Hoiii hoi,
Ik ben bevallen van mijn tweede dochter toen mijn eerste dochter bijna 1 jaar was. Ze schelen BIJNA 12 maanden. Tijdens mijn zwangerschap ben ik eigenlijk helemaal niet bezig geweest met de gedachte "hoe gaat mijn oudste hierop reageren". Ik kan je wel vertellen dat ik me er ook zeker niet op had kunnen voorbereiden.
Ik had een ontzettend fijne thuisbevalling die in totaal maar 2 uurtjes duurde. Ondanks dat opa en oma er waren om op mijn oudste te passen was ik me tijdens de bevalling constant aan het druk maken om haar. Toen alles en iedereen weer tot rust was, kreeg ik een enorm schuldgevoel tegenover haar. Dit ga jij vast en zeker ook krijgen, maar dit zijn de hormonen :') Ik heb zoooveeel gejankt die eerste dagen uit schuldgevoel tegenover mijn oudste. Omdat ik haar niet mocht optillen, ik mocht niet de trap af, mocht haar niet eens zelf uit haar bedje tillen. Op dat moment dacht ik, ze voelt zich in de steek gelaten. Ik ben namelijk thuismoeder en ik zorgde 24/7 voor haar. Zij was nog nooit bij opa en oma gebracht om op te passen. Nog nooit zonder mij geweest. Ik deed letterlijk alles gewoon zelf.. Achteraf gezien, toen de hormonen wat tot rust waren gekomen en ik weer helderder kon denken, besefte ik, ook al kon ik die handelingen tijdelijk niet doen, dat ze zich niet in de steek gelaten hoefde te voelen. Ik was er immers nog steeds en besteedde elke vrij minuut met haar. Haar reactie op de baby was ook totaal niet jaloers. Het is wennen, maar na een weekje ging alles weer zijn gangetje. Ze was voornamelijk nieuwsgierig en nu ze allebei wat ouder zijn, zijn ze zo lief samen. Echt hartverwarmend om te zien. In ieder geval proficiat met je zwangerschap en ik hoop dat je een fijne bevalling hebt (net als mij hehe)
