effe klagen

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo,
Voel me vandaag weer niet zo goed. Wiebe lijkt de laatste dagen echt geen tijd meer te hebben voor mama. Een kusje krijg ik ook alleen maar als ik er even achter vr(z)aag.
Ik heb weer echt het gevoel dat hij me niet meer graag ziet. Ik denk dat ik effe een terugval heb in mijn depressie.
Jullie hebben het al wel eens geschreven, maar ik heb jullie opbeurende woorden nu echt effe nodig. Hebben jullie kindjes dat ook dat ze sommige periodes gewoon minder tijd hebben voor mama? Wiebe zit eigenlijk in een sprongetje, zou het daarmee te maken kunnen hebben??
grtjs, Bea
 
Goeiemorgen,

Dat is geen leuk begin van de dag  natuurlijk. Maar inderdaad; dit is vast weer zo'n sprongetje. Bij mijn dochtertje verschilt het van dag tot dag wie ze leuk vindt... de ene dag kijkt ze niet op of om naar mij en de andere dag dan wil ze niets liever dan achter mij aankruipen en aan mijn broekspijpen hangen. Laat 'm vandaag maar lekker z'n gangetje gaan, lees jij lekker een boek of huur een leuke film en morgen weer een nieuwe dag!
Veel sterkte!
 
Hoi meid,
ik weet niet hoe oud je kindje is. Die van mij is pas  6 weken dus in die zin herken ik het geen kusje geven en zo nog niet. Wel herken ik je gevoel. Als mijn kindje in het begin vaker huilde en ik trooste hem dan werd hij niet stil. Bij papa wel meteen. Vond dat erg moeilijk en moest echt even slikken. Later bleek dat het waarschijnlijk lag aan dat ik niet met hem kon rondlopen en wiegen (was nog niet erg mobiel) en soms naar melk rook (kolven e.d. lukte niet) en hij dan bijv. honger had. Nu is dat allemaal helemaal over en kan ik hem ook goed troosten. Behalve als hij een sprongetje heeft, dan helpt weinig.
Dat kan er dus mee te maken hebben. Ook krijgt je kind dan meer ontdekkingsdrang en wil het nieuwe dingen zien. Een kindje kan ook pas goed op onderzoek uitgaan als het een veilige basis heeft. En dat heeft hij dus bij jou. Je ziet het als een afwijzing van jou, maar dat is het dus juist niet! Doordat hij zich veilig en vertrouwd voelt bij jou durft hij andere (nieuwe) vreemde dingen in de grotemensenwereld te gaan ontdekken.
Hij kan echt niet zonder zijn mama hoor! Probeer maar eens op de kleine dingen te letten. Misschien geeft hij dan wel geen kus, maar zoekt hij soms onder het spelen naar jou met zijn ogen of kijkt hij even op als hij je stem hoort. Het zit vaak in kleine dingen, maar die zie je vaak niet als je niet heel goed kijkt. Probeer daar maar eens op te letten. En probeer dan ook te genieten als je hem lekker ziet spelen. Je kind doet nu onder jouw veilige hoede allerlei nieuwe vaardigheden op die hij later nodig heeft in zijn leven. Ben daar maar trots op. Probeer positief te denken!
Ik hoop dat je iets aan deze adviezen hebt.
Groetjes Veerle
mama van Quinn 22-01
 
Hoi,

Hij is nu 14 maanden.
Juist kwam mijn moeder binnen en daar lachtte hij uitgebreid tegen. En het is niet dat hij die maar af en toe ziet, zij vangt hem op als ik ga werken. (werk 20 u in de week), hij komt er dus bijna alle dagen. (werk dagen van 5 u)

grtjs, Bea
 
Dag Beke,
erg vervelend voor je en ik herken het wel een beetje. Mijn zoontje is nu bijna 2 1/2 en heeft dit ook en periode gehad. Echt, het gaat over. Hoe drukker jij je erover maakt, hoe meer hij zich van je zal afwenden. Ik ben er avn overtuigd dat kinderen, hoe klein ook, precies aanvoelen hoe jij je voelt en daarop reageren. Ze doen dat niet bewust maar het is een natuurlijke reactie. Toen ik me uiteindelijk bij de situatie neerlegde en gewoon tegen hem deed net als anders, was het ook zo over. Nu komt het nog wel eens voor dat hij meer met papa wil knuffelen en spelen als met mij maar ja, ik ben er dan ook vaker voor hem dan papa. Simpelweg omdat ik minder werk en meer bij hem thuis ben.
Succes en sterkte, trek het je niet teveel aan.
Groet Jeanette    
 
he ik heb een zoontje van 15 maanden en die heeft net ook een tijdje hetzelde gedaan.
ik maak er tegenwoordig een spelletje van
ik ga plat op de grond liggen (op mijn rug) en dan komt hij altijd meteen knuffelen en kusjes geven en probeert hij boven op me te klimmen.
ook heeft hij zelf een spelletje bedacht ddor de hele tijd een   klein poppetje/blokje maakt niet uit wat onder mijn trui te verstoppen en dan zelf onder mijn trui weer te vinden. hij giert het dan uit en ik word meteen daarna geknuffeld en overladen met kusjes.
misschien dat het spelltje bij jullie ook werkt. en je   moet maaar zo denken alles is interessant voor die kleintjes en mama ja die zien ze al zo vaak er zijn zoveel dingen om te ontdekken maar het is maar een fase gaat ook zo weer voorbij en dan hangen ze weer de hele tijd aan je benen
sterkt ermee groetjes nicole
 
Hoi,

Mijn dochter is nu 17 maanden en heeft het af en toe ook hoor. Als opa komt en die gaat naar de wc dan moet ze huilen. Maar als mama en papa gaan werken dan staat ze nog voor we wegmoeten al te zwaaien van: ga maar, doei..
En dan heeft ze ook nog een tijdje gehad dat als ze boos was, omdat iets niet mocht dat ze me ging slaan. Door daar consequent op te reageren ( op de grond zetten en zeggen dat dat niet lief was) is dat nu gelukkig weer over.
Maar zoals hiervoor al gezegd werd, verzin leuke spelletjes en ga lekker lachen met elkaar, dan komen de kusjes vanzelf wel weer.
Hoe is het nu in het algemeen met je? Je bent nu toch al bijna een jaar aan het tobben. Kun je wel zeggen dat het beter gaat?

Groetjes
 
Ik ben in behandeling bij een psychologe, maar die is nu in bevallingsverlof en nu moet ik tot 17 april wachten tot de volgende afspraak.
Het is een tijd goed gegaan, maar sinds gisteren is het weer heel erg. Ik zit constant met het gevoel dat Wiebe mij niet graag ziet. Hij is veel liever bij andere mensen. Als mijn ouders een kusje vragen krijgen ze dat meteen, maar als ik er een vraag duwt hij me weg. Het doet zo'n pijn he. Ik weet met mezelf vandaag geen blijf meer.

Ondertussen heb ik op het werk ook een gesprek gehad waarin de bazin zei dat ik te negatief ben en dat ik er iets aan moet doen, dat ik anders zo'n beetje de sfeer naar beneden haal. Dus dat komt er ook weer bij, dus moet ik me op het werk positief gedragen terwijl ik me helemaal niet goed voel.

Hoe kan ik in godsnaam merken dat Wiebe mij graag ziet.

En jullie zeggen van die spelletjes, jah, die doe ik al en ik moet zeggen dat hij niet echt met knuffels of kusjes komt. Hij doet dat gewoon niet.

Voel me slecht dat ik hier weer kom klagen en zagen, maar ik weet gewoon niet waar ik het anders kwijt kan.

grtjs, Bea
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan