Dubbele gevoelens tijdens eerste zwangerschap

<p>Hallo, </p><p>Graag wil ik mijn verhaal kwijt.</p><p>Samen met mijn partner hebben wij er voor gekozen om rustig aan met de tijd een kindje te krijgen.  Nu net na het kopen van onze eerste koopwoning samen, hebben wij afgelopen vakantie besloten om te stoppen met de pil. En er niet mee bezig te zijn, als het zo is dan is het zo. Na wat onderzoeken op internet hoe lang het ongeveer kan duren voor je zwanger raakt. </p><p>Nou is het zo, ik stopte met de pil na 10 jaar anticonseptie waarvan tussentijd 3,5 jaar spiraal en de rest van de tijd microginon 30. In mijn eerste week de pil niet slikken, je raad het al Bam gelijk zwanger.  </p><p>Heel blij maar ook heel verrast. Ontzettend dubbele gevoelens. Ik was vastberaden maar nou het zo ver is ben ik bang, heb ik de juiste keuze wel gemaakt? Ben ik hier wel klaar voor? Normaal gesproken kreeg ik zowat klapperende eierstokken als ik weer babykleding voorbij zag komen, maar nu zijn die gevoelens weg. Ik heb vriendinnen en mensen om mij heen die zwanger zijn of al kinderen hebben. En heb altijd al een kinderwens gehad. Ook aan mijn partner twijfel ik niet, alhoewel het voor hem na het ontdekken dat ik zwanger ben hij nu wat afzakt in nadenken er over, hij laat alles rustig op zich afkomen terwijl ik alleen maar aan mn twijfels moet denken. </p><p>Alle twijfels slaan toe, twijfels of ik nog wel zwanger ben omdat ik me af en toe zo goed voel en nergens last van heb. Maar dat is met de dag anders. Bang dat het verloren gaat, bang hoe de rest om mij heen reageert. Al een paar mensen weten het en die leken wel blijer dan mij. </p><p>Welke toekomstige moeders hebben dit ook? </p><p>#Dubbele gevoelens</p><p> </p><p> </p><p> </p>
 
Hoi,
Maak je geen zorgen, zulke gevoelens zijn heel normaal hoor! Ook al hadden jullie bewust de stap gemaakt, omdat je niet verwachtte dat het zo snel zou gaan, kan het je toch behoorlijk overdonderen! Als je twijfelt, probeer jezelf dan te herinneren aan hoe graag je dit wilde, en alle redenen daarvoor. Ik geloof dat als je van de schok bent bijgekomen, dat je er heel gelukkig mee zult zijn! Ben je al bij een verloskundige geweest, en/of een echo gehad? Dat kan ook nog een verschil maken: je kindje voor het eerst zien in je eigen buik.
Succes, maak je niet te veel zorgen!
 
Ik ken ook meerderen die dit hadden. Denk dat het normaal is. De gevoelens komen vanzelf weer terug, geforceerd goed proberen te voelen erbij heeft geen zin. Dus leef je leven en zie wat komen gaat! 
 
Eng he? Het was bij mij ook in 1x raak, wat ik nooit had gedacht! Toen vond ik het eerst eng, kunnen we dit wel? We hadden net een huis gekocht en waren nog niet eens verhuisd.. Maar hoe verder ik kom in de zwangerschap, hoe meer ik ernaar uitkijk! Vooral toen ik haar voelde trappen en de kamer kon inrichten werd het echter. Don't worry, je moet vast gewoon even wennen!
 
Bedankt voor de reacties, ik ben nu iets meer dan 5 weken. En heb voor 10 oktober mijn eerste echo staan. 
En tja wij krijgen 1 oktober de sleutel van ons nieuwe huis. En die dag willen wij mijn schoonouders en eigen mijn eigen ouders het gaan vertellen.  
Ook al helemaal bedacht hoe we het bekend maken (er komt een rompertje te hangen aan de muur in de kamer wat de kinderkamer gaat worden) dit zullen ze te zijn krijgen als we door het huis gaan die dag. 
De leuke dingen zie ik er echt wel in, maar het blijft daarnaast toch angstaanjagend en blijf met twijfelende gevoelens lopen.
 
Ik was op z'n zachts gezegd in shock... Gewenst, welkom, ik zag het helemaal voor me. En toen een positieve test... Zo definitief, zo onomkeerbaar, zo'n groot iets. En daarmee zoveel twijfel, angst, onzekerheid.
Laat je gevoel er gewoon wezen, het is niet niks en je hebt tijd nodig om het te bevatten. Komt vanzelf, is mijn ervaring en dat al binnen 12 weken zwangerschap haha.
 
Het lijkt wel alsof ik dit verhaal heb geschreven. Ik ben nu 6 weken zwanger. In juli dachten we zwanger te zijn. Ik was de pil 2x vergeten. Echter was ik niet zwanger. We waren teleurgesteld dus besloten we te stoppen met de pil en het dan gewoon rustig aan te doen. 10 augustus eerste menstruatie dag .8 september positieve test .Dit was echt sneller dan we dachten. Ik leef ook in een soort waas. Na 7 positieve testen kan ik het haast nog niet geloven. 18 jaar aan de pil gezeten. 3 oktober afspraak bij verloskundige. De eerste echo. Net als jij heb ik ook amper kwaaltjes en klachten .
 
We zijn overrompeld en ik kan mij zo vinden in jouw stukje tekst.
 
Nou deze topic had ik kunnen openen! Ik weet sinds 11 september dat ik zwanger ben. Ik ben nu ongeveer 7 weken en 5 dagen. Ik heb hier bijna 2 jaar op moeten wachten. Dus erg veel verdriet gehad dat het niet lukte. En nu is het zover en vind het allemaal zo eng. Ben super bang dat ik het niet aan kan. Voel er nog niet zoveel bij, soms wel dan ben ik helemaal blij en andere dag loop ik mij dood te piekeren. Ik ben echt blij dat ik niet de enige ben!
 
Terug
Bovenaan