<p>Hi mama’s en papa’s, Ik ben een jonge mama (24 jaar) en heb een dochter van 15 maanden. Ze word ontzettend boos en driftig als ze haar zin niet krijgt. Ik zit er momenteel écht even doorheen. Als ik zeg ‘nee’, en rustig uitleg waarom iets niet mag (met name tv kijken, of filmpjes op de telefoon) zet ze het op krijsen. Dit houdt ze zo >1 uur vol. Ik weet gewoon écht niet hoe ik deze cirkel kan doorbreken. Het is altijd onze nachtmerrie geweest om een verwend kindje te krijgen, maar deze kant gaat het nu wel op. Het lastige is, ik heb zelf autisme waardoor ik het gehuil en gekrijs erg slecht aan kan. Ik word zelf enorm gestresst en zenuwachtig als ze maar zo blijf krijsen (zoals denk wel elke ouder herkent). Mijn vraag is, hebben jullie tips? Of herkenning? Hoe doorbreek ik die cirkel? Word het beter als we haar een paar keer uren laten krijsen omdat wij niet doen wat zij wil? Wat is jullie 'methode'?Negeren/troosten/streng orde roepen? Liefs, S. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Dreumes heftige emoties wanneer ze haar zin niet krijgt
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi, lastig kan het zijn hè? Ik weet niet of het helpt maar wat hier altijd helpt is niet alleen uitleggen wat hij niet mag, maar vooral verwoorden wat hij graag wil. In jouw voorbeeld zou ik dan dus zeggen tegen mijn kindje: wat jammer hè dat je geen televisie mag kijken. Je zou wel de hele dag tv willen kijken. Kon dat maar. Mama/ik zou ook wel de hele dag tv willen kijken maar dat is helemaal niet goed voor mama's/mijn ogen. En dan iets afspreken, bijvoorbeeld: je mag bij het tandenpoetsen nog een filmpje kijken. En dan iets nieuws voorstellen: zullen we dan nu een hut gaan bouwen.
Tis wel een investering maar hier helpen dit soort manier wel. Maar ieder kind is natuurlijk anders en logisch als je af en toe er geen zin meer in hebt. Ik denk alleen dat laten krijsen echt niet helpt.
Tis wel een investering maar hier helpen dit soort manier wel. Maar ieder kind is natuurlijk anders en logisch als je af en toe er geen zin meer in hebt. Ik denk alleen dat laten krijsen echt niet helpt.
Tja, ik wil ook wel de hele dag tv kijken en filmpjes kijken. Maar zo werkt het gewoon niet.
Mijn 2 dochters zijn 3 jaar en 17 maanden. Tv kijken doen ze ook graag, maar we hebben er vaste tijdstippen voor. Van 9.30-10.00 (tijdens het fruit eten) en van 17.00-17.45, tot het etenstijd is. De oudste mag daarnaast van 13.00-14.00 op de tablet als haar zusje slaapt.
In uitzonderlijke gevallen mogen ze nog even samen op de tablet. Zoals vanmiddag. We hadden een uur in de sneeuw gespeeld en ze waren steenkoud, hadden koude voeten en waren allebei aan t huilen. Dan mogen ze even samen op de tablet onder een deken om te kalmeren.
Dus vaste tijden, dat werkt hier echt! Ze kunnen natuurlijk nog geen klok kijken (de oudste wel een beetje), maar ze weten gewoon dat ze in de ochtend eerst een paar uur moeten spelen en zodra ik zeg: zullen we fruit gaan eten?, dan pakken ze de afstandsbediening. Dat snapt de jongste ook heel goed. Na het fruit eten/tv kijken gaan we altijd op pad van 10.15-11.30 ongeveer.
