Elke maand bang dat ik iets verkeerds eet

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb bijna 10 maanden geleden een mk gehad en ben gecurreteerd.
Nu wil het dus niet meer lukken.
Maar elke maand of periode, want ik ben om de 6 weken ongesteld, kan ik dus weer zwanger zijn na mijn eisprong.
In die tijd weet je het dan nog niet maar kan het wel, en dan probeer ik dus al rekeing te houden met wat ik eet...
Want ik ben zo bang dat ik weer een mk veroorzaak.
Iedereen zegt dat een mk gewoon pech is, maar toch krijg ik het niet uit mijn hoofd dat het mijn eigen schuld was.

Maar geen alcohol dus, geen lever of smeerworst, geen rauwe kazen, geen rode biefstuk, enz enz...
Doen jullie dat ook?
En incl de periode van voor mijn mk is dat al ruim 15 maanden!
Gek wordt ik ervan.
Is dit overdreven of herkennen jullie het?

 
ha,

volgens mij kunnen bepaalde dingen in het begin nog geen kwaad omdat bepaalde dingen nog niet ontwikkeld zijn.
maar dat zou je ook eens aan je huisarts kunnen vragen of gewoon de verloskundige praktijk bellen.
ik had dat met alcohol. ik drink echt nooit, maar met oud en nieuw had ik gedronken, en toen wist ik nog niet dat ik zwanger was.
dus ik heb toen echt ff in stress geseten, maar vk zei toen dat dat nog geen kwaad kon.
maar voor de zekerheid, vraag het gewoon na. heeft je huisarts telefonisch spreekuur?
want dan kun je bellen, dat is een minder hoge drempel

groetjes
 
He Kersensnoepje!

Ja ik herken het wel hoor!
Maar de laatste maanden heb ik me overgegeven aan het wonder dat ooit zal komen.

Heb ook weer lekker ieder weekend mn wijntje, stukjes kaas (ben verzot op franse kazen) en filet! Natuurlijk niet iedere dag want het moet wel leuk blijven!

Het is niet jouw schuld he? Dat weet je diep van binnen toch wel? En in de eerste weken heeft de beeb toch geen bloed contact met jou.
Ik dacht dat het bij mij kwam omdat ik toch nog zo af en toe een sigaretje rookte...nou dat heeft de vk echt uit mn hoofd gepraat!!
Het is niet goed gegaan in je lichaam en dat heeft het afgestoten.

Een collega van mij wist het pas na 2 maanden en zij is gewoon gaan stappen en drinken/roken. En nu is ze 20 weken en heeft prachtige echo's1!! (waar ik ontzettend jaloers op ben..hihi)

Ga lekker je gang en probeer te genieten van je broodje filet met uitjes..(stink,stink)

xxxx maan
 
Hoi hoi,

Tuurlijk is het verstandig om gezond te eten als je zwanger wilt worden. Ik zou het alleen niet te ver doorvoeren.

Al die etenswaren die je als zwangere niet mag hebben is meer uit voorzorg en inderdaad voor de tijd dat je kindje met jou verbonden is via de placenta. Via de navelstreng kunnen er namelijk bacterien bij je kindje komen. En dan nog hoeft dat dus niet altijd zo te zijn. Vroeger aten ze ook gewoon biefstuk en toen ging het toch ook goed?

Zoals ik uit je verhaal lees ben je ook erg bezig met zwanger worden. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk, ik ken het gevoel! Toen wij besloten om onze kinderwens werkelijkheid te laten worden, was ik ook elke maand bezig met mijn eisprong en rond de tijd van mijn menstruatie was ik ook zenuwachtig. Zou het wel, zou het niet?
Ik was in mijn vierde maand zwanger maar het voelde voor mij niet goed. Uiteindelijk bleek ik ook een missed abortion te hebben, leeg vruchtzakje. Wat een teleurstelling.
Ik oktober onderging ik een curretage. Ik zei tegen mijn man dat ik even tot het nieuwe jaar wilde wachten met weer proberen. Ik wilde even rust. Hij was het daarmee eens.

En juist toen ik er niet zo mee bezig was, werd ik zwanger! Ik ben na mijn curretage meteen weer in verwachting geraakt. Nu ben ik een dikke 34 weken op weg. Ik hoor het wel vaker dat juist als je er niet zo mee bezig bent, mensen zwanger worden. Ik wil daarmee alleen maar zeggen: probeer het niet een obsessie te laten worden want ik denk ook niet dat dat erg bevordelijk is voor je lichaam. Ik weet zelf hoe moeilijk dat is en natuurlijk wil dat niet zeggen dat het je niet meer bezig mag houden. Het is en blijft een spannende aangelegenheid.

Ik hoop voor je dat je wens snel in vervulling mag gaan. En weet ook dat je een miskraam nooit kunt voorkomen. Ook niet door geen biefstuk of brie meer te eten. Je lichaam stoot het vruchtje niet voor niets af, er was gewoon iets niet goed in de aanleg. En mijn gynaecoloog zei dat je in je vruchtbare periode een kans van 1 op 5 hebt dat het mis kan gaan. Het is ook zo'n fragiel proces, de bevruchting, dat het eigenlijk een wonder is dat het zo vaak goed gaat!

Heel veel sterkte de komende tijd.

Groetjes,
Maike
 
Ik kan mij voorstellen dat je er rekening mee houd.

Misschien helpt dit:

ik heb ook lange periodes gehad waarin ik niet zwanger raakte, maar wel wilde. Ik deed het als volgt. Als ik ongesteld was en direct de eerste weken erna, at ik wel al die dingen die 'verboden' zijn.
Als ik het vermoeden had dat mijn ei ongeveer geweest was, hield ik er zoveel mogelijk rekening mee.

Zo is het gekomen dat ik dus de dag voordat ik heb getest een glas wijn heb gedronken bij een etentje (was de bob) en de dag erna testte ik positief. Sindsdien dus geen druppel meer.


Misschien dat dat het houdbaarder maakt voor je/

gr mama van MD
 
Hai Dames,

Ik heb een ander email adres en moest mijn naam veranderen, maar ik ben gewoon Kersensnoepje.

Maar om even te reageren op het er niet zo mee bezig moeten zijn; dat is gewoon te moeilijk.
En des te meer mensen dat zeggen des te gefrustreerder ik raak, als het daar door komt dat ik niet zwanger raak is het dus mijn eigen schuld.
En omdat mijn wens alleen maar groter wordt zal ik dus nooit zwanger worden.En kan ik het ook nog mezelf verwijten
Dat maakt me heel erg verdrietig....

Ik snap dat jullie en iedereens adviezen goed bedoeld zijn, maar ik zit gewoon te gevoelig inelkaar denk ik.

liefs Kersensnoepje
 
Hoi Kersensnoepje (en nu aardbeientoetje),

Ik begrijp je reactie heel goed dat het te moeilijk is om er niet mee bezig te zijn. Ik heb je hierboven ook het advies gegeven dat niet te doen. Ik snap ook dat je dat frustrerend vind.

Ik ben er destijds ook veel mee bezig geweest hoor. Begrijp me niet verkeerd. Mijn maanden waren ook ingedeeld in eisprong, vruchtbare periodes en menstruatietijd. Ik kocht zelfs ovulatietesten om te kijken wanneer mijn eisprong was en als ik een dag overtijd was stond ik al bij de drogist voor een zwangerschapstest.
Echter, het was voor mij nog geen obsessie. Als ik niet zwanger was dacht ik: nou volgende maand maar weer proberen. En na mijn miskraam werd ik helemaal met mijn neus op de feiten gedrukt dat het allemaal niet zo makkelijk was als ik had gedacht. Want ja, ik had in mijn omgeving ook alleen maar vriendinnen die makkelijk zwanger werden dus dat het mis kon gaan, kwam niet in mij op.

Ik vind het wel erg voor je dat je jezelf de miskraam blijft verwijten. Je hebt er echt niets aan kunnen doen. Waarom blijf je dat dan toch tegen jezelf zeggen? Dat maakt het allemaal alleen maar nog frustrerender. En: je schiet er niets mee op. Je krijgt er de zwangerschap niet mee terug.

Ondanks dat je er dan zo mee bezig bent, probeer het wel leuk te houden. Want ik weet niet wat je partner ervan vindt maar die van mij vond het vrijen op commando op een gegeven moment echt niet meer leuk. Toen hebben we ook tegen elkaar gezegd dat we er wat luchtiger mee om zouden gaan want anders zou het onze relatie ook niet echt ten goede komen.

En mocht je er echt niet meer uitkomen, waarom ga je dan niet praten met een professioneel iemand? Die kijkt er objectief tegenaan en zal je niet beoordelen of veroordelen  op de keuzes die jij maakt. Misschien dat het van je afpraten, je wat kan opluchten. Want zoals ik het nu lees, word je niet echt gelukkiger van de situatie.

Heel veel succes de komende tijd.

Groetjes,
Maike
 
Hoi Maike,

Dank je voor je reactie,
Ik vind het inderdaad erg moeilijk allemaal.
Ik praat al wel met iemand, maar het blijft moeilijk. Ik heb al jaren trherapie en ik blijk een byzonder laag zelfbeeld te hebben.
Dat probeer ik al met jaren praten beter te maken, maar nu me dit overkomt val ik weer in oude valkuilen.
Ik zie mijn therapeute niet meer zo vaak, 1x in de 3 weken, dus ik moet het grotendeels zelf opvangen.

Ik wil ook niet meer vaker naar haar en juist leren zelfstandig dingen op te lossen.
Maar af en toe kan ik nog heel erg somber worden.
Ik ervaar veel steun op dit forum, maar voel me ook vaak een beetje alleen, omdat ik denk dat andere meiden beter met hun verdriet om kunnen gaan.

Zucht, maar als iemand zegt niet zo mee bezig zijn wordt ik dus heel verdrietig en kan dat niet anders interpreteren als; doordat je er zo mee bezig bent lukt het niet en is het dus je eigen schuld...
Dan moet ik heel erg huilen...

Sorry als ik zeurderig over kom of aanstellerig,
maar ik zit helaas zo inelkaar.....

liefs Aardbeientoetje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan