Een heeeele sterke kinderwens

[Anoniem]

Hallo,

Mijn kinderwens begon ook al veel eerder op te spelen dan bij mijn man. Ik wil eigenlijk mijn hele leven al een gezin. Toen ik eindelijk de leeftijd er voor had en getrouwd was, begon mijn kinderwens in alle hevigheid op te laaien.
Zeker omdat we getrouwd waren vroeg de omgeving steeds wanneer er kinderen kwamen. Dit is niet wat je wil horen als je weet dat je partner nog niet wil. Ik heb mijn wens een half jaar voor me gehouden, maar uiteindelijk met lood in mijn schoenen toch verteld. Uiteindelijk heeft het nog ruim een jaar geduurd, voordat mijn man er ook helemaal klaar voor was, maar nu is het dan toch echt zo ver.....

We zijn nu een paar maand bezig, maar helaas nog zonder resultaat. Als ik ongi ben geworden  vindt mijn man het, net als ik, erg jammer dat het nog niet zo ver mag zijn.

Kortom: als hij zover is en er voor wil gaan, dan is het echt veel leuker.  Dan kan je je gevoelens echt samen delen. En is een kind meer dan welkom. Ik ben blij dat we de beslissing nu genomen hebben, nu we er ALLEBEI achter staan.

(En wat heb je aan een man die er eigenlijk nog niet geheel klaar voor is en het eigenlijk liever nog niet wil, maar het voor jou doet??????)

Groetjes en succes!!
Nath04  

 

[Miepje]

Hallo allemaal, 
Ik lees graag mee. Ik kan sinds kort ook aan niets anders meer denken. Van mijn man kan ik er wel over praten, maar heb het idee dat het toch erg druk op hem legt..
Wij willen het allebei wel, maar hij wil eerst een vaste baan. Maar we zouden het nu al wel kunnen veroorloven. Ik vind niet dat je van alles het duurste hoeft te kopen.
Bij mij gaat het soms zo ver,  dat ik denk: ik zet nu alles opzij om moeder te worden. Maar dat zou erg selfish zijn. Toch wil ik niet lang meer hoeven wachten.
Hoe gaan jullie hier mee om?
Miepie