driftbui

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Ik kom net bij de supermarkt vandaan en daar kreeg
mijn zoontje van 22 maanden weer een driftbui, we stonden in de rij van
de kassa te wachten , maar hij wilde doorlopen, maar dat kan natuurlijk
niet en toen begon ie te krijsen en eerst negeerde ik het , maar hij
ging door, dus probeerde ik tegen hem te praten dat ie op moest houden
enz, maar luisteren ho maar. Ik schaamde me kapot, al die mensen die je
aan staan te kijken van krijg   je m niet eens stil?! Want t "leuke" was
nog toen de cassiere tegen hem begon te praten toen was ie ineens wel
stil.. en toen voelde ik me zó dom en klein..
Hoe gaan jullie met zulke situaties om?
Alle adviezen zijn welkom, want ik weet t niet.
 
Mijn dreumes is 15 maanden, dus heb nog geen dergelijke situatie meegemaakt.

Het klinkt misschien een beetje kort door de bocht, maar van mijn moeder kreeg ik eens een verhaal te horen dat ik ook eens zoiets had gedaan. Het bekende scenario: middenin de winkel ineens gaan krijsen / stampvoeten / huilen, kortom: een driftbui omdat ik m'n zin niet kreeg. Mijn moeder heeft de boodschappenkar middenin de winkel laten staan, heeft mij stevig aan m'n armpje gepakt en zowat die winkel uitgesleurd, naar huis toe. Daar heb ik echt mega op m'n donder gehad (pak voor m'n broek en voor straf de rest van de middag op mijn kamer blijven). Ik heb het volgens mijn moeder noooooooit meer gedaan.

Ik zie het ook wel eens gebeuren bij ons in de supermarkt en tsja .. ik ben dan ook eigenlijk wel iemand die dan zuchtend kan kijken en denken 'nou kom op, zorg eens dat dat kind ophoudt?'. Maar ja, diezelfde moeders hoor je dan lieflijk praten, zo van 'nee Jantje, hou daar eens mee op?'.

Ik hoop voor mijn dreumes dat ie zo'n aktie nooit in z'n hoofd gaat halen straks .. maar als hij dat toch gaat doen, dan zal ik denk ik hetzelfde doen als mijn moeder. Ben wellicht wat streng , maar probeer wel consequent te blijven en voet bij stuk te houden. Dat gedrag tolereer ik gewoon niet.
 
Linda, ik denk niet dat die actie van je moeder zin heeft bij een kind wat nog geen 2 jaar oud is (hoe oud was jij destijds?) Die snapt dat nog niet. Bovendien wordt zo'n kind vervelend in de supermarkt omdat hij naar huis wil (boodschappen doen is niet leuk) en als je dan linea recta naar huis gaat doe je dus precies wat hij wil.

Ik denk dat negeren het beste werkt. En dan blijven negeren. Als hij uiteindelijk tòch aandacht krijgt dan doet hij het de volgende keer weer.

Je moet trouwens wel leren om je niks van anderen aan te trekken. Als iemand zich eraan ergert dan gaat hij zelf maar weg. Succes.
 
Mijn dochtertje van bijna 18 maanden is het makkelijkste kind dat je maar kunt hebben.
Zo'n 1,5 maand had ze haar eerste en voorlopig nog laatste driftbui. Ze was echt niet aanspreekbaar, wilde  niet opgepakt worden en lag op het laatst alleen nog maar op de grond heen en weer te rollen en te huilen.Na zo'n 5 minuten werd ze weer rustig en was de bui over.  En dat alleen omdat ze iets niet mocht hebben. Gelukkig was dit thuis en ik kan me goed voorstellen dat  ik me in een winkel opgelaten zou voelen. Maar ik denk toch dat, wanneer het mij zou overkomen, ik m'n dochtertje op zo'n moment,net als thuis,  gewoon zou laten uitrazen en me niet teveel van de omgeving ga aantrekken en hoe die eventueel over mij zouden denken. Ik ken m'n dochtertje tenslotte het beste en weet dat dit er, helaas, bij hoort.
 
