Doe normaal man!!

A

Anoniem

Guest
Sorry, wil dit toch even kwijt. Toen Joey net geboren was had ik een grote angst dat ik iets zou doen wat hij niet wilde. Ik had nul zelfvertrouwen en in combinatie met een zwaar verleden (geslagen en misbruikt) en natuurlijk de extreme vermoeidheid van het begin kon ik even niet logisch nadenken dat ik wat mij als kind is overkomen natuurlijk nooit bij mijn eigen kind zou doen. Ook speelde mee dat je toen (en nu misschien nog wel, maar ik let er niet meer op)  vrijwel dagelijks over kinderleed hoorde op tv of radio.
Die angst was zo groot dat ik er echt van in de war raakte: het ging zelfs zover dat ik niet eens met Joey naar onze slaapkamer wilde als mijn vriend niet thuis was, om een boekje te lezen op bed ofzo. Dan schoot het door mijn hoofd 'wat ga je doen?'; ik hield mezelf heel streng in de gaten. Een hand op Joey's knie (bijna onvermijdelijk) tijdens de fles geven hield ik al streng in de gaten. Een luier verschonen ook...  
Ik heb hierover met mijn vriend gesproken en heb hulp gezocht bij een psycholoog. Ben daar een paar keer geweest en nu heb ik mijzelf gelukkig weer terug gevonden. Al raak ik nog steeds aan het peinzen als ik dergelijke dingen op  tv zie. Maar goed, ik heb het nu in de hand en weet dat ik nog liever verbrand dan dat ik ooit iets verkeerd zou doen.  
Nu lees ik in 'Oei!Ik groei'  bij sprong van 37 weken dat er een moeder is die haar kind tussen hen inlegd in bed en dat er mensen zijn die zeggen dat dit incest is. Nououou, dat is toch niet normaal dat mensen dat zeggen? Wij doen het ook in het weekeind. vinden het alleen maar erg gezellig en Joey ook. Ik vind het ook de normaalste zaak van de wereld. Wat mag je nou in 's hemelsnaam nog wel?  Verwardheid wordt dit soort mensen alleen maar in hand gewerkt, toch? Of vinden jullie  ook dat een kind van 7 maanden niet meer  bij de ouders in bed mag?  

Zo, hèhè...het hoge woord is eruit. Ik had gehoopt dat ik die verwardheid met jullie durfde te delen toen het nog speelde, maar helaas...ik was bang voor jullie reactie. Ik weet ook dat er mensen (misschien wel bekenden) zijn die dit ook lezen, maar ik schaam me er niet meer voor. Na alles wat ik heb meegemaakt vroeger en nu ik het verwerkt heb kan ik alleen maar zeggen dat ik trots ben dat ik hieruit gekomen ben en mijzelf weer opnieuw heb leren kennen. Het enige wat ik nu nog erg vind is dat  ik door dit alles mijzelf niet de kans heb gegund om te mogen ervaren wat het geven van borstvoeding inhoudt... Iets waar ik de rest van mijn leven spijt van zal blijven  houden.    
 
Ben het volslagen met je eens.
Natuurlijk moet het kunnen om een kind tussen je in bed te hebben. Er gebeurt toch verder niets. Zolang je niet met opzet en bijhorende gedachten slecht handeld is er volgens mij niet erg om je kind tussen je in te hebben. Zal ff lekker worden dat dat niet meer zou mogen. Dan mag ik dus ook niet mijn kind verschonen, want ik zou zijn geslachtsdeel wel eens moeten aanraken, of een kus mogen geven op zijn mondje.
Mensen die zo denken, dat zijn juist de persverselingen denk ik, omdat ze misschien bang zijn, dat ze zelf die gedachten krijgen als zoiets gebeurt.

Ik moet bekennen, dat voordat ik mijn kind kreeg wel eens gedacht heb, wat als ik zodirect borstvoeding ga geven en ik hierbij 'erotische' gedachten krijg. Het is toch een erogene zone. Maar dit heb ik totaal niet ervaren.

Dus gewoon lekker tussen je in leggen je kind en genieten van de tijd dat dat nog kan. Over een paar jaar dan wil hij het zelf niet meer.

groetjes Diana
 
Hallo
voel me heel erg aangesproken.
Heb zelf ook dingen mee gemaakt die niet hadden hoefen te gebeuren en vandaar ben ik al sinds mijn 12 met crisishuizen psyg's en andere dingen bezig die me goed zouden moeten laten voelen..
Ik was heel erg bang dat ik door mijn ouders ook dingen zou gaan doen die niet normaal zijn..
Sowieso al omdat ik jong ben(mensen me niet verkeert begrijpen..) en omdat er een soort van vaag gevoel in mij zat dat ja een soort van afkeer maar het gevoel wel het waren ouders...
de baby tussen je in leggen is heus niet kwaad.. en is gewoon belachelijk dat dat in dat boek(toch) staat.
mischien moeten ze eens begrijpen daar dat je ook mensen kan kwetsen en laten denken dat ze helemaal fout zitten..
verder laat ik dit onderwerp maar stil..bang kan je altijd zijn maar dat maakt je leven niet beter..


groetjes sylvia
 
Meid, wat goed dat je dit hebt opgeschreven. En nog veel beter dat je er hulp voor hebt gezocht en dat je er nu mee kan omgaan. Ik kan me goed voorstellen dat je er niet eerder over wilde schrijven, nu kan je er logisch tegenaan kijken, een paar maanden geleden nog niet, denk ik. Wat erg dat jou vroeger nare dingen zijn aangedaan.

Natuurlijk  heeft met je 7 maanden oude kind in bed slapen helemaal niks met incest te maken! Wie dat schrijft is niet goed zn hoofd. Ik vind dat je zelfs met een veel ouder kind nog in bed kan slapen en ik vind het zelfs normaal om met je kind van 10 nog samen te douchen, mits hij/zij dat nog zelf wil.

Maar je bent niet de enige hoor, die daar mee bezig is. Zij het in veeeeeeel mindere mate, maar het schiet mij ook wel eens door het hoofd. Laatst had yanick een beetje een rood en schraal piemeltje (gewoon  een soort  luiersuitslag van voren zeg maar). Toen moest ik dus wat uitgebreider zijn piemeltje bekijken en toen had ik ook zoiets van, oh als iemand dit ziet, ziet het er raar uit wat ik doe en ik hoop maar dat yanick dit niet als naar ervaart.
 
groetjes, paulien
 
Hè, wat hebben we toch een fijn forum. Ik was even bang voor jullie reacties (in de trant van 'jezus,je lijkt wel niet goed wijs om dat soort dingen te schrijven). Ben erg blij met jullie reacties!!
Alleen Mensen die zo denken, dat zijn juist de persverselingen denk ik, omdat ze misschien bang zijn, dat ze zelf die gedachten krijgen als zoiets gebeurt. viel een klein beetje verkeerd, omdat ik dus bang was dat ik die  bepaalde gedachten zou krijgen, maar zo is het vast niet bedoeld. Bij mij kwam het door mijn verleden en niet uit perversigheid, zeker niet.  Maar ik begrijp je wel, hoor.
Ben ook blij dat jullie je eigen ervaringen willen delen, zodat ik nog sterker in mijn schoenen sta dat ik niet de enige  ben (was).
 
 
ho hoi

vind het eg knap dat je opschrijf en goed dat je hulp heb gezocht
vind het raar dat mensen in het oei ik groei boek schrijven

mijn ouste is nu twee en die kom in de nacht als hij wakker is ook tussen ons in leggen en als hij ziek is ook

en in de ochtond als jayla haar flesje heeft gehad leg ik haar ook nog effe tussen ons in
vind daar niets raar aan als het op een gezonde manier is

groetjes mariella
 
Ik bedoel het ook niet op die manier inderdaad. beetje hard uitgedrukt en zoals ik er al bij had geschreven, had ik zelf ook die gedachten een beetje. Ik heb het meer over mensen die oordelen iets en vaak zelfs niet eens kinderen hebben. Dat die bang zijn dat zulke gedachten krijgen of bang zijn dat andere die gedachten krijgen. Maar ik denk dat er maar weinig ouders zijn die die gedachten bij hun kinderen krijgen.
Bij mij is het niet gebeurt in ieder geval en bij velen van jullie ook vast niet.

En inderdaad vind ik het ook heel knap dat mensen hulp in roepen als je denkt dat je het wel hebt. Je moet het maar durven toe geven voor jezelf.

Zelf ben ik continue bang dat er iets gebeurt met Jordy. Kan echt van alles zijn, ontvoering, stikken, vallen, etc. Probeer ook niet te ver te denken, maar soms dan dwaalt mijn gedachten af en dan gebeurt er van alles. Nou daar wordt je ook moedeloos van hoor. Misschien ook maar eens hulp zoeken.

groetjes Diana

 
Hoi meissie,

Je mag trots op jezelf zijn dat je die gevoelens nu zo onder controle hebt en er zo goed mee om weet te gaan! En ook dat je het hier op durft te schrijven!
Ik geloof inderdaad dat dit een beladen onderwerp kan zijn. Toen ik oppaste op een meisje van 2 vertelde haar vader dat hij het steeds moeilijker vond worden om met zijn dochtertje onder de douche te gaan, omdat hij bang was dat mensen daar iets van zouden denken. Maar het gaat niet om anderen. Het gaat om jou en je kind, wat voor jullie goed voelt. Als je kind het niet leuk meer vindt: niet doen. Tot die tijd: lekker in het weekend samen in bed, lekker samen in bad en veel knuffelen (tenzij je daar dus zelf niet fijn bij zou voelen). Ik heb er ook wel eens bij stil gestaan hoor. Als ik met Esther in bad ga, wil ze tegenwoordig zelf zitten maar dat kan ze dus niet. Dan zit ze tussen mijn benen in, met haar rug tegen mijn onderbuik en mijn arm langs haar schouder voor haar buik langs tussen haar benen om te zorgen dat ze niet weg glijdt. Ik realiseerde me laatst dat anderen dat misschien ook niet normaal vonden. Maar het is niet voor mijn eigen plezier, Esther heeft er geen last van en het is erg praktisch. Kortom, moraal van het verhaal, doe waar je je zelf goed bij voelt en waar je kindje zich goed bij voelt. Dan kan het niet fout gaan, volgens mij.

En nogmaals: ik vind je super dapper!

Groetjes,

Eveline
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan