hoi Dotjuh
best bijzonder he
samen in mamaclub juni 2010
en nu weer in mamaclub maart 2012
groetjes sabine
best bijzonder he
samen in mamaclub juni 2010
en nu weer in mamaclub maart 2012
groetjes sabine
@dotjuh
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
heyhey
ja toch
eigenlijk hoor ik hier helemaal niet hoor ben 11 april uitgerekend.
vind t alleen leuk om gewoon verder te lezen dan alleen t april forum hihihi
ik heb hier ook al mensen voorbij zien verschijnen die in 2008 een kindje hebben gekregen en sommige "ken"ik ook van het miskraam forum.
hoeist met je zwangerschap?
en met je dochtertje?
trek je het allemaal nog een beetje?
liefs, do
ja toch
eigenlijk hoor ik hier helemaal niet hoor
ben 11 april uitgerekend.vind t alleen leuk om gewoon verder te lezen dan alleen t april forum hihihi
ik heb hier ook al mensen voorbij zien verschijnen die in 2008 een kindje hebben gekregen en sommige "ken"ik ook van het miskraam forum.
hoeist met je zwangerschap?
en met je dochtertje?
trek je het allemaal nog een beetje?
liefs, do
ehm nee, gisteren trok ik het echt niet meer
als iemand vraagt: alles goed? zeg ik al nietmeer het geeikte antwoord, want het gaat gewoon niet goed
voor de 100.000ste keer zeggen ach als het kindje maar gezond is is het het wel waard lukt me onderhand ook niet meer
Het is gewoon loeizwaar en de buitenwereld maakt het vaak alleen maar zwaarder en ik ehb er de puf gewoon niet meer voor
ik word wat dat betreft steeds egoistischer, gister ff meltdown met mijn man gehad en dat is soms gewoon ff nodig.
Mara was uit logeren en tja dan knap je he
ff alles eruit gooien en goed praten en nu kunnen we er wel even weer tegenaan
alleen mooi weer spelen doe ik niet meer,
Mara is geweldig maar ik heb de energie niet om de moeder voor haar te zijn die ik wil zijn
en dat is verdomde moeilijk
ik ben al maanden geen collega, vriendin, moeder, partner of mijzelf meer.
gisteren is ze wezen oefenen met logeren, dat ging heel goed en vanmorgen nam ze haar met haar eigen zoontje mee de stad in, op de foto bij de kerststal en in het kersttreintje, geweldig. Ik kan die dingen niet doen maar vind het super dat ze het toch op deze manier meemaakt.
ik heb heerlijk uitgerust en mijn man ook, wij kunnen er even weer tegenaan en de komende 2 maanden gaat Mara nog een paar keer oefenen, eerst vond ik dat heel moeilijk, nesteldrang he maar ik kan er nu ook al naar uitkijken hoor.
en ik ben blij dat de meltdown gister was en niet na d ekerst, zit je er anders zo gespannen bij he
hoe is het bij jou thuis en met je zwangerschap? hopelijk wat positiever dan bij ons
als iemand vraagt: alles goed? zeg ik al nietmeer het geeikte antwoord, want het gaat gewoon niet goed
voor de 100.000ste keer zeggen ach als het kindje maar gezond is is het het wel waard lukt me onderhand ook niet meer
Het is gewoon loeizwaar en de buitenwereld maakt het vaak alleen maar zwaarder en ik ehb er de puf gewoon niet meer voor
ik word wat dat betreft steeds egoistischer, gister ff meltdown met mijn man gehad en dat is soms gewoon ff nodig.
Mara was uit logeren en tja dan knap je he
ff alles eruit gooien en goed praten en nu kunnen we er wel even weer tegenaan
alleen mooi weer spelen doe ik niet meer,
Mara is geweldig maar ik heb de energie niet om de moeder voor haar te zijn die ik wil zijn
en dat is verdomde moeilijk
ik ben al maanden geen collega, vriendin, moeder, partner of mijzelf meer.
gisteren is ze wezen oefenen met logeren, dat ging heel goed en vanmorgen nam ze haar met haar eigen zoontje mee de stad in, op de foto bij de kerststal en in het kersttreintje, geweldig. Ik kan die dingen niet doen maar vind het super dat ze het toch op deze manier meemaakt.
ik heb heerlijk uitgerust en mijn man ook, wij kunnen er even weer tegenaan en de komende 2 maanden gaat Mara nog een paar keer oefenen, eerst vond ik dat heel moeilijk, nesteldrang he maar ik kan er nu ook al naar uitkijken hoor.
en ik ben blij dat de meltdown gister was en niet na d ekerst, zit je er anders zo gespannen bij he
hoe is het bij jou thuis en met je zwangerschap? hopelijk wat positiever dan bij ons
heel rot idd dat je je zo klote voelt.
helaas herken ik het wel hoor.
toen ik zwanger was van aleiyah was ik ook echt geen goede moeder voor nathalia.
ik had zo veel pijn gewoon met die bekken! zat ook gewoon helemaal niet lekker in mn vel, lag t liefst alleen maar op de bank (de eerste 3 maanden hing ik alleen maar boven de wc) omdat ik dan minder pijn had. kon niet met haar spelen, kon niet met haar gek doen, kon amper met haar naar buiten enz enz. jeetje wat voelde ik me slecht! ook tegenover mn man want die kon na zijn werk gaan koken, nathalia bezig houden (lekker met haar naar t park, knutselen enz alle dingen die ik niet kon) daarna haar in bad doen en naar bed brengen en dan nog eens een heel huishouden runnen!
heel die zwangerschap dacht ik: waar ben ik aan begonnen!!!!
bij 37 weken was ik het echt spuug zat, maar de vk wilde niks doen. met 38 weken heb ik lopen smeken! ik trok het gewoon niet meer. helemaal niks meer! ze heeft me gestript maar t sloeg niet aan.
met 39 weken nog een keer en met 40 weken nog een keer. de laatste keer sloeg eindelijk aan waardoor ik beviel. toen bleek dus dat aleiyah een huilbaby was en daar heeft nathalia ook nog heel veel onder geleden. ook toen voelde ik me heel slecht.
zo slecht dat ik het op een gegeven moment zat was! ik koos een keer voor nathalia en liet aleiyah huilen! echt hoor, ze heeft wel een uur gehuild! jammer dan, dacht ik! nu is het even tijd voor nathalia.
sinds dat moment is alles anders verlopen.
t was niet erg om aleiyah even te laten huilen. zij zou ook moeten leren dat ze niet altijd haar zin kan krijgen. maar goed, inmiddels waren we wel een jaar verder! 9 manden zwangerschap en 3 maanden van aleiyah en toen kreeg ik eindelijk et ritme.
nu voel ik me juist ontzettend goed. kan allebei de kids genoeg aandacht geven, ondertussen het huishouden doen en nog eens alles inpakken voor de verhuizing.
meestal stort ik smiddags wel in maar dat geeft niet, want allebei mn meiden slapen smiddags nog. zelf ga ik dan ook lekker liggen op bed of de bank. ff tijd voor mezelf.
verre stukken kan ik niet meer lopen, maar daar heb ik me bij neergelegd en das ook niet nodig. ik kan hier met ze naar t park. dat kon ik niet toen ik zwanger was van aleiyah. ik kan met ze knutselen, gek doen, enz.
tuurlijk zijn er ook wel dagen bij dat het even iets minder gaat maar ze komen nu gelukkig niks te kort.
logeren kan hier niet. ik heb niemand die op ze wilt passen.
wel fijn dat mara lekker een avondje weg kon. jullie ff bijtanken en zij zal het ook heus naar haar zin hebben gehad. heerlijk!
meid, tis nog maar een paar maandjes. dan heb je lekker je eigen lichaam weer terug en kan het herstellen beginnen.
ben jij bang dat je eer een kindje zoals mara zal krijgen?
ik wel! ook al weet ik dat ik nu gelijk aan de bel zal trekken en niet meer zal luisteren naar t cb en dokter, ik ben heel bang dat ik weer een huilbaby krijg! soms ben ik zelfs bang dat ik het niet zal trekken, als hij een huilbaby zal worden.
een kleuter, een peuter en een huilbaby... hoe moet ik dat doen????
zorgen voor later, zou je zeggen maar ik denk er nu al heel veel over na.
en als ik dat denk, denk ik ook gelijk: waarom heeft erwin me dan ook zo over lopen halen om voor een 3e te gaan? ik wilde eigenlijk helemaal niet maar erwin kan wat dat betreft heel goed op me in spelen. ook toen heb ik alles aangekaart. wat als dit wat als dat en hoe gaan we dit doen en hoe gaan we dat doen.
dat zien we dan wel weer maar hoe dan ook, t komt goed. was zijn antwoord. en dat is nog steeds zijn antwoord.
ik weet heus wel dat alles goed zal komen, bij aleiyah is ook alles goed gekomen ik weet alleen echt niet of ik het zou trekken, de eerste tijd.
iedereen zegt altijd: oh ik hou van baby's
nou, ik hou helemaal niet van baby's! bij nathalia vond ik het leuk, een baby. zij was dan ook echt de idiale baby. bij aleiyah vond ik er al geen zak aan. nu begint het pas leuk te worden! nu ze loopt, begint te praten, zeggen wat ze wilt ipv lopen bleren en ik maar gissen enz enz
mmmm ik ben wel heel depri aan t praten geloof ik hahaha
ik denk dat we gewoon maar moeten afwachten hoe alles zal gaan verlopen (we hebben geen andere keus haha)
maar nogmaals, ik weet dus helemaal precies hoe je je voelt!
ook qua sociale contacten. ik had er gewoon geen zin in! ook merkte ik dat vriendinnen geen zin hadden om de hele tijd naar mij te komen ipv om en om. ik trok het niet, om daarheen te gaan.
die vriendschappen zijn inmiddels dan ook verwatert.
hey meid, geniet lekker van de kerstdagen en van je gezinnetje!
liefs, do
helaas herken ik het wel hoor.
toen ik zwanger was van aleiyah was ik ook echt geen goede moeder voor nathalia.
ik had zo veel pijn gewoon met die bekken! zat ook gewoon helemaal niet lekker in mn vel, lag t liefst alleen maar op de bank (de eerste 3 maanden hing ik alleen maar boven de wc) omdat ik dan minder pijn had. kon niet met haar spelen, kon niet met haar gek doen, kon amper met haar naar buiten enz enz. jeetje wat voelde ik me slecht! ook tegenover mn man want die kon na zijn werk gaan koken, nathalia bezig houden (lekker met haar naar t park, knutselen enz alle dingen die ik niet kon) daarna haar in bad doen en naar bed brengen en dan nog eens een heel huishouden runnen!
heel die zwangerschap dacht ik: waar ben ik aan begonnen!!!!
bij 37 weken was ik het echt spuug zat, maar de vk wilde niks doen. met 38 weken heb ik lopen smeken! ik trok het gewoon niet meer. helemaal niks meer! ze heeft me gestript maar t sloeg niet aan.
met 39 weken nog een keer en met 40 weken nog een keer. de laatste keer sloeg eindelijk aan waardoor ik beviel. toen bleek dus dat aleiyah een huilbaby was en daar heeft nathalia ook nog heel veel onder geleden. ook toen voelde ik me heel slecht.
zo slecht dat ik het op een gegeven moment zat was! ik koos een keer voor nathalia en liet aleiyah huilen! echt hoor, ze heeft wel een uur gehuild! jammer dan, dacht ik! nu is het even tijd voor nathalia.
sinds dat moment is alles anders verlopen.
t was niet erg om aleiyah even te laten huilen. zij zou ook moeten leren dat ze niet altijd haar zin kan krijgen. maar goed, inmiddels waren we wel een jaar verder! 9 manden zwangerschap en 3 maanden van aleiyah en toen kreeg ik eindelijk et ritme.
nu voel ik me juist ontzettend goed. kan allebei de kids genoeg aandacht geven, ondertussen het huishouden doen en nog eens alles inpakken voor de verhuizing.
meestal stort ik smiddags wel in maar dat geeft niet, want allebei mn meiden slapen smiddags nog. zelf ga ik dan ook lekker liggen op bed of de bank. ff tijd voor mezelf.
verre stukken kan ik niet meer lopen, maar daar heb ik me bij neergelegd en das ook niet nodig. ik kan hier met ze naar t park. dat kon ik niet toen ik zwanger was van aleiyah. ik kan met ze knutselen, gek doen, enz.