Petra, ik heb het ff nagevraagd .. ik was nog geen 2 jaar in ieder geval. En het klopt wel dat kinderen het dus voor elkaar krijgen dat ze toch naar huis gaan (dat willen ze met zo'n bui bereiken), maar wat hen dan tegenstaat is, als ze eenmaal thuis zijn, gewoon flink straf krijgen voor hun absurde bedrag. En dat willen ze weer niet lijkt me. Dus in die zin denk ik dat zo'n aktie wel werkt. Maar het kan verschillen.

Wat boodschappen doen betreft, mijn zoontje van nu 15,5 maand vind het altijd een feest. Misschien vindt hij het later wel niet meer zo leuk .. jammer voor hem, maar hij moet het echt niet in z'n hoofd halen om krijsend op de grond te gaan liggen en kermen en dus mij voor schut te zetten .
 
Nou Linda,
Vind het eerlijk gezegd nogal heftig, een kind de winkel 'uitsleuren', 'pak voor de broek'en 'heel de middag op de kamer blijven', maar goed als jij je hier goed bij voelt......
 
gewoon negeren, helaas heb ik het al meegemaakt met mijn af en toe driftige mannetje, maar ik ben ergens  toch ook  blij dat hij zijn eigen willetje heeft. Tuurlijk je voelt je wel een beetje opgelaten maar goed, iedereen maakt het wel is mee en ik kan me eigenlijk niet zo boeien wat een ander vind.

Mee naar huis sleuren en dan flink op zijn kop geven vind ik persoonlijk wel heel erg ver gaan, winkelen is niet leuk voor kinderen (voor volwassenen ook niet trouwens) en ze krijgen ook echt niet voor niks een driftbui. Bovendien weet ik zeker dat het ook niet zou helpen bij mijn zoontje, niet dat ik het zou uitproberen hoor want ik vind het wel heel erg ver gaan.

Groetjes,
Lia
 
Hi hi, ik denk dat jullie het niet zo letterlijk moeten nemen wat Linda zegt.
Een kind van twee jaar kan een consequentie (straf) wel degelijk al begrijpen. Althans, op die leeftijd kun je er mee beginnen (dan leren ze het uiteindelijk ook begrijpen, en verband te leggen), wil natuurlijk niet zeggen dat ieder kind van (net) 2 het al helemaal begrijpt. Maar eens moet je beginnen met een consequentie aan iets  te verbinden wat niet door de beugel kan, straffen.
En een pak voor de broek, ik heb het nog niet gedaan, maar dat komt omdat het je tegenwoordig ingeprent en aangepraat wordt dat het verboden is om ook een 'pedagogische tik te geven. Slaan ben ik echt niet voor, maar reken maar dat iedere ouder wel eens als laatste redmiddel een tik geeft. Ik heb het ook wel eens gedaan, het is niet fijn, maar je bent ook mens. En zeker als je kind ouder is, dan zal het heus niet direct schade er aan ondervinden (aan een tik dan he, of ruw beetpakken), zeker niet als je het nooit met regelmaat doet. Ik denk dat als je als ouder consequent bent en duidelijk, stuctuur geeft dat je daarmee het meeste bereikt en je eigenlijk nooit een tik hoeft uit te delen, maar bijvoorbeeld genoeg hebt aan een strafplaats (denk aan de nanny). En ja, dan gebeurd het wel eens een keer een tik, maar dan zou een ouder kind dat ook heus wel doorhebben dat hij veels te ver is gegaan.
Ik vroeger in iedergeval wel, heb toch wel  vaker een  tik gehad hoor of een pak voor  mijn billen (letterlijk), maar dan had ik wel respect  daarna, want het  gebeurde zelden. Maar als het  gebeurde dan was het ook wel nodig, dan had ik het ze ook wel heel moeilijk gemaakt... En: ik ben altijd evenveel blijven houden van mijn ouders, ben een heel gezond en gelukkig mens hoor!!!  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan