<p>Hoi! Mijn dochter van net 15 maanden is soms boos. Bijvoorbeeld tijdens het verschonen van haar luier, als ik iets van haar moet afpakken of als ze iets gewoon niet mag. soms “slaat” ze dan of gaat ze heel hard met haar benen trappelen en huilt ze heel melo dramatisch.. deze momentjes zijn heel kort en ze is zo weer af te leiden maar vind het wel een beetje storend en weet niet zo goed wat ik moet doen omdat ik het gevoel heb datze voor straf of een time out nog wat te jong is… Is dit op deze leeftijd al normaal en is er meer dan ik kan doen dan alleen zeggen dat ze me absoluut niet mag slaan? Ik probeer begrip te tonen voor haar frustratie.. ik snap haar ook alleen wil ik niet dat ze fysiek wordt. herkenbaar voor iemand? </p>
Dreumes gefrustreerd
- Onderwerp starter Lelala
- Startdatum
Eigenlijk wil je waarschijnlijk bereiken dat ze zich "herpakt" en jullie weer leuk verder kunnen. Dit doet ze al heel goed en verder lijkt benoemen dat ze niet mag slaan me nog wel voldoende. Het is een stukje emotie die ze veebasl nog niet ksn uiten. Straffen en time out brengt zoveel negativiteit, dat zou ik echt pas inzetten als het gedrag extreem wordt of ze niet af te leiden is.
Mijn zoontje van 14 maanden doet dit ook. Hij balt ook zijn vuistjes en wordt rood en "gromt" heel theatraal als hij bijvoorbeeld iets niet mag (qua eten) of ik iets van hem af pak waar hij mee speelt maar wat niet de bedoeling is (elektrische vliegenmepper). Soms gaat hij ook op de grond liggen en echt hard huilen, van boosheid. Meestal blijf ik bij hem in de buurt en zeg ik "kom eens hier" en geef hem dan een knuffel. Ik vind dit niet iets om hem voor te straffen, aangezien zijn emoties wat dit betreft echt zijn en hoewel ik me niet kan voorstellen dat het einde van de wereld is wanneer je even geen cracotte krijgt is dit voor hem blijkbaar wel heel vervelend. Ik geef hem niet zijn zin, maar laat wel merken dat het oké is als hij boos is en leid hem vervolgens af, zodat hij 'eruit' komt. Er zijn ook wel eens momenten dat hij erin blijft hangen ondanks dat ik probeer hem af te leiden (vooral als hij moe is), dan laat ik hem vaak wel even en sluit ik me er zelf voor af, want heb dan het idee dat het erger wordt door mijn reactie erop.
Kan niet beoordelen hoe jouw dochtertje is, maar mijn zoontje is idd voor een time-out echt nog wat te jong, dat zou hij niet begrijpen. Ik denk dat je het beste kunt proberen te redeneren vanuit je dochter, hoe moeilijk dat soms ook is. De belevingswereld van kleine kinderen is nou eenmaal heel anders (en een stuk kleiner) dan die van ons, relativeren kennen ze nog totaal niet.
Ik ben overigens geen moeder die in alles mijn kind volgt hoor, ik denk dat ik best streng ben. Dingen die niet mogen mogen ook echt niet en ik veeg toch wel een snottebel weg, ook al belandt meneer in een tantrum ervan. Maar toevallig heb ik wat betreft de 'overdreven' emotionele reacties van mijn zoontje op bepaalde dingen laatst wat onderzoek gedaan en wat ik overal zie terug komen is dat het belangrijk is dat je die emoties er wel laat zijn en erkent. Je kunt nog geen volwassen reactie verwachten van een kind van 14-15 maanden
.
Kan niet beoordelen hoe jouw dochtertje is, maar mijn zoontje is idd voor een time-out echt nog wat te jong, dat zou hij niet begrijpen. Ik denk dat je het beste kunt proberen te redeneren vanuit je dochter, hoe moeilijk dat soms ook is. De belevingswereld van kleine kinderen is nou eenmaal heel anders (en een stuk kleiner) dan die van ons, relativeren kennen ze nog totaal niet.
Ik ben overigens geen moeder die in alles mijn kind volgt hoor, ik denk dat ik best streng ben. Dingen die niet mogen mogen ook echt niet en ik veeg toch wel een snottebel weg, ook al belandt meneer in een tantrum ervan. Maar toevallig heb ik wat betreft de 'overdreven' emotionele reacties van mijn zoontje op bepaalde dingen laatst wat onderzoek gedaan en wat ik overal zie terug komen is dat het belangrijk is dat je die emoties er wel laat zijn en erkent. Je kunt nog geen volwassen reactie verwachten van een kind van 14-15 maanden
.Herkenbaar..
Merk vooral dat het erger is als ik niet lekker in me vel zit of bozig ophem reageer.
Tuurlijk zijn er grenzen. Maar als ik iets van hem afpak krijgen we een driftbui. Het werkt veel beter om gewoon te vragen of ik het mag hebben of het hem zelf op te laten ruimen..
