een miskraam, wat nu?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo, ik zal me eerst voorstellen, want ik ben nieuw.
Ik ben Hilde en 35 jaar. Tot 2 weken geleden was ik zwanger, maar helaas is het babytje na 18 weken en 4 dagen op een vrijwel natuurlijlke manier geboren en was het al overleden. Nog steeds heb ik het er erg moeilijk mee. Ik wilde zo graag moeder worden en was blij dat ik na lange tijd eindelijk zwanger was.
Gelukkig kon mijn partner de eerste week thuis werken, maar nu hij weer echt aan het werk is val ik in een diep gat. Ik ben inmiddels naar de arbo-arts geweest en die stelde voor om toch zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan. Volgens hem was ik daar lichamelijk al wel klaar voor, en psychisch zou wachten alleen maar voor meer moeilijkheden zorgen.
Ik vraag me af wat verstandig is. Ik heb namelijk absoluut nog geen zin, al weet ik dat afleiding wel goed kan doen. Vanuit mijn werk wordt er helemaal niet gepushed, zelfs gezegd dat ik het vooral rustig aan moet doen. (ze zijn daar heel lief voor me)
Heeft iemand van jullie ervaring hiermee of anders een goed advies.
De afgelopen week lees ik met belangstelling en veel bewondering dit forum. Het is byzonder dat veel van jullie zo open over emotionele, persoonlijke gebeurtenissen praten. Ik ben blij dat deze gelegenheid bestaat om hierover te praten. Ik merk dat de omgeving hier niet altijd zo open voor staat. Groeten, Hilde
 
hoi Hilde,

Misschien dat je het gelezen hebt maar ik heb afgelopen dinsdag een miskraam gehad. Ik heb er ook veel verdriet van ook al was ik nog niet zo ver als jij.
Ik snap helemaal dat je je rot voelt en hoe je je voelt. Ik begrijp het maar al te goed.

Ik kan je alleen niet veel advies geven. Jij voelt zelf het beste aan je lijf hoe je je voelt. Als jij je niet goed voelt maar je voelt je wel nutteloos. Probeer dan een paar uurtjes te gaan werken dan weet je vanzelf of het goed gaat of niet. Je zegt zelf dat ze je op je werk steunen dan kan dat vast wel.

En praat over je gevoelens en eventueel alles opschrijven wat in je opkomt. Bij mij werkt dat het allerbeste. Mijn dagboek is op dit moment, vooral op mijn werk, mijn beste vriend. Laat je emoties gaan. Als je moet huilen huil je, wil je praten praat je en wil je schrijven schrijf je.

Geef jezelf in ieder geval geen straf want dat is niet wat je verdient. Het is al erg genoeg wat je hebt meegemaakt. Je voelt je leeg en verlaten. En niemand begrijpt dat alleen mensen die het zelf meemaken of mee hebben gemaakt. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Heel veel sterkte en luister vooral naar jezelf.

liefs maddox
 
Hoi Hilde,

Wat vind ik het erg voor je!
Ik heb zelf vorige week dins een miskraam gehad! Snik snik
Ik zou gisteren (op mijn verjaardag) een ego krijgen! dus niet
Ik zit dus al wel vanaf die dag thuis..
Ik vind het eigenlijk wel lekker en geniet gewoon van het ff niets doen...
gewoon lekker thuis zitten en doen wat ik zelf wil zonder dat ik iets hoef..
Ik ben in het daagelijkse leven stewardess en moet er eerlijk ook niet aan denken weg te zijn! wil lekker bij mijn vriendje op de bank zitten en knuffelen.. en overdag doe ik dit dus lekker met vriendinnen en mijn moeder...
dus meid! doe wat je hart je ingeeft en NEEM JE TIJD
neem de tijd om alles te kunnen verwerken.. als je zin hebt om te werken ga maar als je weg wilt regel het dan zo dat je kan gaan als je het moeilijk hebt..
DENK AAN JEZELF

hele dikke kus
en ik denk aan je..
annemieke
 
hallo hilde,

laat je niet puschen door de arbo arts het is pas 2 weken geleden,is die gek geworden ofzo,ikzelf ben na 8 weken weer gaan werken,ben afgelopen maandag weer begonnen en het gaat goed,ik kon de afleiding inmiddels wel weer gebruiken,maar het wel moeilijk omdat iedereen er naar vraagt en zodoende steeds mee wordt geconfronteerd,maar je moet zelf voelen ik wil weer werken,dat had ik ook, de eerste weken had ik er totaal geen behoefte aan,je bent gewoon bevallen dus je lijf heeft even rust nodig.jij maakt zelf uit wanneer je er aan toe bent en niet die abo arts.

groetjes bianca en heel veel sterkte
 
Hoi Hilde,
Ik heb vorig jaar 2 keer een miskraam gehad. Een keer met 11 weken en een keer met 13 weken. Het verwerken ervan is voor iedereen anders en voor mezelf sprekend: ik werd gek van het thuiszitten en ben beide keren ongeveer 2 weken thuis geweest. Ik denk dat je zelf het best aanvoelt of je het aankan om te gaan werken en het hangt ook van je werk af (bij mij is dat vrij zelfstandig en ik kan mijn werkuren zelf bepalen).
Ik kan me voorstellen dat je langer de tijd nodig hebt maar het hoeft niet perse. Als ik jou was zou ik thuis blijven tot je het gevoel hebt dat je het weer een beetje aankan, maar je moet jezelf niet  gaan opvreten door gepieker.  En mischien is een tussenoplossing (halve dagen?)  een optie. Maar laat je ook niet opjagen door zo'n arbo-arts, je moet in je eigen belang denken.
Heel veel succes ermee,
groeten, Geesje
 
Hoi Hilde

Het is meer dan logisch dat je verdriet hebt, jij en jij alleen bepaald wanneer je weer aan werken toe bent. Maar heel eerlijk moet ik toegeven dat ik het met de arbo arts eens ben. Ik heb twee jaar geleden een miskraam gehad, en ben op aanraden van de arbo arts na twee weken weer aan het werk gegaan. Maar wel eerst een week halve dagen. En heel eerlijk gezegt was dit heerlijk. Mijn collega's dwongen me tot niets, kon mijn verhaal kwijt en als ik daar dan even geen zin aan had ging ik aan het werk. En thuis kwamen de muren niet meer op me af. Ik heb het als zeer prettig ervaren. Ik hoop dat je hier wat mee kan. Heel veel sterkte meid.

Knuffel Chantal
 
Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties.
Ik ben inmiddels even op mijn werk geweest.
Mijn manager nodigde mij uit om daar een kop koffie te drinken, als ik daar aan toe was.
Hoewel ik bloednerveus was (geen idee wat me stond te wachten) viel het me allemaal erg mee.
Hier en daar een reactie, maar ik kon hier toch al heel aardig op reageren.
Het gesprek met mijn manager was heel fijn. Zij gaf aan dat ik vooral mijzelf weer op rails moest zetten en ook samen met mijn partner alles een plekje moest geven. Het werk kwam wel weer.
Wat was dat fijn om te horen. Weg druk!
We hebben afgesproken volgende week eens te proberen halve dagen boventallig te gaan werken.
Zonder moeten en met de mogelijkheid weg te gaan wanneer ik daar behoeft aan heb.
Er zullen vast momenten zijn wanneer er van alles op me afkomt waar ik niet mee om kan gaan. Maar ik weet nu dat er op mijn werk begrip voor is en een luisterend oor aanwezig is.
Na twee weken maken we de balans op en bekijken we hoe ik het verder zie.
Ik hoop dat het werk me op deze manier afleiding geeft en geen extra spanningen, maar daar heb ik een goed gevoel over.

Sterkte allemaal, Hilde

 
Hoi hilde,

Ik ben blij voor je dat je goed hebt kunnen praten met je werk. Dat is zeker een geruststellend gevoel.

Hoe gaat het voor de rest met je?

Succes volgende week. En laat je niet gek maken.

liefs Maddox
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan