durf niet zo goed blij te zijn

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

Herkent een van jullie misschien het volgende. Ik ben vorig jaar november gestopt met de pil, eerst zes maanden niet ongesteld geworden en toen ik daarna zwanger was kreeg ik een miskraam. Nu ben ik naar alle waarschijnlijkheid ook weer zwanger. Ik weet het eigenlijk honderd procent zeker maar heb nog niet getest. Alles wijst erop, ben zeker al meer dan twee weken overtijd, herken het gevoel ik mijn buik van de vorige twee keren, en heb een beetje kwaaltjes. Bovendien wist ik vanaf de bevruchting (zal ik maar zeggen) als zeker dat het deze keer was gelukt. Om een of andere reden had ik heel sterk dat gevoel en dat heb ik nog steeds maar ik durf niet echt blij te zijn omdat ik bang ben dat het weer niet goed zal gaan.  We zijn er na de miskraam niet echt heel erg mee bezig geweest om weer zwanger te worden maar nu het dan zo is is het een beetje een beladen onderwerp dat we allebei een beetje negeren. Ik wil ook eigenlijk niet testen maar kan niet zo goed zeggen waarom, misschien omdat het dan een echte bevestiging is en het dan ook echt fout zou kunnen gaan. Net alsof ik mezelf nu kan voorhouden dat er niet echt iets mis kan gaan als ik mezelf er niet echt op richt. Beetje onzin natuurlijk, en ik hou mezelf gewoon voor de gek. Weet ik ook wel, maar  het lijkt een soort  van overlevingsmechanisme.
Maar goed, herkent iemand het gevoel dat je na een miskraam de volgende zwangerschap zo bang bent dat er weer wat fout gaat dat je er niet echt van kunt genieten. Hoe lang duurde dit dan?

Groetjes, Margje.  
 
He wat vervelend voor je. Het zou  zo mooi moeten zijn maar ik kan me heel goed voorstellen dat je niet blij meer durft te zijn. Ik moet zeggen dat ik het heel knap vind dat mensen met zoiets om weten te gaan. Ik geloof dat ik zo nerveus zou zijn dat ik niets meer zou kunnen.

Het probleem is dat je het gewoon niet onder controle hebt. Als ik jou was zou ik een goede verloskundige zoeken die je vertrouwd en waar je je probleem en angsten bij neer kunt leggen. Misschien dat ze je wat meer kunnen controleren in het begin zodat je je zelf iets zekerder voelt.

sterkte
 
hi,

Ik herken mezelf zo goed in je verhaal.
Ik heb in juni een miskraam gekregen met 11 weken en 2 dagen. Ik ben op dit moment precies 11 weken zwanger. Ik heb met 9 weken een echo gehad die er goed uitzag, dat was al een goede geruststelling. Nu moet ik voor mezelf die grens van 12 weken over. En dan mag ik van mezelf wat meer gaan genieten (hoop dat het lukt). Ik krijg met 13 weken weer een echo om te kijken of alles goed is, en dat helpt ook wel met mn gemoedsrust!!

Ik hoop voor jou (en voor mezelf) dat we lekker van onze zwangerschap kunnen genieten!!!!

Liefs Diana
11 weken
 
Hoi,

Ik kan niet zeggen dat ik weet wat je meemaakt of hoe je je voelt. Ik heb nooit een miskraam gehad en natuurlijk hoop ik ook dat dit niet zal gebeuren. Ik ben nu 21 weken en 3 dagen zwanger van de eerste en was wel heel erg blij toen ik de 13 weken gehaald had, omdat ik toch ook erg bang was dat het mis zou gaan. Nu kan ik er wel blij mee zijn.

Wel blijft het constant in m'n achterhoofd zitten dat er nog iets mis zou gaan. Als ik nu weer dat verhaal in de andere topic lees over iemand die met 36 dagen een miskraam kreeg zonder aanwijsbare reden, ben je toch steeds weer blij als je je kleintje voelt bewegen. Morgen heb ik mijn 20 weken echo en ik kan niet wachten om mijn kleine weer te zien. Maar bij de minste buikkramp of wat dan ook denk ik al gelijk 'O God, laat er niks mis zijn met m'n kindje'. Ik vraag me af of de meeste 'moeders' dat hebben...

Sterkte!
 
