eet probleem bij warme maaltijd

hoi.
Ja ik ken het ook mijn dochetrje van 2 heeft dat ook. en denk bij me zelf ze gaat vanzelf wel eten als ze honger heeft. ze krijgt van mij dan ook smiddags geen snoepjes/koekjes meer. het enige wat ze wel eet is kippie en lasagne. en als we dat dan ook eten is het ook feest. want dan weet ze niet hoe gauw ze dat op moet eten maar zodra je er wat bij doet als goente dat laat ze dan staan. en iedereen zegt dan dat ik dan ook geen toetje moet geven maar daar ben ik op tegen want ze moeten een toetje niet zien al een beloning maar als een afsluiting van het avond eten.
 
oooooh gelukkig! jullie hebben hetzelfde als wij hier..... overdag gaat het prima maar avondeten HO maar! Ik krijg de laatste tijd wel steeds meer het idee dat onze dochter (20 maand) gewoon hetzelfde wil eten als ons. Maar idd gewoon blijven aanbieden en alsnog een toetje. het zal vast wel weer overgaan ;)
 
Fijn om te lezen dat er meer moeders dit probleem hebben.
Mijn zoontje van 1,5 jaar eet sinds een tijdje vrijwel geen avondeten meer.
Toen hij ongeveer een jaar was at hij alles en nu niets meer. Boterhammen eet hij wel goed. Fruit redelijk,maar ik geef hem regelmatig een zaakje knijpfruit wat hij erg lekker vind en dit staat blijkbaar gelijk aan 1 stuks fruit.
Als papa s'avonds binnenkomt roept hij nog heel enthousiast eten, eten, maar zodra we aan tafel zitten schuift hij zijn bordje aan de kant. Ook als we in het weekend friet eten, eet hij niet veel, een paar stengeltjes en wat vlees. We geven wel altijd een toetje, omdat ze zeggen dat je hem daar niet mee moet straffen, maar af en toe krijg ik wel de neiging om hem dat dan ook niet meer te geven.
Na zijn middagslaapje krijgt hij meestal al niets meer voor het eten, behalve wat drinken.Meestal drinkt hij gewoon water, dus daar is zijn buikje niet mee gevuld.
Vind het moeilijk om gezellig te blijven doen aan tafel. Heb steeds gezegd dan eet je maar niet, maar weet nu even niet meer wat ik er mee aan moet.
Groetjes
 
Ik heb een dochtertje van net 2 en natuurlijk ken ik ook het probleem van niet willen eten. Ik ken vooral het hoofdje wegdraaien en 'nee' schudden - aaarghhhh met de fles was dat echt ontzettend frustrerend. Ik was daar wel klaar mee. Wat heb ik dus gedaan vanaf haar 1e verjaardag: haar zelf laten eten. Ja, met haar handen. Ja, ook geprakt eten. Ja, zelfs appelmoes. Een zooi dat wil je niet weten (manlief kreeg er wat van in het begin) maar ze vond het prachtig en vanaf dat moment heeft ze niet gegeten maar gevreten haha.

Nu is ze twee en zegt nee. Dus ook regelmatig tegen eten. Dan zet ze haar bordje terug op tafel en zegt "NEE!!!" Dus zeg ik vrolijk "OKEE!" en wens papa smakelijk eten, zeg een paar keer hoe lekker het is, en negeer haar verder volkomen. Binnen vijf minuten pakt ze haar bord en begint te eten. Soms niet veel, prima. Soms haar hele bord leeg, net zo prima. Het maakt mij niet uit hoeveel ze eet, als ze maar een hap neemt en proeft wat het is.

Ik heb haar wel vanaf dag 1 geleerd: NIET met eten gooien. Eén keer gooien is bord weg en ook echt niet meer terug. Heb ik 2x moeten doen en ze heeft het nooit meer gedaan. Als ze genoeg heeft is het genoeg en mag ze stoppen. Ze zegt nu keurig: "Heb genoeg mama," en geeft haar bordje aan mij. Ik reageer dan meteen en neem het weg - heb liever dat ze zelf aanvoelt wanneer het genoeg is, dan dat ze haar bord leeg eet omdat het van mij moet. Ze krijgt gewoon een toetje want ik zie dat ze het niet doet om me uit te testen.

Nou klinkt het alsof ik nooit tegen dit probleem aanloop maar natuurlijk wel. Mijn dochter eet ook haar beleg van de boterham en stopt dan meteen met eten. Ze wil ook liever "sinas" (multivit siroop voor kindjes) bij het eten dan water. En ze roert het liefst met twee handjes in haar vla om ze daarna smakelijk af te likken en oh, heel fijn, vertikt het om een slab aan te doen. Tja...als ze zestien is eet ze wel met mes en vork denk ik dan :)
 
Volgens mij zijn de kindjes die zo'n fase NIET meemaken de uitzondering, want het hoort zo bij de leeftijd.

Mijn zoontje van 2,5 eet sinds een maandje opeens wel weer goed van zijn avondeten! Het is zeker 9 maanden moeizaam (geen hap of 1-3 hapjes) geweest, maar nu is hij toch 'om'. Jippie! In het begin maakte ik me ook wel druk, maar op het einde kon het me letterlijk niet schelen of hij uberhaupt een hapje zou proeven. Ik heb ook nooit alles uit de kast gehaald (geen afleiding, speelgoed etc aan tafel), graag of niet. Dan maar alleen de vitamientjes uit het fruit en die ene beker multivit roosvicee. In het begin ging hij nog wel na het eten bedelen om crackers of koek ofzo, maar dat heb ik resoluut afgehouden. Het eten of niets. Hij heeft trouwens nooit een probleem met zijn gewicht gehad, dus ik dacht altijd: hij kan het lijden. Als hij honger heeft, gaat hij vanzelf een keer eten (aangezien hij tot 16 maanden ofzo prima at).

Om het nog wel gezellig te houden, eet hij nu (bij mij, op KDV gaat het prima) bijna geen brood meer, ha ha! Ik kan er wel mee lachen. Ook dat zal wel weer overgaan.

Dus zoals anderen al zeiden: loslaten en negeren. Eten kun je echt niet afdwingen.
 
fijn om te horen dat ik niet de enigste ben ik maak mij iedere dag zorgen over het eten het is vaak de grootste stress hier aan de tafel maar ik heb ook gemerkt dat als mijn man of ik haar proberen te dwingen om te eten het alleen maar erger wordt vaak loopt ze weg en komt achter een tijd gewoon eten ik was vaak zo in paniek dat ik met boterhammen en alles achter haar aan liep dat ze maar deed eten maar als ik niks zeg en er niet op let gaat het de ene dag beter dan de andere soms denk ik krijgt ze genoeg vitamine binnen maar je hoort dat ze toch pakken van vitamine wat zr nodig hebben
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan