Doe je wel voorzichtig?

Haha. Ook herkenbaar hier.
Zelfs zo herkenbaar dat ik al in de ziektewet zit. Mijn collega's zijn zo voorzichtig, ik mag niks meer doen. Ik moet ook wel heel eerlijk bekennen dat ik dan ook wel flinke pijn heb als ik een dag (normaal) heb gewerkt.
Ik las net dat iemand in de ouderenzorg werkt, ik werk met verstandelijk gehandicapte kinderen, waarvan eentje in een rolstoel. Het is ook wel fysiek werk. In het begin vond ik het wel lastig dat mijn collega zei: "laat mij dat nou doen". Maar nu ik vervangen ben, kan ik het steeds beter loslaten, alhoewel het nog steeds wel vreemd is om niet meer 'gewoon' te werken. Ik hou namelijk van het fysieke werken en vooral van: in beweging zijn. Maar ik ben afgelopen donderdag eindelijk gaan zitten (kantoorwerk), op een goede bureaustoel gezeten) en ik vond het heerlijk. Eigenlijk zelfs een verademing!!! Hopelijk blijft dat de komende maanden zo.
 
he Femke,
begrijp het zo goed van je de zorg is gewoon best zwaar!en pijn is niet goed natuurlijk je baby is het belangrijkst.wij hebben ook veel mensen in een rolstoel maar die helpen we vaak met zn tween.vanmorgen was een bewoner heel agresief en schopte bijna in mn buik.collega zei meteen daar moet je dan maar niet meer naar toe gaan,is denk wel even verstandig want gebeurt vaker bij deze bewoner ben wel flink geschrokken.
liefs
 
he Femke,
begrijp het zo goed van je de zorg is gewoon best zwaar!en pijn is niet goed natuurlijk je baby is het belangrijkst.wij hebben ook veel mensen in een rolstoel maar die helpen we vaak met zn tween.vanmorgen was een bewoner heel agresief en schopte bijna in mn buik.collega zei meteen daar moet je dan maar niet meer naar toe gaan,is denk wel even verstandig want gebeurt vaker bij deze bewoner ben wel flink geschrokken.
liefs
 
Hoi Josanne,

De zorg is inderdaad best zwaar en ik was ook echt in mijn buik geschopt. Een kind had pijn en het was niet gericht, maar je schrikt toch.
Dit was voor mij de laatste aanleiding om echt te gaan 'stoppen'.
Hoe zit dat bij jou? Heb jij voldoende andere collega's die het werk van je over kunnen nemen? Daar zou bij mij namelijk het struikelblok liggen. Als je ziek gemeld bent, dan word jij vervangen en heb je minder 'schuldgevoel'. Ik ben erg benieuwd of het nog goed gaat bij jou? Denk je nog lang door te kunnen gaan?

Groetje Femke
 
He Femke
nou nee de planning bij ons is heel erg strak en eigenlijk al te weinig.is er iemand ziek dan sta je zo met 2 collegas een afdeling van 16 bewoners te wassen en dan komt ook de medicijnen ontbijt en dingetjes er nog bij,soms hebben we iemand voor onbijt,en anders sta je met zn 3tjes in de zorg.is wel te doen hoor maar kan dan niet ziek zijn,ik hoop nog wel even mee te kunnen in de zorg.bij de eerste tot 36 weken in de zorg gewerkt maar werdt wel rekening met me gehouden hoor!maar nu stop ik echt met 34 weken en hoop het vol te houden zo lang ik me goed voelt moet het lukken.maar al mn collegas die tot nu toe zwanger waren hielden het niet of net niet vol.is echt heel zwaar dat is waar.verloskundige zei ook dat de meeste het met 30 weken wel gehad hebben die in de zorg werken.ligt er denk ook wel aan of we een hete zomer krijgen of niet,maar als het niet meer lukt dan stop ik ook,ons kindje is het belangrijkst.
was bij jou ook wel schrikken zeg dat ze in je buik schopte pfff.blijft toch eng.en fijn toch dat je vervangend werk kan doen,geniet ervan
liefs
 
hmm..

Ik snap wel dat ik het moet waarderen, maar het is om gek van te worden. Ik doe bijvoorbeeld al jaren de coordinatie van de EHBO bij een groot evenement. Dit jaar dan maar 1 van de twee avonden, uit voorzorg, en toch, weer... Mensen deden dingen langs mij om (belast haar maar niet te veel), collega bleef expres de hele avond (voor het geval ik het niet vol zou houden) en ging gelijk maar van alles regelen (om mij maar uit handen te nemen), en voortdurend kreeg ik te horen: neem je rust. Drink wat. Etc. En nogmaals: ECHT wel goed bedoeld, maar ik voelde me net een klein kind.

Met andere woorden: ik was er wel, maar coordineren... Daar kreeg ik de kans niet voor!

Ik ben blij dat ze op mijn werk me behandelen alsof er niets aan de hand is. Pas zei ik tegen een collega dat ik iets niet ging doen (wilde niet zelf snijden bij het ontleden van ogen, ben de laatste tijd erg onhandig, dus het risico van in mezelf te snijden wilde ik niet nemen :p), vroeg hij, waarom dan niet? Omdat ik zwanger ben. Owja... dat is zo zei hij...
En een collega vertelde me later dat ze zo blij was dat het zo goed ging, en dat ik er zo weinig last van had. Nou ja, ben wel hele tijd super misselijk en moe geweest, maar klagen helpt niet, dus gewoon gewerkt.. Heerlijk om mezelf te kunnen zijn! (en dat ze dan nu alvast rekening houden met mij bij het inplannen van het uitje aan het eind van het schooljaar, dat vind ik alleen maar super!!)
 
hmm..

Ik snap wel dat ik het moet waarderen, maar het is om gek van te worden. Ik doe bijvoorbeeld al jaren de coordinatie van de EHBO bij een groot evenement. Dit jaar dan maar 1 van de twee avonden, uit voorzorg, en toch, weer... Mensen deden dingen langs mij om (belast haar maar niet te veel), collega bleef expres de hele avond (voor het geval ik het niet vol zou houden) en ging gelijk maar van alles regelen (om mij maar uit handen te nemen), en voortdurend kreeg ik te horen: neem je rust. Drink wat. Etc. En nogmaals: ECHT wel goed bedoeld, maar ik voelde me net een klein kind.

Met andere woorden: ik was er wel, maar coordineren... Daar kreeg ik de kans niet voor!

Ik ben blij dat ze op mijn werk me behandelen alsof er niets aan de hand is. Pas zei ik tegen een collega dat ik iets niet ging doen (wilde niet zelf snijden bij het ontleden van ogen, ben de laatste tijd erg onhandig, dus het risico van in mezelf te snijden wilde ik niet nemen :p), vroeg hij, waarom dan niet? Omdat ik zwanger ben. Owja... dat is zo zei hij...
En een collega vertelde me later dat ze zo blij was dat het zo goed ging, en dat ik er zo weinig last van had. Nou ja, ben wel hele tijd super misselijk en moe geweest, maar klagen helpt niet, dus gewoon gewerkt.. Heerlijk om mezelf te kunnen zijn! (en dat ze dan nu alvast rekening houden met mij bij het inplannen van het uitje aan het eind van het schooljaar, dat vind ik alleen maar super!!)
 
ojee, moet je maar opletten als de kleine er is. Dan word t nog erger. De meeste mensen kennen me een weten hoe ik ben. Dus goede raad hup mag zo met de wind mee. En wat ze niet weten is dat als ik vind dat t goede raad is ik t zeker in mijn oren knoop.

hihi
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan