een vraagjee???

Hoi Muzeyin,
Een heleboel van de dingen die je beschrijft herken ik van mezelf of via anderen in mijn zwangerclubje. We hebben er daar dus ook over gepraat:

Omdat je als je zwanger bent meer bloed in je lichaam hebt en je hart dus harder moet werken, kan het sneller zijn dat je je rikketik voelt. Zeker bij spanningen, inspanning of vermoeidheid. Geen zorgen om je hart dus...

De tintelingen in je handen hebben hier ook voor een deel mee te maken. Het doorstromen van het bloed is even wat minder geweest naar bijvoorbeeld je handen. Veel mensen hebben hier ook last van achter de pc, omdat ze dan in dezelfde houding zitten. Heb je er last van, gewoon even gaan wiebelen/ houding wisselen/ gymen... iig bewegen. Dan zou het weer over moeten gaan.

Op de rug liggen is gewoon als je zwanger bent niet echt prettig meer. Je kindje drukt op je zenuwbanen in de rug en de ruggewervels. Het scheelt als je je benen optrekt, dus je voeten plat neerzet op het bed. Dit is alleen niet echt een lekkere slaaphouding. Voorlopig dus proberen je te redden met 'op de zij liggen'. (Ik ben zelf een buikslaper en heb hier ook enorm aan moeten wennen)

Helaas kan ik over betreft de paniek die je voelt, niet veel zeggen. Hierover weet ik niks.
Ik kan me alleen voorstellen dat je (misschien onbewust) gespannen bent over dingen. Probeer lekker ontspannen dingen te doen, neem de tijd, neem je rust (middagdutje?) en beweeg elke dag (even een wandelingetje naar de supermarkt of stukje fietsen), want dat is ook goed voor de doorbloeding.

Ik wens je heel veel sterkte, kracht en liefs toe.

 
marjantjuhh bedankt voor je reactie en je bezorgdheid (knuf) ja ik ben ook een buikslaper en het valt echt tegen om op mijn rug of opzij te slapen, in het begin ging dat nog wel maar naarmate mijn buik groter wordt vind ik het moeilijker om daarmee om te gaan. ik heb ook tot vijf dagen terug elke dag moeten overgeven heb een hoop moeten doorstaan maar ondanks alles heb ik mij proberen sterk te houden, nu de bevalling nadert spookt er ook vanalles in mijn hoofd ik denk dat de stress en vermoeidheid van zes maanden nu pas naar boven komt en met al de rest erbij geeft dat aanleiding tot paniekaanvallen. Ja wandelen is inderdaad goed maar dat lukt ook niet gisteren geprobeerd om te gaan wandelen ik was nog niet 200 meter ver en kreeg ik opeens krampen en steken in mijn buik moest echt op een bankje gaan zitten want als ik mij forceer en verderga wordt het alleen maar erger :S maar ja, ik hou vandaag nog vol als het nog duurt ga ik morgen gewoon of misschien vannacht nog naar spoed, ik ben nog steeds niet lekker kindje heeft sinds gisteren middag ook niet meer geslapen zit constant te bewegen misschien is die ook onrustig weet het niett, tjonge zeg ik hoop alleen maar dat het snel 23 januari wordt, sorry dat ik zo zeur he :(( maar alles bijelkaar is echt niet makkelijk om ermee om te gaan vooral die hormonenen erbij die dan toeslaan


liefssss xxxxxx
xxx
 
Terug
Bovenaan