quote: miss mama reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-01-2009 22:07:17&apos
);
hoi hoi meis
schrok een beetje van je verhaal,jij hebt ook al genoeg mee mogen maken lees ik wel,en dat alles danweer terug komt geloof ik meteen
maar heeft ze zich zelf iets aan gedaan of?of heb je het daar liever niet over?snap ik natuurlijk meteen dan!!!
maar die dag was dan wel bijzonder als je dan was bevallen,maar helaas het mocht niet zo zijn en kijk alles gebeurd met een reden,mss moest dAT gewoon je zusje der datum blijven,tja je weet het nooit en ook een miskraam gebeurd helaas nooit zonder een rede,maar het blijft moeilijk al is het kindje nog zo klein tzal je hele leven mee gaan,heb ik ook nog steeds met ons 1e kindje wat fout ging met 12weken tvolgt je altijd....
hm zijn die testen zo duur pfff is toch niet normaal wat je tegenwoordig er voor betaald
net oft leven al niet duur genoeg is..
ik hoop voor je dat je weer heel snel zwanger mag zijn meis tword wel weer tijd voor een beetje geluk voor je, alleen soms moet je zoveel ellende doorstaan voordat je maar 1 tikje geluk krijgt
en dan word het bij jou ook weer snel afgenomen grr
en geduld haha dat heb ik ook niet hoor
ik ben nu bijna 11weken maar kan nu al niet meer wachten op de baby whaha en wil heel graag weten wat het word
maar ja geduld is een schone zaak he
hee meis kop op en als je even lekker wil kletsen roep je me maar oke
veel liefs en een dikke verdiende knuffel voor je
Nou, als eerst.....Het was inderdaad mijn ongeduldigheid wat weer de kop op stak ha ha!!!!Vandaag weer een ovu testje gedaan...ja hoor, een eisprong!Terwijl het vandaag mijn 24e (!) dag in de cyclus is!!!Laat he!
Enfin, we gaan het zien!!!
Tja, wat een verhaal hierboven...Moest het kennelijk even kwijt...Fijn dat je de tijd nam het te lezen...Ik probeer het ook wel eens te bekijken van de kant die jij beschrijft, zou het dan niet mogen...een kindje krijgen op of rond de sterfdatum van mijn zusje omdat het haar dautm is...
Ik denk ook wel zo dat er inderdaad een reden is voor elke miskraam.Net als bij jou is mijn allereerste zwangerschap geeindigd in een miskraam, jij met 12 weken...lijkt me vreselijk heftig, je denkt dat je er bijna bent, bij die grens dan van 12 weken zwangerschap en dan gaat het als nog fout...Mijn 1e miskraam ging fout bij 8 weken.
Kwamen we op kerstavond (2000) achter.Zo stom, ik dacht, ben ik lekker jong (21) gaat het alsnog mis...
Enfin, je vroeg naar mijn zusje...Mijn zusje had een soort van verborgen leven, een andere kant...thuis was ze altijd erg gezellig en overal voor in, maar van binnen kon ze totaal niet met tegenslagen omgaan.Een 7 op school halen was voor haar echt een ramp.Ze was een 'cum laude' leerling, de beste van de klas, maar toen ze aan de Pabo (lerarenopleiding) begon haalde ze niet altijd een 9.Ze kon niet tegen de eisen die ze zichzelf had voorgelegd, en daar kwam ook nog eens bij
.....dat ze (dit klinkt heel heftig hoor) eigenlijk niet oud wilde worden.Ze wilde niet lang leven in dit leven, anders kan ik het niet uitleggen.Ze was overtuigd van een leven na dit leven en dacht dat dat leven beter voor haar weggelegd was...Ze stelde haar 'doodswens telkens uit, maar uiteindelijk heeft ze het toch gedaan, 6 weken voordat ze 20 jaar werd, op 6 mei 1998.Ik was toen 18 jaar.Woonde net een paar maandjes samen met mijn vriend(nu man).Heb nog 2 broers, de jongste was toen net 8 jaar.Echt een drama, ze is naar een bos gefietst, haar fiets tegen een bankje gezet, en heeft daar 'haar ding' gedaan.Ze is pas 2 weken later gevonden, we konden haar niet meer zien...In die 2 weken hebben we met vrienden en familie de hele omgeving van Hilversum doorgezocht, naar paranormale mensen gegaan(tja, je doet van alles om wat te weten te komen), maar uiteindelijk is ze gevonden door de politie.En toen kwam dat moment dat mijn ouders de voordeur open deden en 2 politieagenten op de deurmat hadden staan...Enfin, we hebben staan krijsen allemaal, niet normaal meer....Wij zijn zo'n hecht gezin, echt een gevoel dat je doormidden word gescheurd ofzo, je zal het gevoel wel kennen na de afgelopen maand voor jou....
Je voelt je niet meer compleet...Ik vond het bijv. doodeng nu 'het oudste kind' van mijn ouders te zijn.Zal ik natuurlijk nooit worden, dat was mijn zusje, maar uiteindelijk kwam er een moment dat je haar leeftijd inhaalt, vond dat zo raar...
Ik denk dat het verlies van mijn zus wel te maken heeft met het feit dat ik jong aan kinderen ben begonnen.Ik wilde een eigen gezinnetje starten, mensjes om me heen die ik liefde kan geven.Ik was 22 jaar (vriend 30), kreeg soms reacties als 'was het wel gepland', maar dat deed me niks.We waren al 5 jaar smaen, en dan nog...mijn leven, mijn (onze) keuze.Uiteindelijk kwam onze 1e dochter 4 jaar na mijn zus haar dood.
Kan er nu goed over praten, maar met elke geboorte van onze meisjes komt het toch weer even naar boven, en nu dus ook weer met de miskramen...
Maar nieuw jaar, nieuwe kansen he!!!Ben nog steeds (nog effies) onder de 30, dus zie het niet somber in!
Hoe gaat het met je dochtertje?Al een beetje aan het opknappen?
Je moet maar zo denken...over een paar maandjes zegt ze misschien 'baby' als ze in je buik prikt!!!Zou leuk zijn!!!!
Spreek je!!!!Thanks voor je steun!!
Groetjes Roos.
oh mooi dat je nu toch je eisprong hebt
flink gaan klussen dus haha.
wat een verhaal van je zusje zeg bah bah lijkt me ook heel moeilijk om daar mee om te gaan en vooral voor de jongste maaridd ook voor jou,zo raar he dat mensen zo anders tegen het leven kunnen aankijken,en wat moet het ernstig voor je ouders zijn geweest om je eigen kindje te moeten begraven en dan ook nog door zo,n einde van een leven,dan ga je je denk ik als ouders heel wat aanpraten en afvragen
hebben ze het wel een beetje verwerkt na al die tijd?zo jong nog en dan zo,n hekel aan het leven eigenlijk kun je je zo niet voorstellen he?maar ja zo begrijp je helaas meer dingen niet in het leven.
heb je anders msn is mss wat fijner kletsen?mijne is wonderwondergirl@hotmail.com