Ik proberr dus zo veel mogelijk te praten, af te leiden en vrolijke benadering. Dan is mn zoontje ook gezellig zonder driftbuien
Merk vooral dat het erger is als ik niet lekker in me vel zit of bozig ophem reageer.
Tuurlijk zijn er grenzen. Maar als ik iets van hem afpak krijgen we een driftbui. Het werkt veel beter om gewoon te vragen of ik het mag hebben of het hem zelf op te laten ruimen..
Ik proberr dus zo veel mogelijk te praten, af te leiden en vrolijke benadering. Dan is mn zoontje ook gezellig zonder driftbuien
Ik vind het prima om bij ongewenst gedrag heel pedagogisch verantwoord te benoemen waarom het niet mag of mn kindje af te leiden met iets anders oid. Maar bij slaan lag bij mij wel de grens. Dat mag gewoon écht niet. Mijn dochter deed het rond 1,5 jaar ook weleens. Na 1 keer waarschuwen zette ik haar in de hoek. Dit vond ze niet leuk en maakte veel indruk. Daarna natuurlijk een dikke knuffel en een uitleg waarom het niet mag. Ze heeft het al snel nooit meer gedaan dus het werkte hier wel.
Mijn dochter van 15 mnd doet dit ook wel.. als ik haar corrigeer dan wordt ze boos en heeft ze de neiging om te bijten of te slaan.
Maar ik bedenk me nu wel dat dit een maand geleden ofzo wel wat erger was. De laatste weken heb ik dit gedrag maar weinig gezien. Of ik ben zelf misschien wat makkelijker geworden, dat weet ik even niet precies haha.
In elk geval herkenbaar. Maar echt straffen ofzo doe ik niet. Wel op een wat hardere toon zeggen dat ze iets niet mag doen omdat dat pijn doet of wat dan ook.
Maar ik bedenk me nu wel dat dit een maand geleden ofzo wel wat erger was. De laatste weken heb ik dit gedrag maar weinig gezien. Of ik ben zelf misschien wat makkelijker geworden, dat weet ik even niet precies haha.
In elk geval herkenbaar. Maar echt straffen ofzo doe ik niet. Wel op een wat hardere toon zeggen dat ze iets niet mag doen omdat dat pijn doet of wat dan ook.
Mijn kleine van 14 maanden doet dit ook. Eigenlijk zie ik het als een gezonde ontwikkeling. Eerst glimlachte hij lief als ik "nee" zei of iets weglegde waar hij niet mee mocht spelen. Dan knikte hij met die lieve glimlach ook nee en ging wat anders doen.
In mijn ogen leren ze nu dat ze dus een eigen wil hebben, los van die van papa of mama. En die eigen wil zegt "ik wil hier niet liggen voor die schone luier, ik wil niet dat je dit van me afpakt mama".
Prachtig eigenlijk dat ze hun eigen wil ontwikkelen, maar ook heel lastig voor henzelf. Want ja.. hoe ga je ermee om als jij iets wel wil en mama wil het niet.
Ik heb heel veel begrip en geduld voor de boosheid van mijn zoontje. Ik blijf heel consequent en lief. Dus ook consequent in dat slaan of schoppen niet mag. Maar zonder straf en zonder gevolgen. Dat komt later wel, denk aan 6/12 maanden verder.
Soms vraag ik het hem ook. schop je mama nou? En dan wijs ik naar zijn voeten. Mag dat? Nee.. en dan probeer ik hem weer met iets af te leiden. Of als hij me pijn doet laat ik dat ook duidelijk merken, maar wel met de gedachte dat hier absoluut nog geen kwade wil achter zit. Hij ontdekt zijn eigen willetje en de mogelijkheid om het ergens oneens mee te zijn.
In mijn ogen leren ze nu dat ze dus een eigen wil hebben, los van die van papa of mama. En die eigen wil zegt "ik wil hier niet liggen voor die schone luier, ik wil niet dat je dit van me afpakt mama".
Prachtig eigenlijk dat ze hun eigen wil ontwikkelen, maar ook heel lastig voor henzelf. Want ja.. hoe ga je ermee om als jij iets wel wil en mama wil het niet.
Ik heb heel veel begrip en geduld voor de boosheid van mijn zoontje. Ik blijf heel consequent en lief. Dus ook consequent in dat slaan of schoppen niet mag. Maar zonder straf en zonder gevolgen. Dat komt later wel, denk aan 6/12 maanden verder.
Soms vraag ik het hem ook. schop je mama nou? En dan wijs ik naar zijn voeten. Mag dat? Nee.. en dan probeer ik hem weer met iets af te leiden. Of als hij me pijn doet laat ik dat ook duidelijk merken, maar wel met de gedachte dat hier absoluut nog geen kwade wil achter zit. Hij ontdekt zijn eigen willetje en de mogelijkheid om het ergens oneens mee te zijn.