tuurlijk zijn er ook wel dagen bij dat het even iets minder gaat maar ze komen nu gelukkig niks te kort.
logeren kan hier niet. ik heb niemand die op ze wilt passen.
wel fijn dat mara lekker een avondje weg kon. jullie ff bijtanken en zij zal het ook heus naar haar zin hebben gehad. heerlijk!
meid, tis nog maar een paar maandjes. dan heb je lekker je eigen lichaam weer terug en kan het herstellen beginnen.
ben jij bang dat je eer een kindje zoals mara zal krijgen?
ik wel! ook al weet ik dat ik nu gelijk aan de bel zal trekken en niet meer zal luisteren naar t cb en dokter, ik ben heel bang dat ik weer een huilbaby krijg! soms ben ik zelfs bang dat ik het niet zal trekken, als hij een huilbaby zal worden.
een kleuter, een peuter en een huilbaby... hoe moet ik dat doen????
zorgen voor later, zou je zeggen maar ik denk er nu al heel veel over na.
en als ik dat denk, denk ik ook gelijk: waarom heeft erwin me dan ook zo over lopen halen om voor een 3e te gaan? ik wilde eigenlijk helemaal niet maar erwin kan wat dat betreft heel goed op me in spelen. ook toen heb ik alles aangekaart. wat als dit wat als dat en hoe gaan we dit doen en hoe gaan we dat doen.
dat zien we dan wel weer maar hoe dan ook, t komt goed. was zijn antwoord. en dat is nog steeds zijn antwoord.
ik weet heus wel dat alles goed zal komen, bij aleiyah is ook alles goed gekomen ik weet alleen echt niet of ik het zou trekken, de eerste tijd.
iedereen zegt altijd: oh ik hou van baby's
nou, ik hou helemaal niet van baby's! bij nathalia vond ik het leuk, een baby. zij was dan ook echt de idiale baby. bij aleiyah vond ik er al geen zak aan. nu begint het pas leuk te worden! nu ze loopt, begint te praten, zeggen wat ze wilt ipv lopen bleren en ik maar gissen enz enz
mmmm ik ben wel heel depri aan t praten geloof ik hahaha
ik denk dat we gewoon maar moeten afwachten hoe alles zal gaan verlopen (we hebben geen andere keus haha)
maar nogmaals, ik weet dus helemaal precies hoe je je voelt!
ook qua sociale contacten. ik had er gewoon geen zin in! ook merkte ik dat vriendinnen geen zin hadden om de hele tijd naar mij te komen ipv om en om. ik trok het niet, om daarheen te gaan.
die vriendschappen zijn inmiddels dan ook verwatert.
hey meid, geniet lekker van de kerstdagen en van je gezinnetje!
liefs, do
oh dotjuh
wat klinkt jouw 2e zwangerschap hetzelfde als die van mij nu
idd jou hoef ik niks uit te leggen
het enige verschil is dus dat mara dan de huilbaby was, maar ja dat weten we nu pas
ik ben ergens wel bang dat het hetzelfde zal gaan maar ik weet ook dat wij nu veel geleerd hebben en dan direct stappen ondernemen.
Het scheelde wel dat mara een superkarakter heeft, rustig en slim en echt lief, ze huilde echt alleen al er wat was. Dus tussen eht huilen door was ze heel makkelijk. Maar vooral het doorslapen is niet altijd goed, dat komt nog wel daardoor.
wij hebben geen familie om op terug te vallen, mijn ouders kunnen dat gewoon niet, maar we hebben een hele goede vriendin waar mara heel gek mee is, dat scheelt wel.
Als je er echt alleen voor staat is het gewoon nog zwaarder.
ik hoop dat ik het straks ga redden, 2 kids en werk en hh. Werk is veeleisend en ik moet gewoon beter voor mij en mijn gezin kiezen. manlief zal toch echt moeten blijven helpen in huis.
Maar toevallig dat mijn 2 beste vriendinnen ook tegen hun eigen problemen aanlopen sinds de kids er zijn. Alledrie vechten we nu tegen onze valkuilen en moeten beter alles regelen en voor onszelf kiezen. Het mooie daaraan is dat we elkaar goed kunnen steunen. En onze kids kunnen goed met elkaar.
Zo nu bammetje eten en middagslaapje, daarna komt de visite pas, heerlijk, morgen hetzelfde. overdag lekker rust! fijn voor Mara en voor ons
durfde jij die 3e zwangerschap wel aan? bij mara was het al zwaar maar deze keer slaat alles.
fijne feestdagen
ik ga niet voor een 3e, ik wil moeder zijn zoals ik het voro ogen had en ga helemaal voor deze 2 dames straks
fijne dagen en dank je voor je reactie, dat is echt even fijn
wat klinkt jouw 2e zwangerschap hetzelfde als die van mij nu
idd jou hoef ik niks uit te leggen
het enige verschil is dus dat mara dan de huilbaby was, maar ja dat weten we nu pas
ik ben ergens wel bang dat het hetzelfde zal gaan maar ik weet ook dat wij nu veel geleerd hebben en dan direct stappen ondernemen.
Het scheelde wel dat mara een superkarakter heeft, rustig en slim en echt lief, ze huilde echt alleen al er wat was. Dus tussen eht huilen door was ze heel makkelijk. Maar vooral het doorslapen is niet altijd goed, dat komt nog wel daardoor.
wij hebben geen familie om op terug te vallen, mijn ouders kunnen dat gewoon niet, maar we hebben een hele goede vriendin waar mara heel gek mee is, dat scheelt wel.
Als je er echt alleen voor staat is het gewoon nog zwaarder.
ik hoop dat ik het straks ga redden, 2 kids en werk en hh. Werk is veeleisend en ik moet gewoon beter voor mij en mijn gezin kiezen. manlief zal toch echt moeten blijven helpen in huis.
Maar toevallig dat mijn 2 beste vriendinnen ook tegen hun eigen problemen aanlopen sinds de kids er zijn. Alledrie vechten we nu tegen onze valkuilen en moeten beter alles regelen en voor onszelf kiezen. Het mooie daaraan is dat we elkaar goed kunnen steunen. En onze kids kunnen goed met elkaar.
Zo nu bammetje eten en middagslaapje, daarna komt de visite pas, heerlijk, morgen hetzelfde. overdag lekker rust! fijn voor Mara en voor ons
durfde jij die 3e zwangerschap wel aan? bij mara was het al zwaar maar deze keer slaat alles.
fijne feestdagen
ik ga niet voor een 3e, ik wil moeder zijn zoals ik het voro ogen had en ga helemaal voor deze 2 dames straks
fijne dagen en dank je voor je reactie, dat is echt even fijn
fijn he, zo'n forum waar mensen je snappen
ik was 18 toen ik zwanger raakte. mijn vrienden hadden een totaal ander leven dan ik dus vele haakte al af. ik was al afgestudeerd, werkte toen nog fulltime, woonden samen met mijn verloofde enz. maar ten ik zwanger raakte en ik met mn bekken zat raakte ik nog meer vrienden kwijt. puur omdat hun een ander leven hadden dan ik en ik niet meer mobiel genoeg was om hun leven te volgen. ik hield wel een paar vriendinnen maar toen ik zwanger raakte van aleiyah haakte er ook toen weer een paar vanaf. toen hield ik er nog 1 over en ik leerde hier 1 vriendin kennen. op mijn forum heb ik heel veel contacten, maar ik heb de meeste nog maar 1 keer gezien. wonen allemaal een beetje ver uit te buurt om even snel een bakkie te doen
ik durfde het eerste instantie niet aan, een 3e zwangerschap.
weer 3 maanden ziek! riep ik.
weer die bekkeninstabiliteit
weer mijn kinderen zo weinig aandacht kunnen geven omdat ik teveel met mn eigen lichaam bezig ben
die meiden moeten bij elkaar op een kamer
wil ik dat wel? willen HUN dat wel?
nog drukker dan dat ik het nu al heb, kan ik dat wel aan? (heb ook nog fybromyalgie)
gaat dat wel financieel lukken?
kan ik al mijn kinderen een goede toekomst bieden?
och jeetje ik zat met zo veel dingen!
t heeft ook wel heel lang geduurd hoor, voordat ik zei: we gaaan ervoor.
