Doodgeboren baby'tje, wie heeft dit nog meer meegemaakt?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Twee weken geleden, 4 dgn na de uitgerekende datum, merkte ik dat ons kindje niet zo druk meer was in mijn buik. De verloskundige kwam en voor ik het wist waren we in het ziekenhuis en keken we naar een echo waar geen hartslag meer te zien was. De hele zwangerschap is perfect verlopen en dit had niemand verwacht! Ons zoontje leefde niet meer en de volgende dag ben ik ingeleid en bevallen. Ik weet dat we dit een plekje moeten  gaan geven, maar dit zal tijd nodig hebben. Is er iemand die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt? Ik ben benieuwd hoe andere mensen hier mee om zijn gegaan en hoe het dan op den duur verder gaat, want wij zijn nu pas 2 weken verder...

Grotjes, Brig
 
hallo brig,

allereerst gecondoleerd met jullie zoontje,en ja ik weet hoe het is om een kindje te verliezen tydens je zwangerschap,ook wij kregen te horen dat ons zoontje niet meer leefde in mijn buik.het verdriet is niet te omschrijven,ik ben september 2005 bevallen van
onze  zoon,het gaat wel iets beter met me maar het blijft een moeilijk onderwerp.wij hebben geen oorzaak van waarom het is gebeurd?ik heb daarna weer een miskraam gehad in januarie.hebben ze bij jullie wel een oorzaak gevonden waarom het ineens fout ging?ieder mens verwerkt zijn of haar verdriet op een eigen manier,het is heel moeilijk om te zeggen nou dat moet je doen of dat.mensen vragen weleens ben je er al overheen ?nou dat zijn vragen daar kan ik niks mee of je er ooit overheen komt,je kunt het alleen een plekje geven en hopen dat de toekomst er iets zonniger uit gaat zien.
ik hoop dat je hier iets aan heb,als je nog verder er over wil kletsen,dan kan dat altyd.
heel veel sterkte voor jou en je man.

ps de site lieve engeltjes kan je ook terecht voor verhalen van andere mensen die dit ook hebben meegemaakt en je kan zelf ook je verhaal kwijt.

liefs bianca
 
Lieve Brig,

Allereerst gecondoleerd met dit immens grote verlies. Ik kan je geen gouden tip geven om dit op de juiste manier te verwerken en een plek te geven. Maar ik wil je wel meegeven dat je dicht bij jezelf en je partner te blijven. De wereld draait alleen even om jullie. Doe geen dingen waar je geen zin in hebt en geef toe aan dit grote verdriet. Je groot willen houden werkt averechts. Lotgenotencontact kan heel fijn zijn als je daar behoefte aan hebt. De engeltjessite is daar een goed voorbeeld van en toch lekker anoniem. Blijf praten en luister niet teveel naar alle goed bedoelde adviezen. Luister en pik op wat je wilt. En wat betreft domme opmerkingen, die komen vooral voort uit de onmacht van de ander. Niets mee doen en je er niet verdrietig over voelen.

Heel veel sterkte.

Patricia
 
Hallo,
bij toeval zag ik je bericht. Wat een vreselijke gebeurtenis voor jou en je man. Ik hoop dat jullie de kracht vinden om het inderdaad een plekje te geven. Ikzelf heb het (gelukkig) niet meegemaakt maar wel in mijn omgeving. Die hebben in augustus een kindje verloren na een voldragen zwangerschap.

Het verdriet was en is natuurlijk heel erg groot. Je lijf ontzwangert maar er is geen baby. Het klopt niet. Dit stel heeft een prachtige foto van hun kindje in de huiskamer staan. Ze zullen het kindje nooit vergeten maar ze kunnen ook weer vooruit kijken. En ze zijn verschrikkelijk blij maar ook heel bezorgd natuurlijk met de nieuwe zwangerschap.

Ik hoop dan ookk voor jullie dat jullie langzaam maar zeker weer wat kracht zullen krijgen om verder te gaan. Maar geef het de tijd.

Sterkte,
Lies
 
halo ik weet wat het is ik ben in noveber ook mijn meisje kyara verlooren is hel moelijk hoor heb nog veel verdriet maar moet het nu een beetje eeen plekje gaan geven mijn kindje is dood gebooren en heben ze haat weer trug gebracht dat kon nog ze heeft 8 uur geleeft als je wil praaten kan dat mijn email is jolandakyara@hotmail.com en ik heb ook heel veel steun aan de site www.lieveengeltjes.nl daar kan je dan met moeders emailen die het zelfde heben mee gemaakt wens je heel veel sterkte weet wat het is heb nog steeds heel veel verdriet om mijn meisje groetjes jolanda
 
wou nog even zegen ook voor anderen als ze dar behoevte aan heben hier kan je chaten met mensen die ook hun kindje heben verlooren soms helpt dat wel jolandahttp://http://verloren-vlinders.nl/
 
Hoi Brig,

Ik ben Kitty,34jaar en op 4 october 2005 bevallen van een prachtige dochter Nouk.Zij is op de uitgerekende datum geboren.Maar Nouk had een kritische hartafwijking en na elf dagen hebben we ons meisje moeten laten gaan.Ik weet het meid,de pijn en het gemis is onbeschrijflijk...Bijna niemand snapt wat je voelt..Maar ik weet wel wat je voelt,jammer genoeg voor ons beide.Maar geloof me het wordt wel beter,al denk je dat het leven nooit meer leuk wordt.Probeer over een tijdje iedere week even terug te kijken,hoe het die week gegaan is en je zult zien dat het over een tijdje beter gaat...Ikzelf wilde weer zo snel mogelijk zwanger zijn,en dat ben ik nu ook.24 September wordt het broertje of zusje van Nouk verwacht..We zijn wel angstig,maar proberen ook een beetje nuchter te zijn.Proberen niet te veel te stressen.Nou,ditis zo'n beetje kort mijn verhaal,ik weet dat je er helemaal niets aan hebt,maar ik hoop dat je toch troost zult vinden en dat je het een plekje zult kunnen gaan geven al duurt dat nog even.Tot de scherpe kantjes eraf gaan....Groetjes en veel sterkete en kracht.
 
Bedankt voor jullie reactie!

Afgelopen maandag heeft de huisarts ons gebeld over het voorlopige obductie rapport en waarschijnlijk is het toch het navelstrengetje geweest. Er waren bloedpuntjes in zijn longetjes gevonden wat kan duiden op verstikking. Eigenlijk hadden mijn man en ik dit wel verwacht, maar het is toch wel weer confronterend om te horen.   Ik weet gelukkig dat mijn relatie zo goed is, dat mijn man en ik er wel uit komen samen en het een plekje zullen gaan geven. We kunnen goed praten samen, dus da's gelukkig geen probleem. Ik mis mijn baby'tje gewoon zooo ontzettend...

Groetjes Brig
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan