[quote quote=10582832]Heeel herkenbaar! Ik ben nu 40w2d en sinds 1 week is de baby IETSies rustiger. Mensen zeggen: ja, in derde trimester hebben ze echt minder ruimte, dus dan voel je de bewegingen niet zo meer. Nou, die van mij stampt vrolijk verder haha. Ik mag blij zijn met 5 uurtjes rust op een hele dag. Slapen: al maanden slecht. Niet op focussen zou fijn zijn, maar zodra er ook maar iets is dat de buik aanraakt (lees matras of voedingskussen of whatever), dan blijft de kleine net zo lang heel hard duwen en tikken geven tot ik uiteindelijk radeloos rechtop tegen de muur ga “slapen”, of half zwevend in mijn voedingskussen, waarbij mijn buik niks kan aanraken ?. Echt drama haha. Enige wanneer het stil is: vanaf half 5 tot uurtje of 10, half 11. Maar kan er ook wel veel om lachen. Dan denk ik dat het stil is en dan hoor ik ineens dat iemand in de piepschuimballetjes van mijn voedingskussen duwt haha. Who am I kidding. Soms is ‘ie zo moe na een intense dag bewegen, dat er weleens een rustdag tussen zit, wat ik compleet begrijp ?. En de baby reageert dus wel enorm op contact, ook een vinger of hand, etc. dat vind ik ook wel iets heel moois 
. Op het begin had ik zelfs even paniek, omdat ik dacht dat de baby ‘boos’ was ofzo, door ZOveel bewegingen en dat tikken en hard duwen. Maar de verloskundige vertelde toen heel mooi dat baby’s in de buik leren communiceren en dat dit juist hun eerste toenadering is: wie/wat is dit, waar hoort het bij, enz. De grap is ook dat de baby bij onbekende handen dus daarna wel wat rustiger is. Er waren ook twee avonden dat er twee of drie onbekende mensen aan de buik zaten (voor de baby; niet voor mij) en beide keren was het de dag daarna erg stil. Ik heb ook twee keer gemerkt dat de baby schrok van een geluid (heftige onweer in buitenland) en dan werd het bewegen ook heel intens voor een uur lang ofzo. Als ik de baarmoeder met beide handen zachtjes wiegde, werd het stil, als ik stopte, begon het weer. Misschien kun je dat proberen? Meditatie, yoga: wordt die van mij ook alleen maar beweeglijk van. Wat in bed als enige sóms helpt: beide handen op mijn buik leggen, dan gaat het na duwen en stompjes toch over in er tegenaan liggen of rustig worden. Soms word ik wakker en liggen mijn handen nog steeds zo. Helpt dus wel. Soms helpt ook nog meer warmte: een extra deken over mijn benen en onderbuik heen. Verder: vooral dus ook wel doorbijten en van genieten dat je zo’n actieveling hebt . Soms is het weleens ff fijn als het stiller zou zijn, maar aan de andere kant: heb het gevoel al veel samen te hebben gedaan haha en je hoeft je in ieder geval niet druk te maken of ‘ie nog ok is![/quote]
Bedankt voor je reactie!
Ja ik merk ook dat als ik bijv iets laat vallen of er is een hard gelukd dat ze schrikt dan denk ik ook van hee je krijgt het wel allemaal mee. Af en toe denk ik dat ze via mijn buik er uit probeert te kruipen?? helaas werkt handen op de buik bij mij niet elke aanraking gaat ze alleen nog maar meer tekeer maar ook wel leuk dat ze zo op me reageert. Enige war vervelend is is dat haar ene been in me bekken zit waardoor de trappen echt venijnig zijn maar goed ik heb volgendw week een keizersnede dus dan ben ik daar van verlost. Nu nog maar even genieten dan...
. Op het begin had ik zelfs even paniek, omdat ik dacht dat de baby ‘boos’ was ofzo, door ZOveel bewegingen en dat tikken en hard duwen. Maar de verloskundige vertelde toen heel mooi dat baby’s in de buik leren communiceren en dat dit juist hun eerste toenadering is: wie/wat is dit, waar hoort het bij, enz. De grap is ook dat de baby bij onbekende handen dus daarna wel wat rustiger is. Er waren ook twee avonden dat er twee of drie onbekende mensen aan de buik zaten (voor de baby; niet voor mij) en beide keren was het de dag daarna erg stil. Ik heb ook twee keer gemerkt dat de baby schrok van een geluid (heftige onweer in buitenland) en dan werd het bewegen ook heel intens voor een uur lang ofzo. Als ik de baarmoeder met beide handen zachtjes wiegde, werd het stil, als ik stopte, begon het weer. Misschien kun je dat proberen? Meditatie, yoga: wordt die van mij ook alleen maar beweeglijk van. Wat in bed als enige sóms helpt: beide handen op mijn buik leggen, dan gaat het na duwen en stompjes toch over in er tegenaan liggen of rustig worden. Soms word ik wakker en liggen mijn handen nog steeds zo. Helpt dus wel. Soms helpt ook nog meer warmte: een extra deken over mijn benen en onderbuik heen. Verder: vooral dus ook wel doorbijten en van genieten dat je zo’n actieveling hebt . Soms is het weleens ff fijn als het stiller zou zijn, maar aan de andere kant: heb het gevoel al veel samen te hebben gedaan haha en je hoeft je in ieder geval niet druk te maken of ‘ie nog ok is![/quote]Bedankt voor je reactie!
Ja ik merk ook dat als ik bijv iets laat vallen of er is een hard gelukd dat ze schrikt dan denk ik ook van hee je krijgt het wel allemaal mee. Af en toe denk ik dat ze via mijn buik er uit probeert te kruipen?? helaas werkt handen op de buik bij mij niet elke aanraking gaat ze alleen nog maar meer tekeer maar ook wel leuk dat ze zo op me reageert. Enige war vervelend is is dat haar ene been in me bekken zit waardoor de trappen echt venijnig zijn maar goed ik heb volgendw week een keizersnede dus dan ben ik daar van verlost. Nu nog maar even genieten dan...