Ik denk dat de meeste
het ook doen (net als ik): je kindje nooit laten huilen. Maar ik las
net iets hierover in een medisch vakblad, dat wil ik jullie zeker niet
onthouden. Dan kun je daar je schoonouders of andere goedbedoelende
kennissen die menen dat je hem gewoon even moet laten huilen (tenslotte
deden ze dat vroeger ook...), mee om de oren slaan! Er komen namelijk
steeds meer bewijzen dat laten huilen nooit goed is. Even een korte
samenvatting van het artikel:
"In het 1e levensjaar vindt 80%
van de totale hersenontwikkeling plaats. Als een kindje hoge
stress-niveaus heeft (als je dus niet goed inspeelt op de behoeftes van
je kindje, o.a. laten huilen, te laat voeden, weinig lichaamscontact,
weinig praten, pedagogische tik), dan hebben ze hoge cortisol spiegels
(= stresshormoon). Dit hormoon maakt het stress-systeem in de hersenen
erg gevoelig en ook overactief, waardoor kindjes heel snel en
"overdreven" reageren op stress-situaties. Omdat de hersenen nog in
aanleg zijn, worden ze zo gevoelig en overactief aangelegd en zullen
die kindjes ook op volwassenen leeftijd snel en overdreven blijven
reageren op stress! Dit heeft ook nadelige invloeden op de weerstand,
de mentale ontwikkeling en lichamelijke gezondheid, op kinder- maar ook
volwassen leeftijd. (O.a. meer depressie/angststoornissen, meer
slaapstoornissen, hoge bloeddruk, grotere kans hart- en vaatziekten)
De
stress reactie van een kind kan onderbroken worden door een snelle,
adequate reactie van moeder in de vorm van lichaamscontact EN praten
(oppakken en sussen). Hiermee daalt de cortisol spiegel weer. Huilen is
niet altijd een graadmeter voor stress, bij het laten huilen wordt een
kindje uiteindelijk stil, maar de cortisol spiegel blijft hoog!
Lichaamscontact
is heel erg goed, hoe meer hoe beter. Kindjes die heel veel worden
opgepakt, geknuffeld etc, huilen minder en slapen beter. Deze effecten
gelden vooral in het eerste levensjaar, maar waarschijnlijk ook in het
tweede."
Dus, dames, knuffelen, knuffelen en knuffelen en niet laten huilen!
Fijn om te lezen dat iets dat je moederinstinct je verteld ook echt wetenschappelijke basis blijkt te hebben!
Groetjes, Karin
het ook doen (net als ik): je kindje nooit laten huilen. Maar ik las
net iets hierover in een medisch vakblad, dat wil ik jullie zeker niet
onthouden. Dan kun je daar je schoonouders of andere goedbedoelende
kennissen die menen dat je hem gewoon even moet laten huilen (tenslotte
deden ze dat vroeger ook...), mee om de oren slaan! Er komen namelijk
steeds meer bewijzen dat laten huilen nooit goed is. Even een korte
samenvatting van het artikel:
"In het 1e levensjaar vindt 80%
van de totale hersenontwikkeling plaats. Als een kindje hoge
stress-niveaus heeft (als je dus niet goed inspeelt op de behoeftes van
je kindje, o.a. laten huilen, te laat voeden, weinig lichaamscontact,
weinig praten, pedagogische tik), dan hebben ze hoge cortisol spiegels
(= stresshormoon). Dit hormoon maakt het stress-systeem in de hersenen
erg gevoelig en ook overactief, waardoor kindjes heel snel en
"overdreven" reageren op stress-situaties. Omdat de hersenen nog in
aanleg zijn, worden ze zo gevoelig en overactief aangelegd en zullen
die kindjes ook op volwassenen leeftijd snel en overdreven blijven
reageren op stress! Dit heeft ook nadelige invloeden op de weerstand,
de mentale ontwikkeling en lichamelijke gezondheid, op kinder- maar ook
volwassen leeftijd. (O.a. meer depressie/angststoornissen, meer
slaapstoornissen, hoge bloeddruk, grotere kans hart- en vaatziekten)
De
stress reactie van een kind kan onderbroken worden door een snelle,
adequate reactie van moeder in de vorm van lichaamscontact EN praten
(oppakken en sussen). Hiermee daalt de cortisol spiegel weer. Huilen is
niet altijd een graadmeter voor stress, bij het laten huilen wordt een
kindje uiteindelijk stil, maar de cortisol spiegel blijft hoog!
Lichaamscontact
is heel erg goed, hoe meer hoe beter. Kindjes die heel veel worden
opgepakt, geknuffeld etc, huilen minder en slapen beter. Deze effecten
gelden vooral in het eerste levensjaar, maar waarschijnlijk ook in het
tweede."
Dus, dames, knuffelen, knuffelen en knuffelen en niet laten huilen!
Fijn om te lezen dat iets dat je moederinstinct je verteld ook echt wetenschappelijke basis blijkt te hebben!
Groetjes, Karin