erwin heeft heel lang lopen roepen dat hij er nog 1 wilde, maar ik wist het zeker: er komt geen 3e!!!!!
op een avond lagen we in bed en erwin zei uit zichzelf: dan laat ik me wel stereliseren!
nou, ik dacht dat ik uit mn bed viel! erwin heeft nl altijd geroepen: ik zal nooit een goed werkend product kapot maken!
sinds hij dat had geroepen verranderde er veel.
ik was mezelf niet, liep als een kip zonder kop door t huis, werd chagerijnig enz enz
na een paar dagen wist ik het: ik wil niet dat er een knoop in gaat, ik wil nog een kindje!
ik vertelde het aan erwin en toen dacht hij dat hij van zn stoel af viel!
ander halve maand later was ik zwanger!
alle dingen die ik hierboven opnoemden zullen goed gaan komen. ik hoop alleen dat onze boy geen huilbaby zal worden maar ook al is dat wel zo... het komt wel goed!
hierna ben ik er wel klaar mee! van de zomer gaat erwin onder het mes.
hier ook lekkere rustige feestdagen. vandaag eigenlijk een gewone zondag. morgen lekker met zn 4tjes naar de ikea. geen gedoe met familie ofzo daar had ik helemaal geen zin in dit jaar
fijne dagen verder!
liefs, do
ik was 18 toen ik zwanger raakte. mijn vrienden hadden een totaal ander leven dan ik dus vele haakte al af. ik was al afgestudeerd, werkte toen nog fulltime, woonden samen met mijn verloofde enz. maar ten ik zwanger raakte en ik met mn bekken zat raakte ik nog meer vrienden kwijt. puur omdat hun een ander leven hadden dan ik en ik niet meer mobiel genoeg was om hun leven te volgen. ik hield wel een paar vriendinnen maar toen ik zwanger raakte van aleiyah haakte er ook toen weer een paar vanaf. toen hield ik er nog 1 over en ik leerde hier 1 vriendin kennen. op mijn forum heb ik heel veel contacten, maar ik heb de meeste nog maar 1 keer gezien. wonen allemaal een beetje ver uit te buurt om even snel een bakkie te doen
ik durfde het eerste instantie niet aan, een 3e zwangerschap.
weer 3 maanden ziek! riep ik.
weer die bekkeninstabiliteit
weer mijn kinderen zo weinig aandacht kunnen geven omdat ik teveel met mn eigen lichaam bezig ben
die meiden moeten bij elkaar op een kamer
wil ik dat wel? willen HUN dat wel?
nog drukker dan dat ik het nu al heb, kan ik dat wel aan? (heb ook nog fybromyalgie)
gaat dat wel financieel lukken?
kan ik al mijn kinderen een goede toekomst bieden?
och jeetje ik zat met zo veel dingen!
t heeft ook wel heel lang geduurd hoor, voordat ik zei: we gaaan ervoor.
erwin heeft heel lang lopen roepen dat hij er nog 1 wilde, maar ik wist het zeker: er komt geen 3e!!!!!
op een avond lagen we in bed en erwin zei uit zichzelf: dan laat ik me wel stereliseren!
nou, ik dacht dat ik uit mn bed viel! erwin heeft nl altijd geroepen: ik zal nooit een goed werkend product kapot maken!
sinds hij dat had geroepen verranderde er veel.
ik was mezelf niet, liep als een kip zonder kop door t huis, werd chagerijnig enz enz
na een paar dagen wist ik het: ik wil niet dat er een knoop in gaat, ik wil nog een kindje!
ik vertelde het aan erwin en toen dacht hij dat hij van zn stoel af viel!
ander halve maand later was ik zwanger!
alle dingen die ik hierboven opnoemden zullen goed gaan komen. ik hoop alleen dat onze boy geen huilbaby zal worden maar ook al is dat wel zo... het komt wel goed!
hierna ben ik er wel klaar mee! van de zomer gaat erwin onder het mes.
hier ook lekkere rustige feestdagen. vandaag eigenlijk een gewone zondag. morgen lekker met zn 4tjes naar de ikea. geen gedoe met familie ofzo daar had ik helemaal geen zin in dit jaar
fijne dagen verder!
liefs, do