persoonlijke ervaring.