Hallo allemaal,
Ik heb ook een droom gehad tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik wil dit graag met jullie delen, maar wil jullie niet bang maken. Nu ja, lees maar:
Ik was 12 weken zwanger en droomde dat de bevalling begon. Ik herrinner me de paniek waarin we naar het ziekenhuis sjeesden, en dat daar de dokters zeiden: rustig maar mevrouw, het komt wel vaker voor dat een baby drie maanden te vroeg komt, en soms blijven ze wel in leven. Ik schreeuwde toen helemaal in paniek dat het geen drie maanden te vróeg was, maar dat ik nog maar drie maanden zwánger was.
De baby werd geboren en was dood. Ik zag nog wel het gezichtje van een (voldragen) baby. Dat gezichtje was heel mooi, en vredig. Het staat nog op mijn netvlies gebrandt.
Ik werd wakker met de zin in mijn hoofd: Dag mama, ik moet gaan, maar zal altijd bij je blijven in je hart...
Ik was toen wel verdrietig toen ik wakker werd, maar praatte mezelf aan dat het maar een droom was. Twee weken later had ik een miskraam, en het bleek dat het vruchtje in die week van mijn droom al was overleden.
Ik ben nu vooral heel dankbaar voor die droom, en zie het echt als een afscheid. Mijn kleine meisje heeft afscheid van ons genomen, ook al zagen we dat niet direct.
Hoe vervelend die miskraam ook is, ik ben wel heel blij met die droom.
Nu heb ik overigens twee knulletjes, maar nooit echt een samenhangende droom over ze gehad. Gelukkig maar, want dan zou ik misschien wel weer helemaal in de rats hebben gezeten over ze....
Liefs, Sil
Ik heb ook een droom gehad tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik wil dit graag met jullie delen, maar wil jullie niet bang maken. Nu ja, lees maar:
Ik was 12 weken zwanger en droomde dat de bevalling begon. Ik herrinner me de paniek waarin we naar het ziekenhuis sjeesden, en dat daar de dokters zeiden: rustig maar mevrouw, het komt wel vaker voor dat een baby drie maanden te vroeg komt, en soms blijven ze wel in leven. Ik schreeuwde toen helemaal in paniek dat het geen drie maanden te vróeg was, maar dat ik nog maar drie maanden zwánger was.
De baby werd geboren en was dood. Ik zag nog wel het gezichtje van een (voldragen) baby. Dat gezichtje was heel mooi, en vredig. Het staat nog op mijn netvlies gebrandt.
Ik werd wakker met de zin in mijn hoofd: Dag mama, ik moet gaan, maar zal altijd bij je blijven in je hart...
Ik was toen wel verdrietig toen ik wakker werd, maar praatte mezelf aan dat het maar een droom was. Twee weken later had ik een miskraam, en het bleek dat het vruchtje in die week van mijn droom al was overleden.
Ik ben nu vooral heel dankbaar voor die droom, en zie het echt als een afscheid. Mijn kleine meisje heeft afscheid van ons genomen, ook al zagen we dat niet direct.
Hoe vervelend die miskraam ook is, ik ben wel heel blij met die droom.
Nu heb ik overigens twee knulletjes, maar nooit echt een samenhangende droom over ze gehad. Gelukkig maar, want dan zou ik misschien wel weer helemaal in de rats hebben gezeten over ze....
Liefs, Sil