Verder afleiden! Duidelijk zijn. Nee, we kijken nu geen tv! Kom, we gaan even samen kleuren/verven/bouwen met de blokken. Ga erbij zitten op de grond en speel mee. Leid haar af. Ze onthoudt echt geen uur lang dat ze persé tv wilt kijken, ze blijft wél een uur lang in haar gehuil hangen en op den duur doorbreek jij dat alleen nog maar met de tv aan te doen. Precies wat je dus niet wilt.
Sowieso in de ochtend, zodra we beneden komen, dan gaan we eerst aankleden en ontbijten aan tafel. Daarna vaak nog een puzzel ofzo aan tafel. Dan is er al bijna een uur om. Zéker geen tv om 6.30 s ochtends, geen discussie mogelijk!
Ik ben niet heel moeilijk met tv kijken en de tablet, maar wil gewoon dat ze bepaalde uren per dag zelf spelen. We gaan ook altijd 2x per dag de deur uit, in de ochtend een uur en eind van de middag ook een uur. Dat breekt de dag.
Als ze verveeld worden en gaan zeuren om de tv of tablet, gaan we verven of kleien of buiten spelen of een duplo huis bouwen ofzo!
Vaste tijdstippen, afleiding en echt duidelijk nee blijven zeggen is belangrijk! Niet toegeven omdat zij zo dramatisch doet hoor! Hoe moeilijk ook.. maar als je hierin duidelijk bent, snapt ze dat snel genoeg. En als ik ze afleidt met een activiteit als verven of kleien, zijn ze daar dolgelukkig mee en de tv helemaal vergeten!
Mijn 2 dochters zijn 3 jaar en 17 maanden. Tv kijken doen ze ook graag, maar we hebben er vaste tijdstippen voor. Van 9.30-10.00 (tijdens het fruit eten) en van 17.00-17.45, tot het etenstijd is. De oudste mag daarnaast van 13.00-14.00 op de tablet als haar zusje slaapt.
In uitzonderlijke gevallen mogen ze nog even samen op de tablet. Zoals vanmiddag. We hadden een uur in de sneeuw gespeeld en ze waren steenkoud, hadden koude voeten en waren allebei aan t huilen. Dan mogen ze even samen op de tablet onder een deken om te kalmeren.
Dus vaste tijden, dat werkt hier echt! Ze kunnen natuurlijk nog geen klok kijken (de oudste wel een beetje), maar ze weten gewoon dat ze in de ochtend eerst een paar uur moeten spelen en zodra ik zeg: zullen we fruit gaan eten?, dan pakken ze de afstandsbediening. Dat snapt de jongste ook heel goed. Na het fruit eten/tv kijken gaan we altijd op pad van 10.15-11.30 ongeveer.
Verder afleiden! Duidelijk zijn. Nee, we kijken nu geen tv! Kom, we gaan even samen kleuren/verven/bouwen met de blokken. Ga erbij zitten op de grond en speel mee. Leid haar af. Ze onthoudt echt geen uur lang dat ze persé tv wilt kijken, ze blijft wél een uur lang in haar gehuil hangen en op den duur doorbreek jij dat alleen nog maar met de tv aan te doen. Precies wat je dus niet wilt.
Sowieso in de ochtend, zodra we beneden komen, dan gaan we eerst aankleden en ontbijten aan tafel. Daarna vaak nog een puzzel ofzo aan tafel. Dan is er al bijna een uur om. Zéker geen tv om 6.30 s ochtends, geen discussie mogelijk!
Ik ben niet heel moeilijk met tv kijken en de tablet, maar wil gewoon dat ze bepaalde uren per dag zelf spelen. We gaan ook altijd 2x per dag de deur uit, in de ochtend een uur en eind van de middag ook een uur. Dat breekt de dag.
Als ze verveeld worden en gaan zeuren om de tv of tablet, gaan we verven of kleien of buiten spelen of een duplo huis bouwen ofzo!
Vaste tijdstippen, afleiding en echt duidelijk nee blijven zeggen is belangrijk! Niet toegeven omdat zij zo dramatisch doet hoor! Hoe moeilijk ook.. maar als je hierin duidelijk bent, snapt ze dat snel genoeg. En als ik ze afleidt met een activiteit als verven of kleien, zijn ze daar dolgelukkig mee en de tv helemaal vergeten!
Driftbuien horen er helaas bij. Gelukkig heeft ze nog echt de leeftijd waarop je goed kunt afleiden. Mijn jongen is nu 18 maanden en als hij een driftbui krijgt doe ik het volgende:
Eerst even boos laten zijn met de boodschap "nee je mag nu niet [...] doen". Als hij kwaad is mag ik niet in de buurt komen. Als hij agressief wil doen naar mij, de katten of spullen dan zeg ik hem heel streng dat we zo niet met elkaar/ speelgoed / onze spullen omgaan. Verder mag hij best even boos zijn, want dat is immers een gezonde emotie.
Op met moment dat de ergste piek eraf is en het eigenlijk meer verdriet wordt, dan leid ik hem af met zijn favoriete speelgoed, met een vraag als: " maar waar is nou eigenlijk je kranenboek gebleven?". Vaak is hij dan zo afgeleid dat hij deze gaat pakken. Dan roep ik hem bij me en gaan we samen zitten lezen.
Wordt hij niet rustiger, dan pak ik zelf dat boek en ga ik hardop kijken: "hé kijk nou... een kraan! En een helikopter! Woooow". Dan is hij zo geïnteresseerd dat hij ook stopt met boos zijn en dan kruipt hij lekker tegen me aan....
Dus het advies van mij is: even boos laten zijn, want boos zijn mag, en daarna afleiden.
Het allerbelangrijkste is dat je voet bij stuk probeert te houden, en ja, dat is soms zo lastig, want je wil dat het gekrijs gewoon stopt! Maar die kleintjes hebben al snel door dat een Nee snel Ja kan worden, als ze volhouden.
Daarnaast is Rust, Reinheid, Regelmaat hier ook wel een begrip. Als je kleine meid weet dat ze bijvoorbeeld in de ochtend altijd na haar ontbijt even een filmpje mag kijken, dan kom je haar ook tegemoet en is het voorspelbaar.. kies je voor 1 filmpje, dan blijft het vervolgens ook 1 filmpje, niet 2 of 3.
Heel veel succes met jullie kleine meisje!
Eerst even boos laten zijn met de boodschap "nee je mag nu niet [...] doen". Als hij kwaad is mag ik niet in de buurt komen. Als hij agressief wil doen naar mij, de katten of spullen dan zeg ik hem heel streng dat we zo niet met elkaar/ speelgoed / onze spullen omgaan. Verder mag hij best even boos zijn, want dat is immers een gezonde emotie.
Op met moment dat de ergste piek eraf is en het eigenlijk meer verdriet wordt, dan leid ik hem af met zijn favoriete speelgoed, met een vraag als: " maar waar is nou eigenlijk je kranenboek gebleven?". Vaak is hij dan zo afgeleid dat hij deze gaat pakken. Dan roep ik hem bij me en gaan we samen zitten lezen.
Wordt hij niet rustiger, dan pak ik zelf dat boek en ga ik hardop kijken: "hé kijk nou... een kraan! En een helikopter! Woooow". Dan is hij zo geïnteresseerd dat hij ook stopt met boos zijn en dan kruipt hij lekker tegen me aan....
Dus het advies van mij is: even boos laten zijn, want boos zijn mag, en daarna afleiden.
Het allerbelangrijkste is dat je voet bij stuk probeert te houden, en ja, dat is soms zo lastig, want je wil dat het gekrijs gewoon stopt! Maar die kleintjes hebben al snel door dat een Nee snel Ja kan worden, als ze volhouden.
Daarnaast is Rust, Reinheid, Regelmaat hier ook wel een begrip. Als je kleine meid weet dat ze bijvoorbeeld in de ochtend altijd na haar ontbijt even een filmpje mag kijken, dan kom je haar ook tegemoet en is het voorspelbaar.. kies je voor 1 filmpje, dan blijft het vervolgens ook 1 filmpje, niet 2 of 3.
Heel veel succes met jullie kleine meisje!
Ontzettend lastig! Dreumesen kunnen hardnekkig zijn hè. Consequent zijn is toch heel belangrijk. Nee is nee. En probeer wat af te leiden. Wil je dreumes tv kijken wat niet de bedoeling is, pak een bak dublo en ga zelf op de grond zitten bouwen. Je dreumes komt vanzelf kijken. Boekjes lezen, verven, balletje rollen, puzzeltje maken, blokken toren maken en omgooien. Geef zelf het voorbeeld dat er gespeeld kan worden. Driftbuien horen er wel bij, maar probeer ze positief om te draaien. Ik lees dat je uitlegt waarom iets wel of niet mag. Kinderen van deze leeftijd horen maar 2 woorden van een zin. De eerste en de laatste. Maak de uitleg niet te lang. Sterkte in ieder geval!
Ik zie veel tips voorbijgaan die ik ook gebruik.
- uitleg kort houden gevolgd met de rest:
- afleiden met iets anders
- het gevoel dat je kind heeft benoemen en de reden daarachter: bv je bent boos hé? Je wou zeker graag Nijntje kijken. Dat is ook leuk, maar kan even niet. (En dan de tijd geven om het te verwerken)
- naast het verbieden, direct een andere optie aanbieden. Geen tv, maar Lego spelen of koekjes bakken.
je vraagt ook tips om het gejank te doorbreken. Dit is wat ik deed als m'n kind te lang bleef doorhuilen dat ie zelf niet eruit kon komen.
- zelf rustig blijven, en anders hulp vragen en rust opzoeken
- toen mijn kindje zo oud was en in een sprongetje zat hielp het om samen naar buiten te staren of,
-- de kraan openzetten en naar de straal luisteren of kijken.
--- ventilator aan en windje voelen en naar kijken (zomertijd)
- mijn man kan heel goed kietelen en laten schaterlachen
- ik ging weleens zelf op de grond liggen en "meehuilen". M'n kind was dan zó verrast...
deze leeftijd is ook lastig voor het kindje zelf. Alles is ook nieuw. Prikkels verwerken, emoties voelen. Televisiekijken is ook het meest fantastische ding wat ie in zijn héle leven kent.
Je kind moet leren om met teleurstelling om te gaan. Dan ben jij er om dat te begeleiden. Een naam geven wat ie voelt. De context eromheen uitleggen. En dan het kindje zelf eruit laten komen.
sterkte
- uitleg kort houden gevolgd met de rest:
- afleiden met iets anders
- het gevoel dat je kind heeft benoemen en de reden daarachter: bv je bent boos hé? Je wou zeker graag Nijntje kijken. Dat is ook leuk, maar kan even niet. (En dan de tijd geven om het te verwerken)
- naast het verbieden, direct een andere optie aanbieden. Geen tv, maar Lego spelen of koekjes bakken.
je vraagt ook tips om het gejank te doorbreken. Dit is wat ik deed als m'n kind te lang bleef doorhuilen dat ie zelf niet eruit kon komen.
- zelf rustig blijven, en anders hulp vragen en rust opzoeken
- toen mijn kindje zo oud was en in een sprongetje zat hielp het om samen naar buiten te staren of,
-- de kraan openzetten en naar de straal luisteren of kijken.
--- ventilator aan en windje voelen en naar kijken (zomertijd)
- mijn man kan heel goed kietelen en laten schaterlachen
- ik ging weleens zelf op de grond liggen en "meehuilen". M'n kind was dan zó verrast...
deze leeftijd is ook lastig voor het kindje zelf. Alles is ook nieuw. Prikkels verwerken, emoties voelen. Televisiekijken is ook het meest fantastische ding wat ie in zijn héle leven kent.
Je kind moet leren om met teleurstelling om te gaan. Dan ben jij er om dat te begeleiden. Een naam geven wat ie voelt. De context eromheen uitleggen. En dan het kindje zelf eruit laten komen.
sterkte
Ik zou zeggen afleiden!
Help je kindje los te komen uit de emotie dat het voelt. Door te herhalen dat het niet mag, bijt het zich snel vaster in "maar ik wil het toch". Ze komen daar dan niet eenvoudig zelf uit.
Mijn man vond het eerst maar manipulatief, maar ziet inmiddels de voordelen.
- Je kindje kan snel verder, en kan andere leuke dingen doen.
- De frustratie loopt bij jouzelf niet onnodig hoog op. Het blijft zo leuk.
Wat betreft een filmpje op de telefoon, voor ons een teken dat we zelf net iets teveel ermee bezig zijn (dus een mooie spiegel).
Gaat ze drammen, dan leg ik de telefoon echt resoluut weg en zeg dat hij uit is. Wat betreft de tv, de afstandsbediening leg ik buiten handbereik en ook daar zeg ik dat we geen filmpje gaan kijken en hij uit blijft.
Hier merk ik juist dat als we weleens een filmpje kijken het gedram er om ook sterker aanwezig is. Dus een filmpje kijken is hier echt uitzonderlijk. Ik denk dat het helpt zoals ik hierboven lees om een filmpje kijken te koppelen aan een ander vast bekend moment (bv fruit). En het ook voorspelbaar te maken door altijd dezelfde tijd aan te houden.
Voor afleiding:
- oh, wat doet de kat?
- zie jij buiten ook een vogel?
- waar is je pop gebleven?
- heeft de pop honger/is ze koud etc etc.
- wil je een toren bouwen van duplo?
- zal mamma je haren mooi maken?
- heb je dorst, wil je wat drinken?
- waar is dit en dit speelgoed eigenlijk gebleven?
- mamma heeft honger, kun jij wat voor mamma koken? (speelgoedkeuken).
En nog veel meer wat in de buurt is, of waar ze aandacht op kan vestigen.
Vindt ze het lastig, dan verlaat ik de ruimte, vaak wil ze dan mee.
- mamma gaat even naar de wc.
- mamma gaat wat drinken pakken.
- mamma gaat iets opruimen/weggooien.
Of ik stuur haar zelf naar een andere ruimte om iets te doen:
- gooi jij dit even in de prullenbak?
- kun jij mama's sloffen pakken?
- kun je de stoffer en blik ophalen?
Genoeg te verzinnen dus.
Blijft ze hysterisch, probeer het dan op een later moment nog eens, of Las wat eerder een eet- of drink moment in. Ga zelf iets eten of drinken waar zij ook interesse in heeft. Alles om even los te komen uit de emotie 'ik wil dit en mag dit nu niet!!!!'.
Succes!
Help je kindje los te komen uit de emotie dat het voelt. Door te herhalen dat het niet mag, bijt het zich snel vaster in "maar ik wil het toch". Ze komen daar dan niet eenvoudig zelf uit.
Mijn man vond het eerst maar manipulatief, maar ziet inmiddels de voordelen.
- Je kindje kan snel verder, en kan andere leuke dingen doen.
- De frustratie loopt bij jouzelf niet onnodig hoog op. Het blijft zo leuk.
Wat betreft een filmpje op de telefoon, voor ons een teken dat we zelf net iets teveel ermee bezig zijn (dus een mooie spiegel).
Gaat ze drammen, dan leg ik de telefoon echt resoluut weg en zeg dat hij uit is. Wat betreft de tv, de afstandsbediening leg ik buiten handbereik en ook daar zeg ik dat we geen filmpje gaan kijken en hij uit blijft.
Hier merk ik juist dat als we weleens een filmpje kijken het gedram er om ook sterker aanwezig is. Dus een filmpje kijken is hier echt uitzonderlijk. Ik denk dat het helpt zoals ik hierboven lees om een filmpje kijken te koppelen aan een ander vast bekend moment (bv fruit). En het ook voorspelbaar te maken door altijd dezelfde tijd aan te houden.
Voor afleiding:
- oh, wat doet de kat?
- zie jij buiten ook een vogel?
- waar is je pop gebleven?
- heeft de pop honger/is ze koud etc etc.
- wil je een toren bouwen van duplo?
- zal mamma je haren mooi maken?
- heb je dorst, wil je wat drinken?
- waar is dit en dit speelgoed eigenlijk gebleven?
- mamma heeft honger, kun jij wat voor mamma koken? (speelgoedkeuken).
En nog veel meer wat in de buurt is, of waar ze aandacht op kan vestigen.
Vindt ze het lastig, dan verlaat ik de ruimte, vaak wil ze dan mee.
- mamma gaat even naar de wc.
- mamma gaat wat drinken pakken.
- mamma gaat iets opruimen/weggooien.
Of ik stuur haar zelf naar een andere ruimte om iets te doen:
- gooi jij dit even in de prullenbak?
- kun jij mama's sloffen pakken?
- kun je de stoffer en blik ophalen?
Genoeg te verzinnen dus.
Blijft ze hysterisch, probeer het dan op een later moment nog eens, of Las wat eerder een eet- of drink moment in. Ga zelf iets eten of drinken waar zij ook interesse in heeft. Alles om even los te komen uit de emotie 'ik wil dit en mag dit nu niet!!!!'.
Succes!
Hmm lastig! Er zit ook gewoon zoveel verschil in temperament per kind, m.a.w. hoeveel pit om de strijd op te zoeken heeft een mens. Die van ons is daarin gok ik wat gemmideld en wat makkelijker te stoppen. Maar dit is wat ik doe.
- ik zeg duidelijk nee, "...." gaan we nu niet doen.
En dan ga ik andere opties geven.
- Je mag wel ..... Net zo lang tot we iets vinden dat hij wil doen.
Als hij begint te huilen zeg ik heel duidelijk zijn naam, om even contact te zoeken.
- "....", Ook als je huilt mag je niet "...." We gaan het niet doen. Je mag wel.....
Tenzij hij begint te huilen op een wijze dat hij niet meer kan luisteren, te groot verdriet of te grote boosheid. Dan til ik hem op en troost ik hem. Tot we weer contact hebben en ik alternatieven aan kan bieden.
Een alternatief dat altijd werkt: op een stoel staan en kliederen met water in de gootsteen, in bad, op de loopfiets naar buiten.
Maar goed. Die van ons laat zich dus altijd troosten, zijn temperament is denk ik wellicht wat minder groot. Daar hebben ze geloof ik best wat boekjes over met veel tips.
- ik zeg duidelijk nee, "...." gaan we nu niet doen.
En dan ga ik andere opties geven.
- Je mag wel ..... Net zo lang tot we iets vinden dat hij wil doen.
Als hij begint te huilen zeg ik heel duidelijk zijn naam, om even contact te zoeken.
- "....", Ook als je huilt mag je niet "...." We gaan het niet doen. Je mag wel.....
Tenzij hij begint te huilen op een wijze dat hij niet meer kan luisteren, te groot verdriet of te grote boosheid. Dan til ik hem op en troost ik hem. Tot we weer contact hebben en ik alternatieven aan kan bieden.
Een alternatief dat altijd werkt: op een stoel staan en kliederen met water in de gootsteen, in bad, op de loopfiets naar buiten.
Maar goed. Die van ons laat zich dus altijd troosten, zijn temperament is denk ik wellicht wat minder groot. Daar hebben ze geloof ik best wat boekjes over met veel tips.