Allereerst, ik heb de hypocriete keuze gemaakt om mijn nabestaanden te laten beslissen. Deze weten dat ik wel organen wil afstaan en eigenlijk niet echt met beperkingen, echter.... ik heb er wel moeite mee dat een roker of alcoholist oid mijn goed bewaarde organen ontvangt.
Korting op zorgverzekeringen etc...tja, even over nadenken, ik kan het er niet mee eens zijn. Als het vanuit je geloof niet mag (ik ben zelf zonder specifiek geloof), dan vind ik niet dat ze je op deze manier mogen dwingen. Daarbij ga ik er echter wel vanuit dat als jou wat overkomt, jijzelf ook geen orgaan van een ander accepteerd.
Als het ooit zover komt dat ik (of een van mijn geliefden) in de positie komt dat hij/zij een orgaan nodig heeft, dan hoop ik dat er iets beschikbaar is.
Bloed doneren, tja... ja dat zou ik ook moeten doen..., maar ik ben verschrikkelijk bang voor naalden en ga dus onderuit. Dus voorlopig nog niet. Het vreemde is, dan ik laatst hoorde dat een kindje van een kennis van mij beenmerg nodig had, tja, dan heb ik toch zoiets van... waar kan ik me laten testen?? Dat had ik wel laten doen als dat mogelijk was....maar waarom niet voor een vreemd kindje? geeeen idee.
Er zit nog een groot gat tussen weten wat goed is en het goede doen.
ledereen moet vrij zijn in zijn of haar keuze en de reden waarom. Het is niet allemaal zwart wit.
liefs
Esther
