Een gedicht, verhaal of lied... (vertel..)

op het geboortekaartje van Mila staat:

Onze droom een kind
Ons kind een droom

Dat zegt wel genoeg,we vonden het gelijk mooi.
verder heb ik nog een gedicht dat op Mila,s kamer hangt op haar prikbord:

Als we alleen al aan je denken verschijnt er een glimlach op onze gezichten,
je lieve lach,je mooie gezicht,zorgen ervoor dat wij zwichten.
Nooit geweten dat wij zoveel liefde in on hadden,een onbeschrijvelijk gevoel,
naast jou staan in jou leven is nu ons levensdoel.

We zullen voor je zoreg en je beschermen als dat moet,
we zullen je leren wat fout is en wat goed.
We beseffen dat we je ooit los moeten loslaten,want je blijft niet altijd klein,
en we weten nu al dat dat niet gemakkelijk zal zijn.

Maar gelukkig bestaat er tussen ons een onlosmakende band,die er altijd zal zijn,
in tijden van geluk en in tijden van pijn.
Een trots gevoel hebben wij bij elke stap die je zet,
als je ziek bent,zijn wij dat ook en als je lacht hebben we samen pret.

Het vader en moedergevoel gaat dieper dan wij ooit hadden kunnen bedenken,
het is werkelijk het mooiste wat iemand ons had kunnen schenken.
Weet dat we er altijd zullen zijn voor jou,
en dat we zielsveel van je houden.

Want als we aan je denken,verschijnt er een glimlach op ons gezicht,
we zullen voor je zorgen,want dat is onze plicht.

Liefs papa en mama


*ik heb dit toen geloof ik van het forum gehaald,ik vondt het erg mooi.
gr piewie,mv Mila
 
Toen ik zwanger van Joëlla was, zat ik een keer bij mijn moeder in de auto, ze bracht me naar huis.
Ze had de radio aan, en het liedje van Bob Carlisle-Butterfly Kisses kwam voorbij.
Wat had ik een moeite om mijn tranen tegen te houden!
Ik wou niet aan mijn moeder laten zien, dat dat liedje mij zo emotineel maakte.
Toen ik thuis was gekomen, heb ik behoorlijk zitten janken.
Die tekst is zo bijzonder: over een vader die zijn kleine meid moet los laten omdat ze groot is geworden.
Ik wist nog lang niet dat we een meid zouden krijgen, maar mijn gevoel heeft van af het begin gezegd jullie krijgen een meid.
Elke keer als ik dit nummer nog hoor springen de tranen in mijn ogen (het liedje van Mama en Joëlla)

There's two things I know for sure:
She was sent here from heaven and she's
daddy's little girl.
As I drop to my knees by her bed at night
She talks to Jesus and I close my eyes and
I thank God for all the joy in my life
Oh, but most of all
For butterfly kisses after bedtime prayer;
sticking little white flowers all up in her
hair; "Walk beside the pony, Daddy, it's my first ride."
"I know the cake looks funny, Daddy, but I sure tried."
Oh, with all that I've done wrong,
I must have done something right
To deserve a hug every morning
And butterfly kisses at night.


Sweet 16 today
She's looking like her mama a little more everyday
One part woman, the other part girl.
To perfume and make-up from ribbons and curls
Trying her wings out in a great big world.

But I remember.....
Butterfly kisses after bedtime prayer; sticking
little white flowers all up in her hair.
"You know how much I love you, Daddy, But if you
don't mind I'm only gonna kiss you on the cheek this time."
With all that I've done wrong I must have done
something right to deserve her love every morning
and butterfly kisses at night.

All the precious time
Like the wind, the years go by.
Precious butterfly.
Spread your wings and fly.

She'll change her name today.
She'll make a promise and I'll give her away.
Standing in the bride-room just staring at her.
She asked me what I'm thinking and I said "I'm not
sure-I just feel like I'm losing my baby girl."
Then she leaned over, and gave me butterfly kisses with her mama there,
Sticking little white flowers all up in her hair
"Walk my down the aisle, Daddy-it's just about time."
"Does my wedding gown look pretty, Daddy? Daddy, don't cry"

Oh, with all that I've done wrong I must have
done something right.
To deserve her love every morning and butterfly
kisses-I couldn't ask God for more, man this is what love is.

I know I gotta let her go, but I'll always remember
every hug in the morning and butterfly kisses


Groetjes Sabina Mama van Joëlla.



 
Mijn moeder was iemand die geloofde in reincarnatie. Mijn oma was echter erg nuchter. Mijn moeder was erg gesteld op haar eigen oma (de moeder van haar moeder). Zij (mijn overgrootmoeder) overleed een jaar of 15 geleden.
Mijn oma kreeg kanker en het werd een oneerlijke strijd. Toen mijn moeder afscheid van haar nam op haar sterfbed heeft ze gevraagd of ze in een leven na de dood geloofde. En ze zei dat ze daar inderdaad in geloofde (dat had niemand verwacht!) en dat ze geloofde dat ze  ook haar moeder weer zou ontmoeten. Ze zei dat ze na haar dood samen met haar bij mijn moeder in de tuin op het bankje onder de appelboom zou gaan zitten.
Anderhalf jaar later overleed mijn moeder plotseling. Wetende dat zij, net als ik,  in een andere wereld geloofde heb ik op het lint van het boeket dit laten zetten:



Tot onder de appelboom.

Bijna niemand begreep die tekst, maar voor mij was (en is) hij heel waardevol.

Ellen moeder van Julian
 
Heb niet zo'n zin om te werken, maar dit is ook niet verstandig te lezen terwijl ik strak voor me uit moet kijken (collega's...)
Wat een prachtige verhalen meiden!

Ikzelf vind dit een heel mooi gedicht. Ik ken 'm uit m'n hoofd. Ik ben een christen, en misschien dat de mensen die niets geloven hier weinig bij voelen, maar ik wel, dus toch maar even opschrijven..
Liefs Nelleke



Ik droomde eens, en zie ik liep
aan het strand bij lage tij
Ik liep daar niet alleen, want
ook de Here liep aan mijn zij

We liepen saam het leven door
en lieten in het zand
Een spoor van stappen, twee aan twee
de Here liep aan mijn hand

Ik stopte en keek achter mij
en bekeek mijn levensloop
In tijden van geluk en vrees
van diepe smart en hoop

Maar toen ik goed het spoor bekeek
zag ik langs heel de baan
Juist daar waar het zo moeilijk was
maar 1 paar stappen staan

Ik vroeg toen: "Here, waarom dan toch?
Toen ik het moeilijk had
Juist toen ikzelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad?"

De Here keek vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was
Toen heb ik jou gedragen!"
 
deze vind ik erg mooi en staat in het babyboek bij de echo,

alweer ben ik groter gegroeid,
en voel hoe papa's hand,
op mama's buik,
voorzichtig met mij stoeit.
Soms legt hij zijn oor op mama's buik te luisteren,
en hoor ik hem zachtjes fluisteren,
lief kleintje kom maar gauw,
ik tel de maanden want
ik hou van jou

kus wendy
 
Dit gedicht heeft mijn moeder gemaakt toen mijn zoontje en neefje samen gedoopt werden ze verschillen 3 maandjes.Ze heeft dit gedicht voorgelezen in de kerk.

Lieve Dean en Noah

De geboorte van 1 kind is steeds opnieuw bijzonder.
Twee wonderen tegelijk,dat is wel heel bijzonder.
Twee hartjes en twee schatjes
Kleinkinderen om heerlijk te verwennen en
waarin we vast heel veel zullen herkennen.
Wij zijn ontzettend blij met deze twee erbij
Twee jongens zo bijzonder
Het is met recht een wonder
Wij willen jullie al onze liefde geven
Dag lieve kleine mensjes
Welkom in ons leven!
 
Wow... Wat een verhalen, word je wel een beetje stil van....
Ik denk dat velen wel "iets" met een nummer of gedicht hebben bij een bepaalde gebeurtenis.

ik heb hetzelfde. In 1999 was ik op uitzending in Bosnië en mijn toenmalige vriend, ook militair, op een oefening in België. Het onmogelijke en ondenkbare gebeurde: Ik werd om 01:30 uit bed gehaald met de vreselijkste mededeling ooit: Berry, mijn vriend, was overleden aan een hartstilstand op die oefening...   God, wat er dan met je gebeurt en door je heen gaat! Terug naar Nederland, wachten tot hij in Nederland terug was, begrafenis regelen, begrafenis zelf met alle collega's van ons erbij.... kan er nog een potje om gaan zitten janken eigenlijk! Zijn vrienden uit het dorp hebben een nummer uitgezocht op mijn verzoek, zodat hun ook iets konden doen nog. Ze kozen iets van Youp van "t Hek. Het is maar een kleine passage maar zo treffend...


Dus moeten we dansen en moeten we vrijen
Moeten we lachen en drinken vol vuur
Lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
Tijd is toch geld dus het leven is duur
En ik merk elke dag dat ik me vergis
En dat er dan nog een uur over is
Ik weet als ik later groot ben
En ook bijna dood ben
Dan is al die angst niet nodig geweest
Maar altijd de bangste, altijd die angsten
Maakte mijn leven tot een schitterend feest
Want we hebben gedanst en we hebben gevreeën
We hebben gelachen en gespeeld met het vuur
God verbood wat we allemaal deden
Leef toch je leven als je allerlaatste uur
Deze gebeurtenis heeft zo'n impact op mijn leven gehad, en ook nu nog kan ik de gevolgen merken. Ik heb een vreemd soort bindingsangst waar helaas ook Thomas en hubbie de dupe van zijn soms. Maar ik leef mijn leven wel alsof elke dag de laaste is, Ik heb gezien hoe kort het kan zijn en ik wil van zo weinig mogelijk dingen spijt hebben!
Beetje vaag verhaal zo vrees ik, maar ik denk dat de strekking wel duidelijk is...

-X- Marieke
 
Terug
Bovenaan