Hey
Moet ff mijn ei kwijt
Mijn middelste zoontje van net 7 valt erg uit met lezen op school. Hij zit sinds een half jaar bij een logopediste waar wij een speciaal programma volgen voor kinderen met dyslectie. Dit heet connect lezen en moet 5 keer per week gevolgd worden thuis.
Dat doen we goed en serieus.
Gisteren op school geweest voor gesprek.
Heel heftig en heel emotioneel.
Mick heeft het heel moeilijk in de klas. Ze verwachten dat hij in ernstige mate dyslectie heeft.
Hij loopt nu al 7 maanden achter op leeftijdsgenoten.
Zijn intelligentie is normaal. Hij staat voor rekenen bv een 9, dus dat is weer een geluk.
Een gesprek van 1,5 uur. Ik ben helemaal leeg gezogen. Kwam thuis en ben naar mijn moeder gegaan. Ik heb alleen maar gehuild.
Ze zijn heel bezorgd over zijn school loopbaan.
Ze gaan nu kijken voor een officieel dyslectie onderzoek en tot die tijd roeien met de riemen die we hebben in de klas. Hij heeft eigenlijk veel begeleiding nodig maar meester zegt dat hij daar niet genoeg tijd voor heeft.
Hij zal in de toekomst gebruik moeten gaan maken van hulpmiddelen als laptop, daisyspelers enz.
Hij wordt dus altijd 'bijzonder' in de klas.
Hij zal altijd 10 keer harder moeten werken dan een ander kind, altijd achterstanden houden...alleen omdat onze taal voor hem chinees lijkt.
Recht op een rugzakje hebben kinderen met dyslectie niet, school moet hun begeleiden en eventueel een deskundige op dit gebied. (dat is bij ons de logopediste die zich hierin deskundig heeft gemaakt)
Ik heb zo te doen met mijn mannetje. Voel me zo verdrietig. Tuurlijk weet ik dat het niet het einde van de wereld is, maar het heeft wel heel veel impact op ons wereldje. Als ik dan naar hem kijk en weet dat hij het gewoon zo moeilijk krijgt op school...kan ik zo verdrietig worden. De kans op faalangst ontwikkelen is heel groot, ook de kans dat zijn zelfbeeld steeds negatiever wordt is aanwezig. Want zien dat je dingen niet kan wat je vriendje wel kan is niet makkelijk.
We komen er gerust wel uit, hij is verder gezond, maar nu....ppppffffff.....ben ik ff lamgeslagen.
Pascal
Moet ff mijn ei kwijt
Mijn middelste zoontje van net 7 valt erg uit met lezen op school. Hij zit sinds een half jaar bij een logopediste waar wij een speciaal programma volgen voor kinderen met dyslectie. Dit heet connect lezen en moet 5 keer per week gevolgd worden thuis.
Dat doen we goed en serieus.
Gisteren op school geweest voor gesprek.
Heel heftig en heel emotioneel.
Mick heeft het heel moeilijk in de klas. Ze verwachten dat hij in ernstige mate dyslectie heeft.
Hij loopt nu al 7 maanden achter op leeftijdsgenoten.
Zijn intelligentie is normaal. Hij staat voor rekenen bv een 9, dus dat is weer een geluk.
Een gesprek van 1,5 uur. Ik ben helemaal leeg gezogen. Kwam thuis en ben naar mijn moeder gegaan. Ik heb alleen maar gehuild.
Ze zijn heel bezorgd over zijn school loopbaan.
Ze gaan nu kijken voor een officieel dyslectie onderzoek en tot die tijd roeien met de riemen die we hebben in de klas. Hij heeft eigenlijk veel begeleiding nodig maar meester zegt dat hij daar niet genoeg tijd voor heeft.
Hij zal in de toekomst gebruik moeten gaan maken van hulpmiddelen als laptop, daisyspelers enz.
Hij wordt dus altijd 'bijzonder' in de klas.
Hij zal altijd 10 keer harder moeten werken dan een ander kind, altijd achterstanden houden...alleen omdat onze taal voor hem chinees lijkt.
Recht op een rugzakje hebben kinderen met dyslectie niet, school moet hun begeleiden en eventueel een deskundige op dit gebied. (dat is bij ons de logopediste die zich hierin deskundig heeft gemaakt)
Ik heb zo te doen met mijn mannetje. Voel me zo verdrietig. Tuurlijk weet ik dat het niet het einde van de wereld is, maar het heeft wel heel veel impact op ons wereldje. Als ik dan naar hem kijk en weet dat hij het gewoon zo moeilijk krijgt op school...kan ik zo verdrietig worden. De kans op faalangst ontwikkelen is heel groot, ook de kans dat zijn zelfbeeld steeds negatiever wordt is aanwezig. Want zien dat je dingen niet kan wat je vriendje wel kan is niet makkelijk.
We komen er gerust wel uit, hij is verder gezond, maar nu....ppppffffff.....ben ik ff lamgeslagen.
Pascal