Mijn hemel margje, tis alsof ik mijn eigen verhaal lees. Vorig jaar 2 miskramen(5 weken geleden de laatste) en nu ben ik er ook van overtuigd weer zwanger te zijn. Ook wij zijn erg bang, maar vooral mijn vriendje. Hij wil niet dat ik test omdat hij bang is de goden te verzoeken. Deze keer voelt het allemaal weer heel anders in mijn lijf, heftiger eigenlijk. Misselijk was ik voorheen amper geweest en nu wel. borsten veel gevoeliger dan bij de vorige keren. Zonder test heb je nooit zekerheid, maar mijn lijf zegt mij genoeg.
Ik heb met mijn vriend afgesproken vrijdg te testen. dan ben ik bijna 2 weken overtijd, dus moet de test goed uitslaan.
Ik heb hele vroege miskramen gehad en aanstaande woensdag zou ik dan al verder zijn dan ooit. Dat is voor mij de peil datum. Mocht ik nu zwanger blijken ga ik op zoek naar verloskundige die mij vroeg een echo wil aanbied. Wil met 7 weken weten of er een hartje klopt, dat zou de onzekerheid al erg wegnemen, ook al kan het dan natuurlijk alsnog fout gaan.

Succes Margje, en geniet stiekem toch maar een beetje van het overtijd zijn. Zwangerschap is altijd spannend, of je nu 4 of al  40 weken onderweg bent!!
dikke kus en hopelijk komt het voor ons dit keer goed!!
liefs, Annette
 
Hoi,
Heel herkenbaar!! Ik heb 5 jaar geleden een miskraam gehad (zeker) en vrij snel daarna waarschijnlijk weer 1. Maar toen wist ik niet dat ik zwanger was. Mijn eerste miskraam was een missed abortion. Ik zag bij de echo dat het hartje niet klopte. Ik dacht toen dat ik 12 wkeen was, terwijl het kindje met 9 weken was doodgegaan. Ik vond dat verschrikkelijk. Die andere miskraam was op een moment dat ik het heel druk had met mijn werk. We zaten in de laatste schoolweek en ik moest 's avonds terug naar school vanwege de afscheidsmusical Ik had op dat moment groep 8. Ik ging tussendoor even onder de douche, kreeg heel erge kramp en verloor mega veel bloed en een flink groot stuk erbij. Ik heb dat opgeraapt en in het toilet gegooid, niet bij stilgestaan dat dat belangrijk zou kunnen zijn.
Na deze twee ervaringen heeft het 3 jaar geduurd voor ik weer zwanger was. Tegelijk met mij waren er 2 collega's zwanger, die euforisch en blij door de school liepen. Ik kon alleen maar denken dat het fout zou gaan. Ik ging als eerste met verlof. Iedereen zei dat ik ervan moest genieten. Ik heb geen seconde genoten, heb alleen maar in de stress gezeten. Ik was ervan overtuigd dat mijn lichaam niet gemaakt was om kindjes te krijgen. Natuurlijk was ik blij, maar ik kon het niet laten zien en ik durfde het ook niet. Tot overmaat van ramp besloot mijn zoontje dat hij het bij mama prima had en hij bleef dus twee weken langer zitten. Pas toen ik hem in mijn armen had kon ik blij zijn en aan iedereen uitleggen wat ik de maanden ervoor gevoeld had.
Inmiddels ben ik bijna 4 weken geleden bevallen van mijn tweede kindje, een pracht van een dochter. Deze zwangerschap was heel ontspannen, ondanks de lichamelijke klachten die ik nu wel had! Ik wist dat ik het kon en dat mijn lichaam het kon. Ik ben blij dat ik van deze zwangerschap wel heb kunnen genieten, nu weet ik ook wat voor bijzondere tijd zwanger zijn kan zijn.
Nou, voel je niet schuldig als je niet blij durft te zijn, het is heel begrijpelijk. Sterkte ermee!
Patricia
 
Hoi Margje,

Tja, zekerheid heb je alleen door te testen. Maar ik snap je angst goed. Ik heb ook 2 keer een mk gehad. Maar na iedere mk ook een "goede" zwangerschap. En bij de goede zwangerschappen was ik lang onzeker of alles wel goed zou gaan. Ik heb ook iedere zwangerschap bloed verloren. En kreeg daardoor (gelukkig) vroeg een echo. De eerste keer met 8 weken, en de laatste keer met 6w en 3 d. En als je dan het hartje ziet ga je opgeluchter ademen. Maar ik werd pas echt geruster toen ik het kindje iedere dag kon voelen. Dus ik zou zeggen: doe de test, en als hij positief is :bel een vk en vraag om een vroege echo. Je zou nu (als ik het goed gelezen heb) ruim 6 weken zijn. Dan moet er iets te zien zijn. Met 6w en 3/4 dagen  moet er een kloppend hartje te zien zijn. (vlgs mijn gyn)
Succes meid! Ik duim voor je.

Groetjes, Cathy
mama van Thom (maart 2003) en Danae (mei 2006)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan