eerlijk zijn

[Anoniem]

mijn zoon van bijna 8 weet zo zachtjes aan dat een baby niet meer door de navel geboren word hij heeft toevallig een keer gezien waar ze dus wel uit kwamen en ja hoor nu wil hij ook weten hoe de vork in de steel zit en hoe baby,s in de buik komen   ik heb hem voorzichtig maar verteld dat de here god een zaadje in mama,s buik heeft gestopt om daar een baby uit te laten groeien [wij zijn gelovig] en daar heeft mijn zoon dan genoegen mee genomen wannt zegt hij als je een zaadje in de grond stopt groeit er ook iets uit dus hij vind het goed zo gelukkig heeft hij nog niet gevraagd hoe dat gebeurd tja en wat het geboorteproces betrefd ,ik heb maar gezegd dat het zo was [hij heeft het immers gezien] maar ik heb er wel bij verteld dat het dingen zijn waar we niet met vriendjes e.d over mogen praten ik vertrouw mijn zoon op dat gebied wel want hij kan enorm goed dingen voor zich houden toen ik zwanger was van dit kindje was ik wel eens beroerd en heb het hem al vroeg verteld en gezegd dat de hele fam. van niets weet tot dat mama het seintje zou geven nu mag je er over praten ,nou hij heeft 7weken echt zijn mond gehouden dat vond ik zo knap van hem dus neem ik dat ook van hem aan over dit
hebben jullie ook kids die het al weten en heb je dat ook eerlijk verteld anders krijg je weer het onderwerp liegen tegen je kind wanneer wel wanneer niet

 

[Anoniem]

hoi hoi
moeilijk is dat he als ze met die vragen komen!aangezien wij niet gelovig zijn kon ik er dus niet om heen omze gewoon te vertellen hoe het zo,n beetje in elkaar zit.ik heb niet alle details verteld maar die kids van mij nemen er genoegen mee.ik denk ook dat de kids van nu meer zien en horen als wij vroeger,en daarom ook eeerder komen met vragen.het is best moeilijk maar beter vroeg als nooit toch!!
liefs sil

 

[Anoniem]

daar was ik eigenlijk ook bang voor dat ze het van een ander gaan horen op een manier van vieze teut en zo hij komt ook al in huis met mam wat is neuken? stjonge jonge denk ik dan wel eens wat moet ik nou weer zeggen/verzinnen die scholen tegenwoordig nou zit mijn zoon ook echt in een jongensklas met jongens die al wat grotere broers boven zich hebben   ik denk dat het daar dan ook van komt ach tegenwoordig weten ze al meer dan ons op die leeftijd maar ik vind het wel moeilijk om altijd een passend antwoord te vinden

 

[Anoniem]

Hai Alien,

Ik denk dat het beste is om gewoon eerlijk te zijn tegen je kind, of je nu wel of niet gelovig ben. Het is toch iets heel natuurlijks en normaals. Ik zou er niet al te groot probleem van maken, anders wordt het in de peubertijd alleen maar lastiger.
Wij zijn dan wel niet gelovig en mijn zoontje vraagt dan wel niet hoe de baby in mijn buik is gekomen, maar wel hoe de baby er uit komt. (mijn zoontje is nu 3.5 jaar) Ik had geen idee dat hij hier al zo mee bezig zou zijn, maar ja dat is hij dus wel!!
In het begin zei hij...mamma wordt dikker en dikker en dan pang dan is de baby er.
Van hem ben ik bevallen van een Ks en heb dus ook een litteken (vaak vroeg hij dan, waarom heb je daar een snee zitten en legde ik hem uit dat de dokter hem daar uit gehaald had), nu zegt hij vaak...je weet nog niet waar de baby uitkomt he??? Of uit je buik of uit je plassertje...Ik laat het maar zo en zegt dat we het inderdaad nog niet weten...
Ik denk hoe eerlijker je bent hoe minder issue het is en we leven inmiddels in 2006 of je nu gelovig bent of niet.

Heel veel sterkte
Mniek31

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik kan me voorstellen dat je niet één twee drie weet wat je ze moet vertellen.
Mijn oudste van ruim 6 die vraagt er gelukkig nog niet naar hoe de baby in mijn buik komt, maar ééns komt natuurlijk die tijd, daar kom je niet onderuit. Ik denk dat het zich zelf wel een weg wijst. Wel vragen mijn kinderen waar de baby uit komt, en heb al drie keizersnede's gehad, ik kan dus heel gemakkelijk zeggen dat ze weer een sneetje maken in mamma's buik en dan de baby eruit halen, ik vertel ze wel dat dat niet bij iederéén zo gaat, dat bij andere mamma's de baby's gewoon van onderen eruit komen.
Maar verder vragen ze er eigenlijk nog niet naar.  Wel  grappig hoe kinderen er mee omgaan !!

Groetjes Mariska.

 

[Anoniem]

Hee hallo,

Inderdaad een moeilijk onderwerp vind ik.
Ik heb me van te voren ook bedacht hoe ik er op moet gaan reageren als ze er over begint. Ik heb in het begin boekjes gekocht, over het krijgen van een broertje of zusje.
Er was 1 boekje bij wat ik echt te ver vond gaan. Daarin stond beschreven dat als papa en mama een babytje wilde dat ze dan gingen vrijen en dat dan de penis van papa zo stijf werd dat deze makkelijk in mama`s plasser kon glijden.
Dat ging me echt te ver voor een kind van 4.
Ik heb een ander boek, dat beschreef dat omdat papa en mama elkaar heel leif vinden gaan ze knufflelen op een speciale manier. Dat stond me beter aan. en ze heeft gelukkig ook niet verder gevraagd. Nu aan het einde van mijn zwangerschap vroeg ze hoe de baby er uit komt. Tja,dat vond ik een hele moeilijke, en wist het op dat moment ook even niet wat te zeggen. Ik heb maar verteld dat ze in het ziekenhuis (daar ga ik bevallen) een sneetje maken in mijn buik en dat de baby daar dan uit komt.
Moeilijk hoor met kleine kinderen vind ik.

Groetjes, Ris 36w5d

 

[Anoniem]

Hee Ris,

dat ene boek heb ik hier ook liggen. Was toch wel heel blij dat ik dat boek eerst even doorgebladerd had voordat ik het aan mijn jongste gaf (en die is 6).

Bij mijn vorige zwangerschap, begin dit jaar werd ons ook één en ander gevraagd. Wij hebben wel verteld van het zaadje van de man dat bij de vrouw naar binnen werd gebracht. Ja ook hoe. Maar zonder de details van nat  worden en kreunen  enzo (jeetje wat ging dat boek ver). Eerst moest mijn oudste (toen 6) lachen en daarna "vergat" ze het weer.

Mijn jongste (toen nog 5) vertelde het verhaal zo na en daarna heb ik haar er niet meer over gehoord. De oudste kwam een paar weekjes later en vroeg of het echt waar was. Toen wij vertelde dat het echt zo was, was ze er ook klaar mee.

Nadat mijn zwangerschap mis was gegaan en ik ondertussen weer 11 weken zwanger was, vroeg ze (de oudste (nu al weer 7)  of we datgene wat we moesten doen om een baby te maken alweer hadden gedaan. Voor ons het moment om te vertellen dat er inderdaad weer een baby aankomt.

Beide dames weten ook dat de één uit de snee in mama's buik is gekomen en de ander uit mama's kruisje. Ook dat vinden ze geweldig en van iedere baby willen ze nu weten hoe die uit zijn of haar mama's buiik is gekomen.

Wat ik merk is dat je best veel al kan vertellen, je ziet vanzelf aan je kind of het het aankan, als het nog te veel is dan sluiten ze zich er zo weer voor af. Voordeel van het nu zo zelf vertellen is dat je er iets moois van kan maken.

Wat betreft het al dan niet geloven. Maakt dat wat uit? Volgens mij is ieder kind een geschenk en is het niet God die een zaadje in het lichaam van de vrouw plant, maar de vader en in sommige gevallen een dokter. Want volgens mij is dat pas echt moeilijk vertellen dat je kind niet op 'natuurlijke' wijze is verwekt en je dus het medische verhaal er omheen moet vertellen.

Mijn dochter had trouwens haar verhaal aan twee klasgenootjes vertelt, de ene moeder reageerde heel leuk, die had zoiets van, dat is netjes gedaan. De andere moeder was erg boos, die ontkende het verhaal ook, en zei dat er zomaar ineens een kindje ging groeien. Tja hoe hou je dan je kind voor de gek. En hoe lang hou je dat vol, en word je dan als ouder later nog wel serieus genomen?


Miep

 

[Anoniem]

Ik zit er nu al overna te denken hoe ik het aan mijn dochter moet gaan
uitleggen en die is nog niet eens 1 (nou ja... wel bijna)...



Het lijkt me inderdaad een vrij moeilijke kwestie, maar ik zal er zeker
eerlijk over zijn. Het verhaal van: "Patsboem en er groeit een baby in
de buik!"   dat kan je misschien heel even volhouden, maar kinderen
gaan gauw genoeg doorvragen waarom het dan soms wel gebeurd en soms
niet en dergelijken.



Wat een aantal mama's zeiden over dat zeer gedetailleerde boekje dat
vind ik wel heel erg! Wat maakt het die kinderen nou in hemelsnaam uit
hoe groot het ding van papa was en hoe ontzettend veel zin mama had
toen de baby werd verwekt?



Bijzonder knuffelen, vind ik een hele mooie term!



Lynn