Hee meiden,
Dank voor jullie reacties. Het is fijn te weten dat ik niet de enige ben en dat jullie me begrijpen (lang leve dit forum).
Mijn man heeft inderdaad een drukke baan maar hij is zo'n type die het niet los kan laten en heel zijn ziel en zaligheid erin gooit. Goed voor het bedrijf want hij doet veel meer dan hij eigenlijk zou moeten doen maar het heeft dus wel gevolgen voor ons gezinsleven. Hij kan zijn werk gewoon niet loslaten en ik denk dat hij er gewoon dag en nacht mee bezig is. Zeker omdat er nu zaken spelen waar hij het niet mee eens is. Te lang verhaal om hier uit te leggen. Daarnaast zit hij elke dag ook zeker anderhalf uur enkele reis in de auto om van en naar zijn werk te gaan. Drie uur per dag dus.
Ik weet dat het zwaar is voor hem en heb daar ook begrip voor maar ik vind wel dat ALS hij dan thuis komt, ook echt thuis moet zijn, mentaal bedoel ik dus. Dat hij dan tijd maakt voor ons en aandacht besteed aan zijn gezin. En dat doet hij dus niet. Als we bijv. aan het eten zijn, wil Sven van alles vertellen. Richard zit dan te eten en staart voor zich uit, hoort niets en reageert nauwelijks. Pas als ik hem tot de orde roep (op een speelse wijze om Sven niet teveel te laten merken) krijgen we er met geluk een antwoord uit. Dan kan ik dus zo boos worden. En als de kinderen dan in bed liggen, moet hij altijd nog van alles. De afgelopen twee weken hebben we denk ik 1 avond samen op de bank gezeten waarvan hij de helft van de avond heeft liggen slapen. Hoe romantisch is dat?
Maar...... ik denk dat Richard er op de 1 of andere manier ook op kickt dat hij het nu zo druk heeft en dat ze op het bedrijf veel op hem leunen. Zijn broer heeft een heel hoge functie in een groot bedrijf en verdient veel en heeft dus veel aanzien. Richard heeft altijd dat competatieve naar zijn broer (vraag me niet waarom) en wil dus ook belangrijk zijn. Nu heeft hij wat te vertellen en denkt hij ook indruk te kunnen maken. Voor mij hoeft dat niet maar ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat.
En dat alles bij elkaar maakt het dus aardig frustrerend. Ik ben de excuses en het uitstellen van alle goede voornemens nu dus wel een keertje zat. Ik hoop dat hij in de vakantie (de mobiel gaat verplicht uit anders bellen ze hem nog) een beetje tot rust komt en dat we dan nog eens kunnen praten.
Groetjes,
Maike
Dank voor jullie reacties. Het is fijn te weten dat ik niet de enige ben en dat jullie me begrijpen (lang leve dit forum).
Mijn man heeft inderdaad een drukke baan maar hij is zo'n type die het niet los kan laten en heel zijn ziel en zaligheid erin gooit. Goed voor het bedrijf want hij doet veel meer dan hij eigenlijk zou moeten doen maar het heeft dus wel gevolgen voor ons gezinsleven. Hij kan zijn werk gewoon niet loslaten en ik denk dat hij er gewoon dag en nacht mee bezig is. Zeker omdat er nu zaken spelen waar hij het niet mee eens is. Te lang verhaal om hier uit te leggen. Daarnaast zit hij elke dag ook zeker anderhalf uur enkele reis in de auto om van en naar zijn werk te gaan. Drie uur per dag dus.
Ik weet dat het zwaar is voor hem en heb daar ook begrip voor maar ik vind wel dat ALS hij dan thuis komt, ook echt thuis moet zijn, mentaal bedoel ik dus. Dat hij dan tijd maakt voor ons en aandacht besteed aan zijn gezin. En dat doet hij dus niet. Als we bijv. aan het eten zijn, wil Sven van alles vertellen. Richard zit dan te eten en staart voor zich uit, hoort niets en reageert nauwelijks. Pas als ik hem tot de orde roep (op een speelse wijze om Sven niet teveel te laten merken) krijgen we er met geluk een antwoord uit. Dan kan ik dus zo boos worden. En als de kinderen dan in bed liggen, moet hij altijd nog van alles. De afgelopen twee weken hebben we denk ik 1 avond samen op de bank gezeten waarvan hij de helft van de avond heeft liggen slapen. Hoe romantisch is dat?
Maar...... ik denk dat Richard er op de 1 of andere manier ook op kickt dat hij het nu zo druk heeft en dat ze op het bedrijf veel op hem leunen. Zijn broer heeft een heel hoge functie in een groot bedrijf en verdient veel en heeft dus veel aanzien. Richard heeft altijd dat competatieve naar zijn broer (vraag me niet waarom) en wil dus ook belangrijk zijn. Nu heeft hij wat te vertellen en denkt hij ook indruk te kunnen maken. Voor mij hoeft dat niet maar ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat.
En dat alles bij elkaar maakt het dus aardig frustrerend. Ik ben de excuses en het uitstellen van alle goede voornemens nu dus wel een keertje zat. Ik hoop dat hij in de vakantie (de mobiel gaat verplicht uit anders bellen ze hem nog) een beetje tot rust komt en dat we dan nog eens kunnen praten.
Groetjes,
Maike