Dubbel gevoel

Hoi Dionne,

Dat klinkt heel herkenbaar en ik denk dat veel moeders dat in het begin zo hebben. Bij een eerste nog sterker dan bij een tweede. Ik heb nu het voordeel dat er al een peuter van 2, 5 rondloopt die een ritme heeft en ook nodig heeft en Bjarne moet zich daar op aan passen gedeeltelijk. De eerste weken was dat echt heeeel lastig, maar nu gaat het eigenlijk steeds beter. Maar dingen als huishouden??? De tuin? De strijk.... ik loop enorm achter, daar kom ik nog niet aan toe op het moment. En het maakt me niks uit!
Dat komt wel.

Het is m.i. onmogelijk in de eerste periode en de perfecte moeder en de perfecte partner en de perfecte huisvrouw en de perfecte vriendin en de perfecte werknemer te zijn. Haha, dat is sowieso onmogelijk! Het een gaat altijd ten koste van  het ander. De kunst is om een nieuw evenwicht te vinden waar je je prettig bijvoelt en je niet te veel verplicht te voelen. Dat kost even tijd...

groetjes Dionne.vis78
 
Volgens mij loopt iedere nieuwe moeder of vader (kan natuurlijk ook) hier tegenaan. Ik had vorige week zo'n week waarin ik er 's middags om 12.00 achter kwam dat ik nog niet ontbeten had. Heel slecht natuurlijk, dus dat overkomt me hopelijk niet meer !
 
Ook ik sla al ruim elf weken heel wat ontbijtjes over en de strijk....   Ik kijk er maar even om heen. Ik ben al blij als ik de boel een beetje stofvrij krijg en de vloer kan dweilen. Wat ik nog nooit gemist heb is de douche, dan moest Laura maar even wachten in haar bedje of in de box. In het begin probeerde ik nog te eten met Laura aan de borst. Dan had ik een handje over waardoor het een beetje lukte, maar sinds ik de fles geef, probeer ik het zo te plannen dat ik kook en eet tussen twee flessen door. De vaat kan na de fles wel in de vaatwasser! Zo draai ik om Laura haar ritme heen en Laura om het mijne. Na een week of tien hadden we het voor elkaar. Nu voel ik me beduidend beter en gelukkig heb ik een baby die niet veel huilt en eigenlijk alles wel best vindt.

Groetjes Ilona
 
Herkenbaar? He-le-maal!!!

Het kleine hummeltje kost veel tijd en heeft er een neus voor te gaan huilen als je net alles hebt klaargezet om iets anders te doen... Ik vind wel dat we steeds meer op elkaar ingespeeld raken, ik kan beter voorspellen wanneer hij zich zal melden, ik hoor nu aan het huiltje wat ongeveer het probleem is en ik ben (denk ik) een heel stuk flexibeler geworden!! Hierdoor wordt het elke week een beetje beter. Maar toch loop ik nog regelmatig te stressen over de net niet schone WC, iets smoezelige keuken... Ach, komt wel weer.
Ik word ook een beetje harder, als Christian huilt voel ik minder de neiging om er op af te sprinten. Als ik onder de douche sta, tja, dan moet hij gewoon even wachten. Tijdens het kolven? Mama kan nu even niet weg. En ik laat me dus ook nooit meer een maaltijd door de neus boren! Dan denk ik: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat het hummeltje 10-15 minuten huilt en ontevreden is. Daar heeft nog nooit een baby iets van gekregen en hij is meestal binnen een minuut helemaal getroost (en vergeten, hoop ik!) als ik dan bij hem ben.

Groetjes, Karin
Mama van Christian (6,5 weken)
 
Heel normaal hoor, eerst moet je weer in een ritme zien te komen...ik heb net de tweede en moet weer helemaal opnieuw beginnen, vooral omdat nr 1 opstandig begint teworden omdat ze vindt dat haar kleine zusje nu wel genoeg aandacht heeft gekregen....

we moesten woensdag om 11 uur ergens zijn en met heel veel gehaast is het wel gelukt, maar in de rit ernaar toe zei mijn oudste van 3 ineens, mama mijn broek is nog los en mijn schoentjes ook.....zelf zag ik er ook nog uit alsof ik net uit mijn bed kwam...had beter even kunnen bellen dat het een kwartiertje later werd maarja....

Weet van een jaar of drie geleden dat het vanzelf weer goed komt, en daarvoor is je verlof ook min of meer bedoeld he....je leven weer op orde krijgen,

succes allemaal

Liefs Yvonne
 
Hoi,
hoezo herkenbaar? Hier gaat alles op rolletjes, superschoon huis, perfecte baby, goed ritme etcetera.....  Nee joh.... ben je gek.... net als overal is het hier soms een chaos. Vooral de eerste weken had ik het gevoel in een sneltrein te zitten die heel af en toe stopte. Als ik dan had ademgehaald dan ging hij er weer met een razend tempo vandoor. Langzaam aan ging het steeds beter, kreeg ik meer ritme en handigheid in de dingen. Op dit moment (Quinn is nu 10 weken) gaat het allemaal goed.
Ritme hebben we te pakken, maar zo dadelijk mag ik weer gaan werken, dus eens kijken hoe het dan gaat.
Maak je vooral niet te druk. Ga er bij voorbaat al vanuit dat wat je die dag wilt doen of hebt gepland niet zal lukken... dan kan het ook niet tegen vallen. Als het dan wel lukt is het mooi meegenomen. Leg jezelf niet te hoge eisen op. Daar zijn wij vrouwen zo goed in... maar het gevolg is vaak teleurstelling en frustratie. En de tijd gaat als zo snel dat het zonde is om de tijd daar aan te besteden.
Groetjes Veerle
 
hee lyanne..

nou das herkenbaar hoor meid!! ben zelf 4 weken geleden moeder geworden van naomi en ook zij heeft dr nodinge dwarse momenten. in t begin probeerde ik dr steeds te sussen en liep ik ook rond een uur smiddags nog in me pyama met die kleine op me arm en honger als een paard. nou dat hield ik nie lang vol. nu kijk ik gewoon concreet wat ze wil, een schone luier? eten? een knuffel van mama? is dat t allemaal niet dan leg ik dr gewoon even in dr bedje en dan mag ze even lekker brullen. dan ga ik gauw ff douchen ofzo , wat ik dan ook wil doen voor mezelf. kon t in t begin ook niet maar me moeder zei dat t echt geen kwaad kon als ik dr even een kwartier ofzo liet mopperen en meestal is ze idd gewoon even "boos"en als ik terug kom ligt ze vaak al te pitten.we zijn er al 24 uur per dag mee bezig ..ik vind t geen schande om hardop te zeggen dat ik ook soms even tijd voor mezelf wil. liefs anne
 
Terug
Bovenaan