Ik sluit me zeker aan bij wat anderen zeggen, maar vergeet niet dat zij JOUW moeder is. De liefde die zij voelt voor jouw, is dezelfde die jij straks gaat voelen als je kindje er is. En vergis je niet, want zelfs al denk je dat je weet wat moederliefde is, je weet en voelt t pas echt als je kindje op je borst ligt. Zoals jij daar straks ligt, lag zij tig jaar geleden met jou. Ik snap dat bemoeienissen niet fijn zijn, ik vind dat ook niet fijn, maar ik ben mijn moeder zo dankbaar uiteindelijk. Ik had ook moeite met bepaalde dingen bij haar en de opvoeding enzo, terwijl ik dat nu kan loslaten. Want alles wat ik nu doe, doe ik in liefde, en dat doet zij ook voor mij. Net zoals jij nog steeds je moeders prachtkind bent en zij dus ook dingen doet uit liefde voor jou. Ik zou het gesprek aangaan en juist zeggen dat je dankbaar bent voor wat ze doet, maar dat je het graag samen doet, zodat jij de regie kan hebben, omdat het wel jouw leven is en dat jij daarin je weg moet vinden, en dat ze daar deel van mag zijn, maar geen hoofd...
Een moeder die teveel bemoeid
- Onderwerp starter Gebruiker10089680
- Startdatum
Hi ..
een vervelende situatie en heel herkenbaar helaas ..
ik ben net 24 heb een zoontje van 2,5 jaar en ook geen contact met eigen ouders .. ook al nooit een goede band gehad en te veel gebeurd .. Heb me wel schuldig gevoeld maar uiteindelijk is dit de beste beslissing en wil ik het beste voor mn gezin en mn zoontje .
zoals hierboven vaak gezegd word het is je moeder maar weet dat welke keuze je maakt je staat er toch nooit alleen voor
succes !
Xx
een vervelende situatie en heel herkenbaar helaas ..
ik ben net 24 heb een zoontje van 2,5 jaar en ook geen contact met eigen ouders .. ook al nooit een goede band gehad en te veel gebeurd .. Heb me wel schuldig gevoeld maar uiteindelijk is dit de beste beslissing en wil ik het beste voor mn gezin en mn zoontje .
zoals hierboven vaak gezegd word het is je moeder maar weet dat welke keuze je maakt je staat er toch nooit alleen voor
succes ! Xx
ook ik heb een moeder die met van alles en nog wat bemoeid.. heel vervelend.. ben zelf 27 en "nog" niet zwanger maar heb al jaren dat ze dingen voor me beslist enz.. de tijd dat ik nog thuis woonde (woon nu al vanaf kerst bij me vriend) maakte ze zich druk als ik lekker in de avond weg ging en laat thuis was, ze wist met wie ik was en ze wist dat ik thuis werd gebracht maar er is vaker voor gekomen dat ze me dan een appje/belletje gaf van hoelaat kom je thuis enz.
zelfs nu heb ik wekelijks controle.. waar ik nu woon is het niet ideaal dat mijn katten (heb er 2 die nog bij me ouders zitten) bij me zijn en die komen pas bij me wonen als we een ander plekje hebben gevonden met meer ruimte.. ik kom elke week thuis om de hele kattenbak enz te verschonen.. hun doen momenteel de rest.. maar elke week weet ik gewoon dat ik een appje ga krijgen van wanneer kom je? hoelaat kom je? heel vermoeiend..
heb al van alles geprobeerd.. boos zijn en dr negeren.. zeggen dat ik geen klein kind ben en ook niet zo behandelt wil worden.. niets helpt.. denk dat dit voor sommige moeders gewoon heel moeilijk is om hun kind los te laten zodat ze kunnen beginnen met hun eigen leven.
hoop voor jou dat je wel wat meer rust en vrijheid krijgt
zelfs nu heb ik wekelijks controle.. waar ik nu woon is het niet ideaal dat mijn katten (heb er 2 die nog bij me ouders zitten) bij me zijn en die komen pas bij me wonen als we een ander plekje hebben gevonden met meer ruimte.. ik kom elke week thuis om de hele kattenbak enz te verschonen.. hun doen momenteel de rest.. maar elke week weet ik gewoon dat ik een appje ga krijgen van wanneer kom je? hoelaat kom je? heel vermoeiend..
heb al van alles geprobeerd.. boos zijn en dr negeren.. zeggen dat ik geen klein kind ben en ook niet zo behandelt wil worden.. niets helpt.. denk dat dit voor sommige moeders gewoon heel moeilijk is om hun kind los te laten zodat ze kunnen beginnen met hun eigen leven.
hoop voor jou dat je wel wat meer rust en vrijheid krijgt
Op een of andere manier is het toch fijn om te lezen dat mijn moeder niet de enige is.
Een paar jaar terug ben ik mishandelt geweest door mijn ex vriend. Sinds toen heeft ze dat ze ze overbezorgd doet/is. Ik probeer me ook vaak in haar schoenen te plaatsen, maar alsnog vind ik het echt niet oke en te ver gaan.
Ik heb alle opties al geprobeert en zelfs met proffesionele hulp samen in gesprek te gaan met me moeder. Helaas is het gewoon niet gelukt.
Daarom ga ik nu goed nadenken over welke keuze ik ga maken. Dank jullie wel voor jullie verhaal, het is heel fijn om te weten dat er meerdere moeders zijn die hetzelfde meemaken. Zo voel je je teminste niet zo alleen.
Liefs
Een paar jaar terug ben ik mishandelt geweest door mijn ex vriend. Sinds toen heeft ze dat ze ze overbezorgd doet/is. Ik probeer me ook vaak in haar schoenen te plaatsen, maar alsnog vind ik het echt niet oke en te ver gaan.
Ik heb alle opties al geprobeert en zelfs met proffesionele hulp samen in gesprek te gaan met me moeder. Helaas is het gewoon niet gelukt.
Daarom ga ik nu goed nadenken over welke keuze ik ga maken. Dank jullie wel voor jullie verhaal, het is heel fijn om te weten dat er meerdere moeders zijn die hetzelfde meemaken. Zo voel je je teminste niet zo alleen.
Liefs
mijn moeder is altijd overbeschermend geweest.. en is erger geworden door bepaalde dingen die ik ook heb mee gemaakt.. ook ik heb helaas een ex met losse handjes.. flink uit de hand gelopen.. en snap ook wel als je bepaalde dingen mee maakt / mee hebt gemaakt dat je moeder je wilt beschermen.. het doet een moeder heel veel om te zien dat haar kind verdriet enz heeft.
bij mij was het vertellen dat ik het ga proberen met me vriend (zwanger worden) dat ze dat heel moeilijk vind.. ook door die nare ervaringen.. en heb haar toen gezegt "mam, Jeroen (mijn broer) en zijn vriendin Channa zijn nu ook zwanger, oke ja, hij is misschien 2 jaar ouder dan mij maar Channa niet, die heeft dezelfde leeftijd als mij, waarom vind je het bij hun wel oke en bij mij niet?"
dat heeft haar erg aan het denken gezet.. "van ja, ze heeft gelijk.." ze beseft nu ook dat ik de leeftijd heb dat ik kindjes wil en sinds dien gaat ze daar wel makkelijker mee om.. maar het blijft allemaal moeilijk..
wat ik verder kan aanraden is proberen je er zo min mogelijk van aan te trekken.. en probeer misschien ook te denken hoe moeilijk het voor een moeder kan zijn dat haar kind opeens echt volwassen is en dat ze moet loslaten.. ze heeft jaren voor je gezorgt enzo en dan is loslaten de grootste en laatste stap wat ze echt als moeder moet doen.
succes, en weet indd dat er nog veel meer vrouwen zijn die dit mee maken (vast ook genoeg mannen), je bent niet alleen! Wees ook niet bang om je verhaal hier neer te zetten, we zijn hier met ze allen om elkaar te steunen!
bij mij was het vertellen dat ik het ga proberen met me vriend (zwanger worden) dat ze dat heel moeilijk vind.. ook door die nare ervaringen.. en heb haar toen gezegt "mam, Jeroen (mijn broer) en zijn vriendin Channa zijn nu ook zwanger, oke ja, hij is misschien 2 jaar ouder dan mij maar Channa niet, die heeft dezelfde leeftijd als mij, waarom vind je het bij hun wel oke en bij mij niet?"
dat heeft haar erg aan het denken gezet.. "van ja, ze heeft gelijk.." ze beseft nu ook dat ik de leeftijd heb dat ik kindjes wil en sinds dien gaat ze daar wel makkelijker mee om.. maar het blijft allemaal moeilijk..
wat ik verder kan aanraden is proberen je er zo min mogelijk van aan te trekken.. en probeer misschien ook te denken hoe moeilijk het voor een moeder kan zijn dat haar kind opeens echt volwassen is en dat ze moet loslaten.. ze heeft jaren voor je gezorgt enzo en dan is loslaten de grootste en laatste stap wat ze echt als moeder moet doen.
succes, en weet indd dat er nog veel meer vrouwen zijn die dit mee maken (vast ook genoeg mannen), je bent niet alleen! Wees ook niet bang om je verhaal hier neer te zetten, we zijn hier met ze allen om elkaar te steunen!