quote: Febeke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('23-11-2008 21:03:36&apos
);
Ik was al helemaal vergeten hoe het stampen voelde na mijn eerste zwangerschap.
Ons dochtertje wordt volgende maand 1 jaar en ben nu 25 weken zwanger van ons tweede. Het is dus, gepland, heel snel gegaan bij ons...
Ik begin me meer en meer de vraag te stellen of het ons wel zal lukken.
En vooral mijn man ziet het soms niet helemaal zitten.
Er is geen weg terug, dus we zullen moeten, maar ik ben er toch een beetje bang voor.
Ik wil dat hier thuis alles PRIMA in orde is en zo met één kleintje, lukt mij dat nog, maar cho als ons tweede ukje er is, mmmmm dan zal ik moeten minderen en ik weet niet of me dat wel zal lukken.
Herkent iemand dit?
Liefs,
van ons...
Hoi,
Een stukje herkenning hier. Mijn perfectie is wel wat minder geworden, sinds we de tweeling hebben . En eerlijk gezegd kostte mij dat in het begin wel wat moeite, maar nu vind ik het heerlijk. Natuurlijk is alles schoon is huis. We stofzuigen en dweilen vaak (moet wel met hond en katten en kinderen die op de grond spelen), maar de kasten worden iets minder vaak gedaan als voorheen. De kinderen zijn zelden ziek, dus die hebben er geen last van als het huis een keertje minder wordt gedaan.
We zorgen wel dat de boel is opgeruimd (dat scheelt een hoop) en dat de was is bijgehouden. Al met al ben je dan niet te veel tijd kwijt.
Ik denk dat je je er niet te druk om moet maken. Je oudste zal nog wel een tijdje 's middags slapen en dan kan je het hoogstnoodzakelijke doen. Je kan beter je tijd besteden aan je kinderen en jezelf dan dat je je helemaal overspannen werkt aan het huishouden (dat komt toch nooit helemaal klaar). Geniet van de tijd dat de kinderen klein zijn, want de tijd vliegt voorbij.
Van het geschop in je buik moet je ook vooral blijven genieten, ik merk dat dat bij een tweede zwangerschap er wel eens bij in schiet. Vandaar dat ik vanaf vandaag met zwangerschapsyoga begin om even wat tijd voor mezelf en voor het kleine wonder in mijn buik te hebben.
groetjes,
Martine
); Ik was al helemaal vergeten hoe het stampen voelde na mijn eerste zwangerschap.
Ons dochtertje wordt volgende maand 1 jaar en ben nu 25 weken zwanger van ons tweede. Het is dus, gepland, heel snel gegaan bij ons...
Ik begin me meer en meer de vraag te stellen of het ons wel zal lukken.
En vooral mijn man ziet het soms niet helemaal zitten.
Er is geen weg terug, dus we zullen moeten, maar ik ben er toch een beetje bang voor.
Ik wil dat hier thuis alles PRIMA in orde is en zo met één kleintje, lukt mij dat nog, maar cho als ons tweede ukje er is, mmmmm dan zal ik moeten minderen en ik weet niet of me dat wel zal lukken.
Herkent iemand dit?
Liefs,
van ons...
Hoi,
Een stukje herkenning hier. Mijn perfectie is wel wat minder geworden, sinds we de tweeling hebben . En eerlijk gezegd kostte mij dat in het begin wel wat moeite, maar nu vind ik het heerlijk. Natuurlijk is alles schoon is huis. We stofzuigen en dweilen vaak (moet wel met hond en katten en kinderen die op de grond spelen), maar de kasten worden iets minder vaak gedaan als voorheen. De kinderen zijn zelden ziek, dus die hebben er geen last van als het huis een keertje minder wordt gedaan.
We zorgen wel dat de boel is opgeruimd (dat scheelt een hoop) en dat de was is bijgehouden. Al met al ben je dan niet te veel tijd kwijt.
Ik denk dat je je er niet te druk om moet maken. Je oudste zal nog wel een tijdje 's middags slapen en dan kan je het hoogstnoodzakelijke doen. Je kan beter je tijd besteden aan je kinderen en jezelf dan dat je je helemaal overspannen werkt aan het huishouden (dat komt toch nooit helemaal klaar). Geniet van de tijd dat de kinderen klein zijn, want de tijd vliegt voorbij.
Van het geschop in je buik moet je ook vooral blijven genieten, ik merk dat dat bij een tweede zwangerschap er wel eens bij in schiet. Vandaar dat ik vanaf vandaag met zwangerschapsyoga begin om even wat tijd voor mezelf en voor het kleine wonder in mijn buik te hebben.
groetjes,
Martine